پله، مارادونا، مسی و کریستیانو رونالدو. این‌ها بازیکنانی هستند که از آنها به عنوان بهترین بازیکنان جهان یاد می‌شود.
بالاتر از آنها در یک طبقه‌بندی دیگر علی دایی ایستاده است که توانسته بیشترین گل را در رده ملی با تیم ملی ایران به ثمر برساند.
در حالی که خیلی از فوتبالیست‌های جهان که رکوردهای ملی را جابه‌جا می‌کنند از جوانی خودشان را وقف آن رشته می‌کنند، داستان علی دایی متفاوت است. فوتبال برای علی دایی تا 24 سالگی جنبه سرگرمی داشت. او همراه با تحصیل در دانشگاه در اوقات فراغت خود فوتبال بازی می‌کرد. به همین خاطر تا سال 1994 در تیم‌های پایین جدولی تاکسیرانی و بانک تجارت بازی کرد اما پس از آن علی پروین، سرمربی وقت پرسپولیس که هدایت تیم ملی ایران را نیز برعهده داشت، متوجه حضور یک مهاجم قد بلند در تیم بانک تجارت شد که علی دایی نام داشت. او این بازیکن را متقاعد کرد تا فوتبالش را در پرسپولیس ادامه دهد.
او در همان سال برای اولین بار به تیم ملی ایران دعوت و از همان جا گلزنی‌هایش برای ایران شروع شد. مهاجم یک متر و 92 سانتیمتری در تیم ملی ایران و باشگاه پرسپولیس از خود نشان داد. البته دوران ورزشی علی دایی فراز و نشیب‌های زیادی داشته است. او افتخارات زیادی را کسب کرده اما در عین حال دوران سختی را نیز پشت سر گذاشته است.
علی دایی در سال 1994 یک تراژدی را پشت سر گذاشت. او در دیدار برابر بحرین بسیار سخت جنگید و روحیه جنگجویانه خود را به نمایش گذاشت و در یک صحنه با دروازه‌بان بحرین رودررو شد و دروازه‌بان بحرین با پا به طحال علی دایی ضربه زد و مهاجم تیم ملی ایران با مصدومیت شدیدی روبرو شد و تا مدت‌ها خانه‌نشین ماند. در بین دو نیمه جای خود را به بازیکن دیگری داد و به نیمکت‌ذخیره‌ها برنگشت. کادرفنی تیم ملی ایران 45 دقیقه از او بی‌خبر بود تا اینکه پس از پایان بازی که به نیمکت ذخیره‌ها برگشتند او را بیهوش دیدند. دایی در آن صحنه دچار خونریزی داخلی شده بود و شرایط وخیمی داشت. دکتر‌ها پس از معاینه علی دایی اعلام کردند اگر بازیکنان دیرتر او را نجات می دادند، دایی دیگر در بین ما نبود. با این حال مهاجم گلزن تیم ملی ایران این مصدومیت بزرگ را کنار زد و به دنیای فوتبال برگشت و موفق شد رکورد گل‌های ملی جهان را در رده ملی بشکند.
بکن‌باوئر: علی دایی بهترین سرزنی است که به عمر دیدم
علی دایی پس از انکه مرگ را دریبل ید با قدرت به فوتبال برگشت و توانست در تیم‌های بزرگی بازی کند. او خیلی زود به یکی از بهترین مهاجمان آسیا تبدیل شد و توانست به خوبی ارزش های خود را در جام ملت‌های آسیا سال 1996 نشان دهد. آن هم برای فوتبالیستی که فوتبالش را از 24 سالگی به طور حرفه‌ای آغاز کرده بود. دایی با انتقال به تیم آرمینیا بیله‌فلد به اولین لژیونر ایران در بوندسلیگا تبدیل شد. پس از یک فصل حضور در بیله‌فلد در حالی که 24 سال سن داشت با درخواست فرانس بکن‌باوئر به بایرن‌مونیخ پیوست. فرانتس بکن باوئر در توصیف علی دایی گفته بود او بهترین سرزنی است که تابحال در عمر خود دیده است. او همراه بایرن‌مونیخ توانست به قهرمانی در لیگ و جام حذفی آلمان دست یابد. مهجم تیم ملی ایران با ورود به باشگاه هرتابرلین توانست بازی های درخشانی را در لیگ قهرمانان اروپا برابر چلسی و میلان از خود به نمایش بگذارد. او در بازی هرتابرلین برابر چلسی که با برتری 2 بر یک تیم آلمانی به پایان رسید توانست 2 گل به ثمر برساند تا به اولین بازیکن آسیایی تبدیل شود که در لیگ قهرمانان اروپا گلزنی کرده است. او سپس در تساوی یک بر یک در ورزشگاه سن‌سیرو توانست دروازه میلان را باز کند. برای تیم میزبان نیز در آن دیدار فیلیپو اینزاگی گل زده بود.
دایی همراه ایران در دو جام جهانی 1998 و 2006 بازی کرد و موفق شد طی 149
بازی برای تیم ملی ایران 109 گل به ثمر برساند. او برای رسیدن به این رکورد
توانست رکورد فرانس پوشکاش را بشکند که تا مدت ها برترین گلزن ملی فوتبال
جهان بود.
