"صراط" / وبلاگستان - «مهدی فاضل» نویسنده وبلاگ "سیاه قلم" در آخرین بروز رسانی وبلاگ خود چنین نوشت:
انتخابات یازدهم ریاست جمهوری با تمام نوسان ها و فراز و نشیب هایش با انتخاب دکتر روحانی به پایان رسید. انتخابی که با حضور گسترده مردم و البته اثبات غیر قابل پیش بینی بودن آنها رقم خورد. در این دوره از انتخابات نیز همانند دوره های پیشین، رسانه های بیگانه با هدف کم رنگ کردن حضور مردم و کاهش شور سیاسی آنها برنامه ریزی وسیعی را آغاز کرده بودند. دعوت از کارشناسان مختلف و پخش مستندهایی با موضوع فتنه سال 88 و القای تقلب و مهندسی انتخابات، همگی از عزم جدی آنها برای کاهش مشارکت مردم در انتخابات و به تبع آن زیر سوال بردن مشروعیت نظام خبر می داد.
از سویی دیگر رهبر معظم انقلاب در بیانات خود، از برنامه های دشمن برای انتخابات پرده برداشتند. ایشان در 19 دی سال گذشته تشکیک در سلامت انتخابات، سعی در اخلال در برگزاری انتخابات و پرت کردن حواس مردم از انتخابات با یک ماجرای سیاسی،اقتصادی و امنیتی را از برنامه های عملیاتی دشمن برای انتخابات یازدهم دانستند.
همچنین در بیانات دیگر خود نیز ناامید کردن مردم و ایجاد تردید و دودلی را نیز به مجموعه برنامه های دشمن اضافه کردند و البته راه شکست خوردن دشمن را در مأیوس کردن آنها از طریق مشارکت در انتخابات دانستند: "بنده اصرارم بر حضور حدّاکثرى و عمومى ملت ایران به‌خاطر این است که مى‌بینم و میدانم که حضور یکپارچه‌ى مردم، حضور پرشوق و امیدوارانه و قدرتمندانه‌ى مردم موجب میشود که دشمن مأیوس بشود؛ وقتى دشمن مأیوس شد، کارآیى خود را از دست خواهد داد."
در حالی که تمام رسانه های بیگانه مجموعه فعالیت های خود را بر القای حضور کمرنگ مردم در انتخابات متمرکز کرده بودند و کارشناسان شان نیز همنوا با سیاست های آنها بر طبل توخالی عدم مشارکت جدی مردم می کوبیدند، نام گذاری سال 92 به نام حماسه سیاسی و اقتصادی بیش از همه چیز، از اطمینان مقام معظم رهبری از حماسه پرشور مردم حکایت می کرد و در آخر نیز دیدیم کسانی که با مدرک علوم سیاسی یا جامعه شناسی و زدن یک کروات نام روشنفکر را بر خود نهاده اند و با ذوق و شوق در BBC و VOA و امثالهم از شناخت جامعه ایران سخن می گویند و برای مردم ایران نسخه می پیچند، باز هم حریف بینش برخاسته از ایمان آیت الله خامنه ای نشدند. تا جایی که همان به اصطلاح کارشناسانی که از مهندسی انتخابات و عدم شرکت مردم در انتخابات دم می زدند، اکنون به اشتباه خود اعتراف می کنند. تا جاییکه نیک آهنگ کوثر در سایتی که خود مدیریت آن را بر عهده دارد مطلبی با عنوان «اعتراف می کنم! من اشتباه کردم!» نوشت و یا رجبعلی مزروعی (نماینده اصلاح طلب مجلس ششم) در واکنش به این پرسش مجری بی بی سی که پرسید: خیلی خوشبین به مشارکت مردم نبودید و پیروزی آقای روحانی را بعید دانسته بودید؛ الان نظرتان چیست؟ گفت: قطعا نظر من اشتباه بود. این مشارکت بسیار خوب مردم نشان داد که آن ها در شرایط ایران بهتر تشخیص می دادند.
