یادداشتی از "عسل بدیعی"

به نام خدا

سال 92 شد و این گذر عمر چیزی است که قسمت همه ما می شود 36 سالمه و 30 دهه گذشت با  گذری بسیار 6 سال در رکود بودم، و من فسفر اما سرخوشم همانگونه که بودم حال می‌توانم مسلط باشم و ضعف درونی ام رنگ گرفته. پسری دارم گنجینه عشق و خانواده ای مثل گوهرناب و دنیایی که هر روزش واقعه است حال انرژی خفته ای دارم برای ورود به مرحله دیگر که تمام توانم را امسال برای شگفتی آفرینی خواهم گذاشت و کاری می‌کنم که پسرم دانیال،‌ خانواده و دوستانم به من افتخار کنند می‌دانم که امسال سال من است و پروژه های بسیاری به من پیشنهاد خواهد شد./تاریخ 1 فروردین 1392