صراط: نگاهی به برنامه‌های یکی دیگر از نامزدها می‌کنیم. آقای قالی باف نیاز به
معرفی ندارند. ایشان شهردار شهیر شهر تهران هستند و برای رییس‌جمهور شدن
وارد صحنه شده‌اند.
آقای دکتر در مصاحبه‌ای بعد از بیان ایده‌های اقتصادی برای نجات کشور گفته‌اند: «با این وضعیت اگر ده‌ها اقتصاد‌دان هم بیایند، نمی‌توانند مشکل کشور را حل کنند.»
من همیشه فکر می‌کردم که اتفاقا مشکل ما در اقتصاد این است که به صورت گروهی کار نمی‌کنیم و اقتصاد را به میل شخصی پیش می‌بریم و به حرف و نظر دیگران توجه نمی‌کنیم! حالا آقای شهردار می‌گویند کار تیمی هم جواب نمی‌دهد و اگر ده‌ها اقتصاد‌دان هم بیایند، نمی‌توانند مشکل کشور را حل کنند! به هر حال در زمین یا باید تک‌روی کرد یا باید به یکی پاس داد. حالا آقای دکتر چطور می‌خواهد اقتصاد را درست کند، خدا می‌داند. شاید می‌خواهد همین‌طور توپ را زیر پای خود نگه دارد که در این صورت رقبا توپ را خواهند ربود!
ایشان در ادامه افزوده‌اند: «درست است که چالش اصلی ما اقتصادی است، اما راه حلش اقتصادی نیست!»
با دکتر موافقم. در کشور ما راه حل چالش‌های فرهنگی، سیاسی است. راه حل چالش‌های سیاسی، اجتماعی است و راه حل چالش‌های اجتماعی، ورزشی. اما راه حل چالش اقتصادی چیست؟ این مهم است! دکتر عقیده دارد سوءمدیریت بلای جان اقتصاد شده است. یعنی برای عبور از چالش اقتصادی باید مدیریت به خرج بدهیم. مدیریت در اقتصاد یا مدیریت اقتصادی هم یعنی این‌که مثلا دانشگاه علوم پزشکی ایران و تهران را با هم ادغام کنیم و بعد از دو سال دوباره جدا کنیم!
آقای قالی باف همچنین وعده داده‌اند: برای اقشار کم‌برخوردار جامعه بویژه در روستاها «یارانه‌ی کار» می‌دهم تا به‌وسیله یارانه کار، به مقوله کشاورزی رونق داده شود!
معلوم است آقای دکتر به شدت مسأله‌ی انتخابات را جدی گرفته‌اند و با جدیت وارد صحنه شده‌اند! به همین دلیل هم بحث شیرین مالی را ضمیمه‌ی طرح‌شان کرده‌اند. اصلا مردم کشته‌مرده‌ی وعده‌های پولی هستند و چه وعده‌ا‌ی بهتر از یک یارانه‌ی دیگر. آفرین آقای دکتر هدف را خوب انتخاب کرده‌اید! اسم خوبی هم برایش گذاشته‌اید، یارانه‌ی کار، از وعده ایجاد اشتغال که بهتر است!
باقی بقای‌تان.
