نقویان، یکی از وعّاظ و روحانیونی است که در سال های اخیر بنا به برخی سخنان سطحی و ادّعاهای شاذ، مشمول بایکوت رسانه ای شده است.
به گزارش صراط، وی که عادت دارد در سخنانش به اشعار مولوی، حافظ و سعدی استناد کند، در آخرین اظهارنظر مشکوک خود مستند به این بیت از سعدی "شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی/ غنیمت است چنین شب که دوستان بینی"، مشروبات الکی را از جنس نور دانسته و با مباح دانستن نوشیدن آن در جمع دوستان، با صراحت می گوید: "من به عنوان یک طلبه و با اتّکاء به مبانی دینی می گویم اگر عدّه ای شب تا صبح سفره شراب پهن کنند، امّا دورِ هم باشند، خدا به آن دورهمی عنایت ویژه ای خواهد داشت!"
این اباطیل در حالی از سوی این شیخِ منحرف و حاشیه ساز بیان می گردد که در سال های اخیر، اصلی ترین هدف جنگ نرم تمام عیار و جنگ شناختی دشمن، سست کردن عقاید دینی جوانان و ترویج اباحه گری در جامعه اسلامی با کلیدواژه "اسلام رحمانی" بوده است.
بدیهی است این قبیل تفاسیر وارونه و انحراف گونه از احکام مسلّم اسلامی همچون تحریم کامل شُرب خَمر، آن هم از سوی افرادی ملبّس به لباس روحانیّت همچون ناصر نقویان که باید با تمام وجود پاسدار فقاهت و اسلام ناب محمدی (ص) باشند، صرفاً حربه ای است برای گشودن عقده بیشتر دیده شدن.
از این رو، بهترین و کارسازترین شیوه برخورد با سم پاشی رسانه ای چنین افراد منحرف و فرصت طلبی، اقدام قاطع و انقلابیِ نهادهای امنیتی و قضایی همچون دادگاه ویژه روحانیّت با ایشان است؛ دقیقاً به همان شیوه ای که حضرت امام خمینی (ره) می فرمایند:
«اینها را باید رسوا کرد، تا اگر آبرو دارند در بین مردم رسوا شوند، ساقط شوند. اگر اینها در اجتماع ساقط نشوند امام زمان را ساقط مى کنند، اسلام را ساقط مى کنند. باید جوان هاى ما عمامه اینها را بردارند. عمامه این آخوندهایى که به نام فقهاى اسلام، به اسم علماء اسلام این طور مفسده در جامعه مسلمین ایجاد مى کنند باید برداشته شود.
من نمى دانم جوان هاى ما در ایران مرده اند؟ کجا هستند؟ ما که بودیم این طور نبود؟ چرا عمامه هاى اینها را برنمى‌‌دارند؟ من نمى گویم بکشند؟! اینها قابل کشتن نیستند، لکن عمامه از سرشان بردارند. مردم موظف هستند، جوان هاى غیور ما در ایران موظّف هستند که نگذارند این نوع آخوندها معمّم در جوامع ظاهر شوند و با عمامه در بین مردم بیایند. لازم نیست آنها را خیلى کتک بزنند! لیکن عمامه هایشان را بردارند، نگذارند معمّم ظاهر شوند. این لباس، شریف است نباید بر تن هر کسى باشد.»