تشکیک در سلامت انتخابات برای کاهش مشارکت
موضوع دیگری که این رسانه ها بیش از هر موضوعی بر روی آن مانور می دادند،" تشکیک در سلامت انتخابات" بود. آن ها با طرح این مسئله بیش از هر چیز امیدوار به بدبینی مردم نسبت به سازوکار انتخابات و در نتیجه عدم مشارکت آنها بودند. اما نتایج این دوره از انتخابات بر همگان ثابت کرد که امکان تقلب در ساختار نظام اسلامی وجود ندارد. همان ها که 4 سال پیش فریاد رای من کو؟ سر می دادند، امروز ترجیح داده اند سکوت کنند. چرا که نامزد مورد نظر آنها تنها با 250 هزار رای بیشتر، در دور اول به عنوان منتخب ملت برگزیده شد. قطعا از امروز مطرح کردن تقلب یازده میلیونی سال 88 از جانب این دوستان به مزاحی بدل خواهد گردید که موجب انبساط خاطر همگان را فراهم می آورد. اکنون زمانی است که تمام افراد این سخن رهبر انقلاب را از اعماق جان باور کرده اند:" ساز و کارهاى قانونى انتخابات در کشور ما اجازه‌ى تقلب نمی‌دهد. این را هر کسى که دست‌اندرکار مسائل انتخابات هست و از مسائل انتخابات آگاه است، تصدیق می‌کند"
چرا برای وقوع حماسه سیاسی، حضور حداکثری اهمیت بیشتری دارد؟
در مبانی دموکراسی غربی، اساس مشروعیت یک نظام حکومتی در مقبولیت آن از جانب مردم خلاصه می شود. نظام حکومتی مبتنی بر مبانی اسلامی نیز اگر چه در اثبات و یا رد مشروعیت تفاوت مبنایی با رویکرد دموکراسی غربی دارد، اما با تمام این تفاسیر عنصر مقبولیت را عنصری لازم برای یک نظام حکومتی اسلامی می داند. پس نکته ای که در هر دوی این نظریه ها مشترک است، بایستگی وجود مقبولیت برای یک نظام حکومتی است و در نگاه افکار عمومی جهان نیز میزان مشارکت در انتخابات از جانب مردم نشان از مشروعیت یک نظام حکومتی دارد. از سویی دیگر در نظام جمهوری اسلامی، قانون اساسی و عناصر نظارتی بر اجرای این قوانین مانند ولی فقیه و شورای نگهبان ، راه را بر سوءاستفاده های بیگانگان بسته است. به همین دلیل است که در یک دوره، یعنی بین سال های 78 تا 82 که براندازان در دولت و مجلس به دنبال نفوذ بودند و به قول خود شان فتح سنگر به سنگر را در دستور کار داشتند ( و البته تا حدودی دولت و مجلس و فضای مطبوعاتی را در اختیار خود گرفتند.) با وجود سد های مستحکمی مثل ولی فقیه، شورای نگهبان و افکار عمومی معتقد به جمهوری اسلامی، نتوانستند کاری از پیش ببرند و حتی یک دهه بعد در سال 88 که تمام ظرفیت و نیروی داخلی و خارجی خود را برای براندازی این حکومت بسیج کردند، باز هم مغلوب شدند و گروهی فرار کردند و گروهی دیگر نیز به زندان افتادند. به همین دلیل است که حضور حداکثری مردم، فارغ از نتیجه به دست آمده، باعث تثبیت جمهوری اسلامی و افزایش توان چانه زنی آن در سطح بین الملل خواهد شد.
در مجموع حضور مردم در انتخابات امسال را باید بزرگترین پیروزی برای جمهوری اسلامی دانست. چرا که تمام تلاش های رسانه های معاند که حول محور کاهش مشارکت مردم بود، به شکستی دوباره بدل شد. قطعا رسانه های بیگانه بیش از هرچیز به این نکته واقف بودند که صرف نظر از اینکه چه کسی منتخب ملت شود، تنها یک نتیجه است که فرصت عرض اندام برای بهره وری هر چه بیشتر را به آنها خواهد داد و آن هم عدم حضور چشم گیر مردم در انتخابات است.
