صراط:بالاخره پس از کش و قوس‌های فراوان مراسم تجلیل از دست‌اندرکاران ستاد تسهیلات نوروزی در حالی در استادیوم آزادی برگزار شد که با توجه به مجموع رفتارهای انتخاباتی دولت فعلی در چند‌ماه گذشته اغلب تحلیلگران سیاسی بر آن عنوان «میتینگ انتخاباتی زود هنگام دولت» نام نهادند که اتفاقات رخ داده در متن و حاشیه این مراسم و ملاحظه حیف و میل گسترده بیت‌المال برای یک مراسم بی‌خاصیت به نوعی صحت این عنوان را به اثبات می‌رساند.
1- در همین ابتدا لازم به بیان است در یک نظام اسلامی، عدالت محوری و پایبندی عملی به مولفه‌های حیاتبخش عدالت فقط یک پرستیژ، ادعا یا ژست سیاسی نیست. برخلاف تصور باطل برخی مدیران ارشد اجرایی کشور شاید چنین بازی‌های پوپولیستی در کوتاه‌مدت برای اقناع افکار عمومی پاسخ دهد اما بدیهی است در گذر زمان و با افشای چهره حقیقی آن افراد و شکل‌گیری یک هوشیاری عمومی در کشور آن مدیران فرصت‌طلب با جواب رد قاطع مردم مواجه خواهند شد.
2- شکی وجود ندارد وجدان اداری و لزوم پایبندی عملی قسم به کلام‌الله مجید در ابتدای برعهده گرفتن مسؤولیت اجرایی کشور، رئیس‌جمهور را ملزم و مکلف می‌کند که وی تا آخرین لحظات پایان مسؤولیت خویش تنها در چارچوب وظایف محوله از سوی قانونگذار به ایفای دقیق وظایف مصرح قانونی بپردازد. طبعا وظیفه‌تراشی جدید رافع مسؤولیت‌های اصلی نمی‌تواند باشد. در شرایط فعلی ضرورت دارد رئیس‌جمهور با جلوگیری از ادامه بروز برخی رفتارهای التهاب‌آفرین از سوی برخی اطرافیان خاص، از شکل‌گیری شائبات و شایعاتی مبنی بر دخالت دولت فعلی در انتخابات آتی کشور پیشگیری عاقلانه کرده و مقابل شهیدان والا‌مقام نظام و ملت ادای دین کند.
3- همگان مطمئن باشند مردم به‌عنوان صاحبان اصلی نظام ضمن پاسداری از اصول اصیل انقلاب اسلامی با مشارکت حداکثری جلوه‌های نوینی از حماسه سیاسی را به نمایش گذاشته و در انتخابات آتی ریاست‌جمهوری بهترین انتخاب ممکن را انجام خواهند داد. اساسا ملت فهیم ایران نیازی به قیم نداشته و ندارد. به‌طور روشن مردم از مسؤولان اجرایی کشور توقع دارند آنها در آینه عملکرد حقیقی و در پیچ‌های تند و فریب‌دهنده دلبستگی به پست و مقام اجرایی، پایبندی خویش را به عدالت اداری و اجتماعی به نمایش عینی بگذارند و در ماه‌های پایانی خدمت دولت از انجام رفتارهای شائبه‌آلود اینچنینی پرهیز کنند. هزینه‌سازی سیاسی، امنیتی برای نظام جمهوری اسلامی از سوی هر جریان و فردی که باشد عینا ظلمی آشکار بر کشور و ملت محسوب می‌شود. در حقیقت رسالت خطیر دولت احمدی‌نژاد نه در تعیین و تبیین جهت‌گیری‌های انتخاباتی یا معرفی کاندیدای اصلح بلکه در برگزاری یک انتخابات باشکوه مردمی مبتنی بر قانون خلاصه می‌شود.
