ورزشکاران بیشتر به سراغ کدام مواد نیروزا و مخدر می‌روند؟

در تمام سال های اخیر روایت ها و اخبار متعددی را در رابطه با اعتیاد ورزشکاران به مواد مخدر و یا تلاش آنها برای استفاده از مواد نیروزا شنیده و خوانده ایم، خبرهایی که برخی از آنها به صورت علنی به گوش می رسد و برخی دیگر در لفافه مطرح می شوند.اما ورزشکاران در سراسر جهان بیشتر به سراغ کدام مواد مخدر و داروهای نیروزا می روند؟

به گزارش جام جم آنلاین مطالبی که در ادامه می خوانید به شایع ترین موادی مربوط می شود که بر اساس گزارش سایت وادا از سوی ورزشکاران مصرف می شود:

ناندرولون: برای درمان استئوپروز دوران یائسگی و نیز آنمی آپلاستیک، درمان روندهای کاتابولیک و سرطان پستان به کار می روند.

تستوسترون: از هورمونهای استروئیدی مهم موجود در بدن پستان داران ازجمله انسان (هردو جنس) می باشد که اثرات آندروژنیک (جنسیتی) و آنابولیک (سازنده، رشددهنده) دارد.

متاندیون: دیانابول یکی‌ از محبوب‌ ترین استروئید‌های آنابولیکی میان بدن سازان و این محبوبیت به خاطر فاکتور‌های گوناگونی است.

هورمون رشد: هورمون رشد (GH) هورمونی است که از بخش پیشین هیپوفیز یا آدنوهیپوفیز آزاد می‌شود. هورمون رشد یا سوماتوتروپین ساختمانی گلیکوپروتئینی دارد. بطور کلی هدف این هورمون، افزایش بیوسنتز پروتئین در سلول‌های بدن است.

انسولین: اَنسولین یکی از هورمونهایی است که تأثیرات مختلفی در متابولیسم و دیگر اعمال بدن می‌گذارد. انسولین با اثر به سلول‌های کبد باعث می‌شود این سلول‌ها با گرفتن قند از خون و ذخیرهٔ آن به صورت گلیکوژن، قند خون را کاهش دهند و با تجمع گلیکوژن در سلول‌های ماهیچهای -به عنوان یک منبع سوخت- انرژی را افزایش دهد. همچنین با اثر به بافت‌های چربی، استفاده از چربی به عنوان منبع سوخت را متوقف می‌کند.

سوما: سوماتروپین یکی از مکمل هایی است که امروزه به واسطه تاثیرات جادویی و فوق العاده اش بد جوری در میان طرفداران بدنسازی باب شده است

LH: هورمون LH یا جسم زرد توسط سلول های گنادوتروف هیپوفیز قدامی در مردان و زنان ساخته می شود. در مردان هورمون LH تولید اسپرم در بیضه ها و سنتز و ترشح تستوسترون را تحریک می کند، حال آنکه در زنان تخمک گذاری و تولید پروژسترون را تحریک می نماید.

کلنبوترول: استعمال پزشکی دارد و در بیشتر نقاط دنیا به منظور مداوای آسم و برونشیت استفاده میشود و از طرفی یک داروی نیروزای جدید و محبوب برای پردازش ورزشکاران در مسابقات ورزشی به حساب می آید.

فوروسماید: فوروسماید از داروهای ادرارآور است که به منظور درمان برخی از بیماری‌ها همچون پرفشاری خون تجویز می‌شود.

آمفتامین: آمفتامین یک داروی محرک اعصاب است که جزو کلاس فنتیلامین می‌باشد. از جمله آثار مصرف آمفتامین بی‌خوابی، افزایش تمرکز، کاهش خستگی و کاهش اشتها می‌باشد.

مت آمفتامین: متیل آمفتامین، که در بازار سیاه بنام شیشه (به انگلیسی: crystal) معروف است، نام یک ماده محرک است. این ماده محرک اعصاب است. مت‌آمفتامین با تأثیر مستقیم بر مکانیسم‌های مغز شادی و هیجان در فرد ایجاد می‌کند. مت‌آمفتامین همچنین باعث اختلال شدید در خواب یا بی‌خوابی شدید می‌شود. مصرف‌کننده دچار بی‌اشتهایی شدید شده و ساعت‌ها و حتی تا روزها اشتها به غذا ندارد. در عین حال این ماده باعث تشنگی می‌شود و مصرف‌کننده مجبور است مقدار زیادی آب بنوشد.

کوکائین: کوکائین یک ماده محرک اعتیادآور قوی است و مستقیماً بر مغز اثر گذارده .وابستگی روانی و جسمی به کوکائین حتی پس از یک بار مصرف به وجود می‌آید.