انتخابات یازدهم ریاست جمهوری با تمام نوسان ها و فراز و نشیب هایش با انتخاب دکتر روحانی به پایان رسید. انتخابی که با حضور گسترده مردم و البته اثبات غیر قابل پیش بینی بودن آنها رقم خورد. در این دوره از انتخابات نیز همانند دوره های پیشین، رسانه های بیگانه با هدف کم رنگ کردن حضور مردم و کاهش شور سیاسی آنها برنامه ریزی وسیعی را آغاز کرده بودند. دعوت از کارشناسان مختلف و پخش مستندهایی با موضوع فتنه سال 88 و القای تقلب و مهندسی انتخابات، همگی از عزم جدی آنها برای کاهش مشارکت مردم در انتخابات و به تبع آن زیر سوال بردن مشروعیت نظام خبر می داد.
از سویی دیگر رهبر معظم انقلاب در بیانات خود، از برنامه های دشمن برای انتخابات پرده برداشتند. ایشان در 19 دی سال گذشته تشکیک در سلامت انتخابات، سعی در اخلال در برگزاری انتخابات و پرت کردن حواس مردم از انتخابات با یک ماجرای سیاسی،اقتصادی و امنیتی را از برنامه های عملیاتی دشمن برای انتخابات یازدهم دانستند.
همچنین در بیانات دیگر خود نیز ناامید کردن مردم و ایجاد تردید و دودلی را نیز به مجموعه برنامه های دشمن اضافه کردند و البته راه شکست خوردن دشمن را در مأیوس کردن آنها از طریق مشارکت در انتخابات دانستند: "بنده اصرارم بر حضور حدّاکثرى و عمومى ملت ایران به‌خاطر این است که مى‌بینم و میدانم که حضور یکپارچه‌ى مردم، حضور پرشوق و امیدوارانه و قدرتمندانه‌ى مردم موجب میشود که دشمن مأیوس بشود؛ وقتى دشمن مأیوس شد، کارآیى خود را از دست خواهد داد."
در حالی که تمام رسانه های بیگانه مجموعه فعالیت های خود را بر القای حضور کمرنگ مردم در انتخابات متمرکز کرده بودند و کارشناسان شان نیز همنوا با سیاست های آنها بر طبل توخالی عدم مشارکت جدی مردم می کوبیدند، نام گذاری سال 92 به نام حماسه سیاسی و اقتصادی بیش از همه چیز، از اطمینان مقام معظم رهبری از حماسه پرشور مردم حکایت می کرد و در آخر نیز دیدیم کسانی که با مدرک علوم سیاسی یا جامعه شناسی و زدن یک کروات نام روشنفکر را بر خود نهاده اند و با ذوق و شوق در BBC و VOA و امثالهم از شناخت جامعه ایران سخن می گویند و برای مردم ایران نسخه می پیچند، باز هم حریف بینش برخاسته از ایمان آیت الله خامنه ای نشدند. تا جایی که همان به اصطلاح کارشناسانی که از مهندسی انتخابات و عدم شرکت مردم در انتخابات دم می زدند، اکنون به اشتباه خود اعتراف می کنند. تا جاییکه نیک آهنگ کوثر در سایتی که خود مدیریت آن را بر عهده دارد مطلبی با عنوان «اعتراف می کنم! من اشتباه کردم!» نوشت و یا رجبعلی مزروعی (نماینده اصلاح طلب مجلس ششم) در واکنش به این پرسش مجری بی بی سی که پرسید: خیلی خوشبین به مشارکت مردم نبودید و پیروزی آقای روحانی را بعید دانسته بودید؛ الان نظرتان چیست؟ گفت: قطعا نظر من اشتباه بود. این مشارکت بسیار خوب مردم نشان داد که آن ها در شرایط ایران بهتر تشخیص می دادند.
