به اعتقاد ناظران سیاسی، ثبت نام افرادی که عدم تایید صلاحیت آنها بر همگان روشن است و حتی برخی از آنها شرایط اولیه نامزدی در انتخابات را نیز ندارند، نه تنها سودی برای نظام و انتخابات نخواهد داشت بلکه در مواردی هزینه های فراوانی را نیز به نظام جمهوری اسلامی تحمیل می کند.
چند کاندیدا در کدام دوره؟
در طول ده دوره برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، تا کنون در مجموع 3039 نفر برای انتخابات نام نویسی کرده اند که از این تعداد 138 نفر آنها به جمع نامزدهای نهایی انتخابات راه یافته اند. بیشترین آمار ثبت نام نامزدها در دوره نهم انتخابات در سال 84 به چشم می خورد که در مجموع 1014 نفر نامزد انتخابات شدند. پس از آن نیز دوره هشتم انتخابات با 814 ثبت نامی قرار دارد.
از طرفی کمترین آمار ثبت نام هم به دوره سوم انتخابات در سال 60 با 46 نامزد و بعد از آن به دوره چهارم انتخابات در سال 64 با 50 نامزد اختصاص دارد. در واقع موج افزایش چشمگیر و بی رویه ثبت نام نامزدها در دوره های هشتم و نهم ایجاد شد. توجه ویژه رسانه ها به حاشیه های ثبت نام افراد ناشناس که گاهی عکس بسیاری از آنها روی صفحه اول روزنامه ها نیز می نشست، تمایل افراد ناشناس برای نام نویسی در انتخابات را دوچندان می کرد.
بازی با آمار
یکی از این هزینه ها، مانور تبلیغاتی رسانه های معاند نظام جمهوری اسلامی ایران با آمار ثبت نام کنندگان در انتخابات و مقایسه آن با شمار کاندیداهای نهایی تایید صلاحیت شده توسط شورای نگهبان است. در حالی که بسیاری از ثبت نام کنندگان در انتخابات ریاست جمهوری، واقعا حتی قصدی برای رییس جمهور شدن ندارند(!) بالا رفتن آمار ثبت نام کنندگان، بهانه و ابزار خوبی به دست رسانه های مذکور می دهد تا با استناد به آن، از آنچه «رد صلاحیت های گسترده توسط شورای نگهبان» می نامند، انتقاد کنند. این رویه به طور خاص، تقریبا در تمامی دوره های انتخابات ریاست جمهوری ایران از سوی رسانه های معاند خارج نشین دنبال شده است.
تحمیل هزینه
از طرفی، افزایش شمار ثبت نام کنندگان به روشنی هزینه های فراوانی را در وهله اول به وزارت کشور و پس از آن به شورای نگهبان تحمیل می کند. ناگفته پیداست که این هزینه ها،هزینه های مادی ثبت نام این افراد و نیز اتلاف وقت نیروهای اجرایی و نظارتی انتخابات را دربرمی گیرد. در واقع ثبت نام هر فرد – مشهور یا ناشناس – برای وزارت کشور مستلزم صرف هزینه مادی و نیز وقت است و همین هزینه ها در مرحله بررسی صلاحیت ها به شورای نگهبان نیز منتقل می شود.
قانون چه می گوید؟
در دوره های پیشین، بر اساس قانون ثبت نام از نامزدهای انتخابات برای همه افراد جامعه آزاد بود و بررسی مدارک و احراز صلاحیت آنها مرحله بعد از ثبت نام به شمار می رفت. نقدهای فراوانی که بر این رویه صورت گرفت سرانجام باعث انجام تغییراتی در قانون و در نتیجه کاهش نسبی آمار ثبت نام کنندگان در دوره دهم انتخابات ریاست جمهوری شد.
بسیاری از کارشناسان معتقدند قرار دادن شرط های سنگین تر برای ثبت نام در انتخابات مانند مدارکی برای احراز شرط «رجل سیاسی بودن» و یا دریافت مبالغی به عنوان هزینه ثبت نام – مانند آنچه در بسیاری از کشورهای دیگر مرسوم است و در صورت رسیدن به کف مشخصی از آرا، بازگردانده می شود – می تواند راهگشا باشد.
فرهنگ ثبت نام
اما موضوع دیگری که در نحوه ثبت نام نامزدها موثر است فرهنگ حاکم بر جامعه در این خصوص است. همان گونه که گفته شد بسیاری از افراد ناشناسی که برای ثبت نام در انتخابات داوطلب می شوند، حتی سودای ریاست جمهوری نیز ندارند. آنها تنها به دلایل حاشیه ای دست به این کار می زنند. بر اساس آنچه گفته شد توجه ویژه رسانه ها به این افراد یکی از جاذبه های ثبت نام است.
از سوی دیگر، به باور ناظران سیاسی، ثبت نام برخی افراد ناشناس به دلیل تلاش برای «دیده شدن» افراد هم طبقه خود محسوب می شود. مجموع این دلایل تردیدی باقی نمی گذارد که ثبت نام بسیاری افراد در انتخابات ریاست جمهوری، با هدف شرکت در انتخبات انجام نمی گیرد! این اتفاق هرگز اتفاق مثبتی نیست. در واقع اگر سطح فرنگی و نگاه عامه جامعه به انتخابات، یک موضوع جدی باشد که به سرنوشت کشور و آبروی نظام برمی گردد، شاهد این گونه ثبت نام ها نخواهیم بود.
در مرحله ای بالاتر، فرهنگ بالاتر در میان افراد سیاسی نیز مصداق دارد و تحقق آن در صورتی است که حتی بسیاری افراد سیاسی و واجد شرایط و نیز احزاب و گروه های سیاسی، تنها در صورتی دست به ثبت نام بزنند که خود یا نامزد مورد حمایت خود را واقعا دارای توانایی های رییس جمهور شدن بدانند.
تعداد کاندیداها داشته باشه.
همش که نباید تخریب کرد
یا حق
شا د باشید
اصلا به روز نیستی دیگه!!!!
امنیت اقتصادی و امنیت اجتماعی و امنیت سیاسی و امنیت فرهنگی : فقط با رئیس جمهور فیلسوف عادل و دانا ؛ جناب آقای دکتر حداد عادل امکان پذیر است .