مواد مخدر سنتی (حشیش و ترکیبات تریاکی): حشیش ماده‌ای ا‌ست که از انگم گیاه شاه‌دانه به دست می‌آید. رگ و جوانه این گیاه گراس نامیده می‌شود. روغنی که از صمغ شاهدانه تهیه می‌شود، خالص‌ترین حالت ماده توهم‌زای مصرفی است که از شاهدانه به دست می‌آید. تأثیر حشیش، ناشی از تتراهیدروکانابینول (THC) است که یک توهم‌زای طبیعی به‌شمار می‌رود.

تریاک نیز عصاره در هوا خشک شده گل خشخاش است که با تیغ کشیدن به دور کاسبرگ این گل به دست می‌آید.

بیش از یازده درصد تریاک را مرفین تشکیل می‌دهد که یک آلکالوئید از نوع اپیویید است. مصرف طولانی مدت و مداوم مرفین باعث مقاوم شدن بدن و به وجود آمدن مقاومت بدنی (تلورانس)، و در نتیجه بروز اعتیاد می‌شود.

دگزامتازون: آمپول دگزامتازون از پرمصرف‌ترین داروها در کشور است و عوارض نامطلبوبی هم به دنبال دارد.از عوارض دگزامتازون می‌توان به پوکی استخوان اشاره کرد.

بتامتازون: بتامتازون برای درمان جایگزینی در نارسایی غده فوق کلیوی استفاده می‌شود. این دارو همچنین در درمان علامتی اختلالات التهابی و آلرژیک در جهت سرکوب کردن سیستم ایمنی، هیپرپلازی مادرزادی غده فوق کلیوی و تحریک بلوغ ریوی جنین در زایمانهای زودرس و ادم مغزی نیز مؤثر است. از این دارو به شکل تزریق اینتراتکال یا اپیدورال برای کاستن از دردهای ناشی از متاستازهای استخوانی در بدخیمی‌ها یا مواردی که دردهای کمر به شکل رادیکولر هستند نیز استفاده شده‌است.

پردنیزولون: پردنیزولون دارای خواص ضدالتهابی و اثر سرکوب دستگاه ایمنی بدن را دارد. پردنیزولون کمک می‌کند تا تورم، قرمزی، خارش، و واکنش‌های حساسیتی کاهش یابند. همچنین در درمان بیماری‌های گوناگونی مانند نفروتیک٬ آسم، آرتریت، مشکلات پوستی، حساسیت شدیدکاربرد دارد.این دارو باید بعد غذا مصرف شود. درهنگام مصرف این دارو باید مصرف سدیم کم شود ومصرف پتاسیم افزایش پیدا کند

هیدروکورتیزون: هیدروکورتیزون تحت برند کورتینیل به فروش می‌رسد در میان دیگر نام‌ها، و نام هورمون کورتیزول می‌باشد زمانی که به عنوان یک دارو عرضه شده‌است. از آن در بیماری‌هایی مانند نارسایی آدرنال، هیپرپلازی مادرزادی آدرنال، کلسیم خون بالا، تیروئیدیت، آرتریت روماتوئید، درماتیت، آسم و COPD استفاده می‌شود. این درمان انتخابی برای نارسایی آدرنال است. می‌توان آن را از طریق دهان یا تزریق هم انجام داد. پس از استفاده طولانی مدت، متوقف کردن آن باید به آرامی انجام شود.

تریامسینولون: تریامسینولون یک ترکیب گلوکوکورتیکوئید صناعی است که به دلیل آثار ضدالتهابیش در بیماریهای مختلفی مانند اگزما، آلرژی، لوپوس، پسوریازیس، آلوپسی، آسم و آرتریت خودایمنی استفاده می‌شود.

الکل: در شیمی به هر ترکیب شیمیایی که یک گروهِ هیدرکسیل (‎-OH‏) متصل به کربن یک آلکیل داشته‌باشد، الکل گویند. معمولاً الکل به عنوان یکی از عامل‌های اعتیادآور به‌شمار می‌آید.

ایندرال: ایندرال و یا پروپرانولول دارویی از دسته بتابلاکرهای غیرانتخابی است که عمدتاً برای درمان فشارخون و نامنظمی تپش قلب مورد استفاده قرار می‌گیرند. پروپرانول برای بیماری‌های گوناگون دیگری چون تسکین درد قلبی، پیشگیری از سردردهای میگرنی، درمان بی‌نظمی تپش و گلوکوم تجویز می‌شود.

آتنولول: آتنولول (Atenolol) به منظور کنترل فشار خون و مواردی مثل درمان دردهای قلبی تجویز می‌شود. تنگی نفس و خستگی از عوارض مصرف قرص اتنولول است.