4- اساسا در نظام دینی بیت‌المال به‌عنوان یک امانت الهی در اختیار مدیران اجرایی کشور قرار می‌گیرد و هیچ یک از مسؤولان کشوری در هر جایگاهی که باشند حق ندارند با شخصی‌سازی بیت‌المال و در سایه توجیهات سیاسی این امانت الهی را در راستای منافع فردی و گروهی به مصرف برسانند. نگاهی گذرا بر جنس تبلیغات صورت گرفته، بررسی کلی هزینه‌های صرف شده در مراسم و ملاحظه ترکیب جمعیت حاضر در استادیوم آزادی نشان می‌دهد این مراسم در باطن خود هیچ عایدی جز حیف و میل بیت‌المال در موضع غیر‌ضروری برای کشور در پی نداشت. جمعی در چارچوب وظایف اداری به ساماندهی امور سفرهای نوروزی پرداختند و دولتمردان می‌توانستند با پرهیز از اسراف صورت گرفته و به روال سنوات گذشته در استان‌های کشور با صرف کمترین هزینه به تجلیل حقیقی از این خادمان ملت بپردازند. پاسخ به پرسش‌هایی درباره چرایی صرف هزینه‌های گزاف از بیت‌المال برای ایاب و ذهاب، پذیرایی و اجرای مراسمی که در باطن خویش هیچ تجلیلی از این خادمان ملت نداشت نشان می‌دهد این مراسم چیزی جز صرف بیت‌المال در غیر موضع ضروری نیست.
حضرت علی(ع) ضمن تقبیح شدید صرف بیت‌المال در غیر موضع مقتضی می‌فرمایند: «عطای مال در غیر موردش، افراط در خرج و اسراف است؛ این افراط‌گری و اسراف، صاحبش را در دنیا بالا می‌برد و در آخرت ساقط می‌کند! در میان مردم عزیز می‌دارد و در نزد خدا پست و خوار می‌کند».
5- مبتنی بر فلسفه حیات طیبه اسلامی، سفر یک رفتار قرآنی است که نتایج مهمی در خودسازی فردی، تحکیم روابط بین اعضای خانواده، تقویت روحیه یک زندگی مسالمت‌آمیز اجتماعی و در نهایت تزریق نشاط اجتماعی سالم در ارکان آن جامعه را در پی دارد. در نظام دینی اصولا تقدیر از برنامه‌ریزان و دست‌اندرکاران چنین رفتارهای سالم اجتماعی باید در چارچوب آموزه‌های دینی باشد نه در متن اقدامات خلاف شرع و قانون. از سوی دیگر ملاحظه تصاویر متعدد از پرچم‌های پایمال شده ایران اسلامی زیر پای حاضران گواه روشنی بر میزان ایران دوستی مدعیان یادشده است. اصولا در دهه چهارم انقلاب اسلامی چنین مراسمی باید یادآور تجمع یکصد هزار نفری بسیجیان لشکر محمد رسول‌الله در ورزشگاه آزادی در سال 1364 می‌بود اما افسوس که افزون‌طلبی‌های سیاسی یا وادادگی‌های معنوی برخی دولتمردان مانع از تحقق مجدد چنین خاطره افتخار‌آمیزی شد.
6- بالاخره در خاتمه لازم به اشاره است بازبینی فیلم و تصاویر حواشی غمبار اما مستند این مراسم- منتشره در فضای رسانه‌ای کشور- نشان می‌دهد اصولا در سال «حماسه سیاسی، حماسه اقتصادی» و همزمان با رخداد تلخ زلزله در استان‌های بوشهر، سیستان و بلوچستان و آذربایجان‌شرقی و استمرار آوارگی هموطنان عزیزمان در معابر عمومی و بیرون شهرهای استان‌های یادشده- از خوف بازگشت زلزله یا پس‌لرزه‌های آن - و مهم‌تر از همه در بحبوحه فشارهای اقتصادی وارده بر عامه مردم، برگزاری جشن پرهزینه و راه‌اندازی مراسم رقص و پایکوبی آن هم با هزینه بیت‌المال از سوی مدیران ارشد کشور به بهانه تجلیل از خادمان ستاد تسهیلات سفرهای نوروزی نوعی افراط اداری و امری ناپسند و غیرموجه بود. البته نباید فراموش کرد در این ستاد جز کارکنان میراث فرهنگی، هلال‌احمر و راه‌و‌ترابری دستگاه‌های متعدد دیگری نیز مشارکت پررنگی داشتند که در این جشن هیچ نام و نشانی از آنها به میان نیامد تا دلیلی باشد که سیاسیون همچنان منتظر شنیده شدن شعار «زنده‌باد بهار» در استادیوم آزادی از زبان مقامات ارشد اجرایی کشور باشند که البته غلظت شعار سر داده شده از سوی مدعوین گرسنه با عنوان خنده‌دار«ناهار، ناهار» و «توپ، تانک، فشفشه، ناهار ما چی می‌شه» عملا مانع از شنیده شدن «شعار زنده‌باد بهار» شد.