تشکیک در سلامت انتخابات برای کاهش مشارکت
موضوع دیگری که این رسانه ها بیش از هر موضوعی بر روی آن مانور می دادند،" تشکیک در سلامت انتخابات" بود. آن ها با طرح این مسئله بیش از هر چیز امیدوار به بدبینی مردم نسبت به سازوکار انتخابات و در نتیجه عدم مشارکت آنها بودند. اما نتایج این دوره از انتخابات بر همگان ثابت کرد که امکان تقلب در ساختار نظام اسلامی وجود ندارد. همان ها که 4 سال پیش فریاد رای من کو؟ سر می دادند، امروز ترجیح داده اند سکوت کنند. چرا که نامزد مورد نظر آنها تنها با 250 هزار رای بیشتر، در دور اول به عنوان منتخب ملت برگزیده شد. قطعا از امروز مطرح کردن تقلب یازده میلیونی سال 88 از جانب این دوستان به مزاحی بدل خواهد گردید که موجب انبساط خاطر همگان را فراهم می آورد. اکنون زمانی است که تمام افراد این سخن رهبر انقلاب را از اعماق جان باور کرده اند:" ساز و کارهاى قانونى انتخابات در کشور ما اجازه‌ى تقلب نمی‌دهد. این را هر کسى که دست‌اندرکار مسائل انتخابات هست و از مسائل انتخابات آگاه است، تصدیق می‌کند"
چرا برای وقوع حماسه سیاسی، حضور حداکثری اهمیت بیشتری دارد؟
در مبانی دموکراسی غربی، اساس مشروعیت یک نظام حکومتی در مقبولیت آن از جانب مردم خلاصه می شود. نظام حکومتی مبتنی بر مبانی اسلامی نیز اگر چه در اثبات و یا رد مشروعیت تفاوت مبنایی با رویکرد دموکراسی غربی دارد، اما با تمام این تفاسیر عنصر مقبولیت را عنصری لازم برای یک نظام حکومتی اسلامی می داند. پس نکته ای که در هر دوی این نظریه ها مشترک است، بایستگی وجود مقبولیت برای یک نظام حکومتی است و در نگاه افکار عمومی جهان نیز میزان مشارکت در انتخابات از جانب مردم نشان از مشروعیت یک نظام حکومتی دارد. از سویی دیگر در نظام جمهوری اسلامی، قانون اساسی و عناصر نظارتی بر اجرای این قوانین مانند ولی فقیه و شورای نگهبان ، راه را بر سوءاستفاده های بیگانگان بسته است. به همین دلیل است که در یک دوره، یعنی بین سال های 78 تا 82 که براندازان در دولت و مجلس به دنبال نفوذ بودند و به قول خود شان فتح سنگر به سنگر را در دستور کار داشتند ( و البته تا حدودی دولت و مجلس و فضای مطبوعاتی را در اختیار خود گرفتند.) با وجود سد های مستحکمی مثل ولی فقیه، شورای نگهبان و افکار عمومی معتقد به جمهوری اسلامی، نتوانستند کاری از پیش ببرند و حتی یک دهه بعد در سال 88 که تمام ظرفیت و نیروی داخلی و خارجی خود را برای براندازی این حکومت بسیج کردند، باز هم مغلوب شدند و گروهی فرار کردند و گروهی دیگر نیز به زندان افتادند. به همین دلیل است که حضور حداکثری مردم، فارغ از نتیجه به دست آمده، باعث تثبیت جمهوری اسلامی و افزایش توان چانه زنی آن در سطح بین الملل خواهد شد.
در مجموع حضور مردم در انتخابات امسال را باید بزرگترین پیروزی برای جمهوری اسلامی دانست. چرا که تمام تلاش های رسانه های معاند که حول محور کاهش مشارکت مردم بود، به شکستی دوباره بدل شد. قطعا رسانه های بیگانه بیش از هرچیز به این نکته واقف بودند که صرف نظر از اینکه چه کسی منتخب ملت شود، تنها یک نتیجه است که فرصت عرض اندام برای بهره وری هر چه بیشتر را به آنها خواهد داد و آن هم عدم حضور چشم گیر مردم در انتخابات است.
