1- ام اس یک بیماری خاص است که علائم آن از فردی به فرد دیگر متغیر است و در همه افراد به یک شدت بروز نمی‌کند. خیلی از بیماران مبتلا به ام اس در سطح جامعه وجود دارند که علائم خفیفی دارند و می‌توانند کارهای روزانه خود را به طور عادی انجام دهند و وضعیت سلامتی شان در مدت زمان طولانی تغییر چندانی نمی‌کند.
اما متاسفانه بسیاری از افراد وجود دارند که به محض شنیدن نام بیماری ام اس، تصویر فردی معلول را در ذهن می‌آورند که جز با اتکا به ویلچر نمی‌تواند راه برود.در حالی که آمار نشان دهنده این واقعیت است که معلولیت ناشی از بیماری ام اس، تنها درصدی از مبتلایان را درگیر می‌کند.
2- ام اس یک بیماری خودایمنی است، به این معنی که در این بیماری، دستگاه ایمنی بدن فرد به سلول‌های عصبی حمله می‌کند و آنها را بیگانه تلقی می‌کند و غلاف میلین اطراف سلول‌های عصبی مغز و نخاع را از بین می‌برد. میزانی از مغز و نخاع که تحت تاثیر این حملات از بین می‌روند، شدت و وخامت بیماری را مشخص می‌کند و به همین علت است که شدت آن در افراد مختلف متفاوت است. بیماری ام اس در بانوان شایع تر از آقایان می‌باشد و بیشتر سنین 20 تا 40 سال را درگیر می‌کند.3- درصد زیادی از مبتلایان به بیماری ام اس، وضعیت عودکردن و بهبود یافتن را تجربه می‌کنند، به این معنی که برای مدتی علایم بیماری ام اس بروز پیدا می‌کنند (عود کردن). سپس این شرایط بهبود یافته و علائم ام اس از بین می‌روند و شرایط فرد به حالت عادی برمی‌گردد.
مرحله عودکننده زمانی است که حملات سیستم ایمنی بدن به سلول‌های عصبی آغاز می‌شود و تخریب هایی در این قسمت‌ها رخ می‌دهد. اگر حملات سیستم ایمنی به سلول‌های عصبی در فاصله زمانی کم و با تعداد دفعات زیاد رخ دهد، بیماری حالت پیش رونده پیدا می‌کند.
بنابراین بیماران مبتلا به ام اسی که روی ویلچر مشاهده می‌کنید و یا بیمارانی که دچار عدم توانایی کنترل دفع ادرار و مدفوع خود می‌شوند، در حقیقت دچار تخریب‌های عصبی فراوان شده اند.دیگر تغییراتی که حملات سیستم ایمنی به سلول‌های عصبی در درازمدت ایجاد می‌کند، گرفتگی یا اسپاسم عضلانی، از دست دادن قدرت تکلم و تمرکز، فراموشی، افسردگی و حتی تشنج می‌باشد که خوشبختانه شیوع این علائم شدید و حاد، تنها در تعداد کمی‌از مبتلایان به ام اس مشاهده می‌شود.
4- مبتلایان به ام اس باید بدانند که گرما علائم بیماری ام اس را تشدید می‌کند. اگرچه برخی از بیماران ممکن است تحت تاثیر گرما، علائم وخیمی‌را در خود نشان ندهند، اما معمولا به تمامی‌مبتلایان به بیماری ام اس توصیه می‌شود که هرگز خود را در معرض گرما قرارندهند، مثلا از سونا استفاده نکنند، دوش آب داغ نگیرید و در محیط گرم به تنهایی قرار نگیرند تا اگر مشکلی برایشان رخ داد، فرد دیگری به آنها کمک کند. گرما سبب بروز واکنش سریع در اندام‌ها می‌شود.
بنابراین یکی از شایع ترین مشکلات بیماران ام اسی پس از قرارگرفتن در معرض گرما، احساس ضعف در اندام‌ها می‌باشد. هم چنین احساس سوزن سوزن شدن در ناحیه پاها از شایع ترین مشکلات قرارگیری این افراد در معرض گرما می‌باشد. متاسفانه امروزه هیچ گونه راه درمان قطعی برای این مشکلات وجود ندارد.
5- اگرچه درمانی برای بیماری ام اس وجود ندارد، اما راه مناسبی که برای کمک به این بیماران وجود دارد این است که همیشه در دسترس آنها باشیم و آنها را تنها نگذاریم. اگرچه ممکن است معلولیت آنها جزئی باشد و بتوانند از پس کارهای روزانه خود برآیند، اما بروز حملات عصبی به آنها خبر نمی‌دهد و اگر این بیماران خود را در شرایط حمله تنها و ناتوان ببینند، شرایط روحی شان آسیب می‌بیند و ممکن است خیلی زود بیماری، آنها را از پا درآورد.
بنابراین سعی کنید در دسترس بیمار باشید و او را تنها نگذارید. در صورت لزوم برایش پرستار بگیرید و کارهای سخت را به او نسپارید. شرایط منزل را طوری فراهم کنید که سرشار از صمیمیت باشد و کمترین استرسی به بیمار وارد نشود، چون استرس بیماری را بدتر می‌کند. از کم هزینه ترین چیزها برای بهبود شرایط او استفاده کنید، مثل خندیدن و شاد بودن.
