این مجله به مهاجرت مسلمانان به انگستان اشاره کرده و افزود: مسلمانان در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ قرن بیستم میلادی از کشورهای مختلف به خصوص بنگلادش و پاکستان به این کشور مهاجرت کرده‌اند و روحانیون و ائمه جماعات آنها به جز عده کمی، قادر به سخن گفتن به زبان انگلیسی نبودند و مسلمانان مجبور بودند به خطبه‌های نماز جمعه با زبان محلی آنان گوش فرا دهند.
اکونومیست همچنین نوشت: این وضعیت در انگلستان در حال تغییر است و بنا بر گفته "ابراهیم موجرا" امام جماعت منطقه "لایسیستر" و عضو ارشد شورای مسلمانان انگلستان، تعداد ائمه جماعاتی که به زبان انگلیسی سخن می‌گویند رو به افزایش است. وی معتقد است که تعداد کمی از این افراد مهاجر هستند.
در این یادداشت، یکی از دلایل یادگیری آموزش زبان انگلیسی توسط ائمه جماعات، تأسیس شورای مشورتی ملی ائمه جماعات و مساجد ذکر شده که پس از انفجارهای سال ۲۰۰۶ میلادی در لندن به منظور آماده سازی و آموزش به ائمه جماعات برای مقابله با چالش‌های به وجود آمده شکل گرفته است.
دلیل دوم بر اساس یادداشت این مجله، عامل دموگرافی است؛ به این معنا که نسل‌های دوم و سوم از کسانی که نیم قرن گذشته به کشور انگلستان مهاجرت کرده‌اند، ممکن است به زبان‌های بنگالی و یا اردو آشنایی داشته باشند، اما بدون شک بسیاری از این افراد زبان انگلیسی را زبان اصلی خود می‌دانند.
