افرادی که به بیماری کوررنگی دچار هستند نمی‌توانند رنگ‌های قرمز، سبز یا آبی را به درستی تشخیص دهند. در شبکیه چشم انسان سه گیرنده نوری وجود دارد که در برابر رنگ‌هایی حساس هستند که واکنش شیمیایی آن‌ها و سپس سیگنال الکتریکی را به عنوان رنگ شناسایی می‌کنند.
علل کوررنگی
زمانی که سلول‌های شبکیه چشم، به طول
موج‌ها پاسخی اشتباه می‌دهد، فرد دچار کوررنگی می‌شود.
از جمله علل دیگری که می‌تواند باعث بروز کوررنگی شود عبارت است از:
بیماری پارکینسون
آب مروارید
افرادی که به این بیماری دچار هستند لنز چشمی کدرتری دارند که این موضوع به کوررنگی در آن‌ها منجر و باعث می‌شود که رنگ‌ها را به درستی تشخیص ندهند.
سندروم کالمن
این بیماری نیز باعث کوررنگی در افراد می‌شود.
تشخیص
تشخیص کوررنگی اغلب با استفاده از چارت‌های رنگی به نام «صفحات آزمون ایشیهارا» انجام می‌شود. در این صفحات اعدادی متشکل از نقطه‌های رنگی در زمینه‌ای متشکل از نقاطی به رنگ دیگر قرار گرفته اند که تشخیص آن‌ها برای افراد کوررنگ مشکل است. در صورتی که مشکلی در دید رنگی بیمار تشخیص داده شود از تست‌های دقیق‌تر استفاده می‌شود. آزمایش‌های فراوانی برای تشخیص کوررنگی وجود دارد که آزمون ایشیهارا یکی از مورد استفاده‌ترین آن‌ها ست. در این آزمایش تصاویری رنگی به فرد داده می‌شود که کنتراست رنگ‌ها در هرکدام موجب قابل تشخیص شدن عدد یا شکلی می‌شود. فرد کوررنگ قادر به تشخیص برخی از این اعداد یا اشکال نخواهد بود. امروزه این اختلال در مدارس اغلب کشور‌ها در کودکان بین ۶ تا ۱۲ سال تشخیص داده می‌شود.
درمان کوررنگی
به طور کلی درمان خاصی برای کوررنگی وجود ندارد. اگرچه بیمار می‌تواند از فیلتر‌های رنگی یا لنز‌های تماسی برای تشخیص بهتر رنگ‌ها استفاده کند. اپتومتریست‌ها اغلب برای بیمار یک لنز تماسی تجویز می‌کنند که روی چشم بیمار قرار داده می‌شود. کوررنگی بیماری ارثی است که می‌تواند از مادر به کودک انتقال پیدا کند.
مشاوره ژنتیک می‌تواند شانس عبور این شرایط را به کودک شما نشان دهد. تشخیص به موقع این بیماری می‌تواند به جلوگیری از مشکلات یادگیری کودکان در مدرسه کمک کند.
منبع: خراسان
