صراط: تحقیقات نشان می‌دهد که اگر میزان کالری‌های دریافتی تا 40 درصد کاهش
یابند روند پیری سلول‌ها آهسته شده و عمر طولانی خواهد شد، از این رو
محققان تلاش می‌کنند راهی پیدا کنند تا تأثیرات محدودیت کالری روی مغز را
با یک دارو تقلید کنند
در صورتی که دانشمندان بتوانند دارویی ارائه کنند که تأثیرات کاهش کالری برای مغز را تقلید کند، این دارو آنزیم‌های سلول‌های مغزی را فعال کرده و حتی اختلال شناختی ناشی از پیری چون آلزایمر و از دست رفتن سلول‌های عصبی در نتیجه پیری به تعویق خواهد افتاد.
این تحقیق جدید در موش‌ها انجام شده است، اما این تحقیقات نشان می‌دهد که دانشمندان می‌توانند داروهایی بسازند که زوال در عملکرد مغز را از بین ببرد.
اکثر تحقیقات پیشین روی محدودیت کالری‌ها روی موش‌ها و سایر موجودات زنده انجام شده اما تحقیق روی انسان نشان می‌دهد که محدود کردن مصرف کالری می‌تواند حافظه را در سالخوردگان افزایش دهد.
در تحقیقات جدید که توسط محققان موسسه فناوری ماساچوست انجام شده چگونگی تأثیر محدودیت کالری‌ها روی سلول‌های مغزی مورد توجه قرار گرفته است. آنها نشان دادند که محدود کردن کالری‌های جذبی روی موش‌های آزمایشگاهی تا 30 درصد سطح یک آنزیم را در مغز بالا می‌برد و نابودی سلول‌های عصبی را به تعویق انداخته است.
موش‌هایی که کالری‌های کمتری مصرف می‌کردند همچنین در آزمایش‌های حافظه بهتر ظاهر شدند.
پس از آن محققان محدویت کالری را تقلید کردند، آنها به موش‌ها غذای عادی همراه با داروی مسدود کننده آنزیم دادند. این موش‌ها عملکرد بهتری در سلول‌های مغزی خود داشتند و در تست‌های شناختی به خوبی ظاهر شدند که این وضعیت درست مشابه وضعیت موش‌ها در زمانی بود که مصرف کالری‌های آنها محدود شده بود.
این نخستین تحقیقی است که نشان دهنده مزایای محدودیت کالری‌ها روی عملکرد شناختی است، شرایطی که آن را به زوال کمتر سلول‌های عصبی در نتیجه عملکرد بهتر مغز نسبت داده‌اند.
کولین مورفی استاد دانشگاه پرینستون که روی پیری و سالخوردگی تحقیق می‌کند و در این تحقیقات سهم نداشته، اظهار داشت: التزامات و شرایط واضحی برای سلامتی انسان وجود دارد.
لی هویی و جانس گراف، نویسندگان اصلی این تحقیقات اظهار داشتند که چنین قرصی بدون عوارض جانبی نخواهد بود.تحقیقات ما نشان می‌هد که ما می‌توانیم زوال سلول‌های عصبی را به تعویق بیاندازیم اما هنوز هم راه طولانی برای ممانعت از این شرایط وجود دارد.
آنها اضافه کردند: داروهای احتمالی هرگز نمی‌توانند به طور کامل از یک بیماری پیشگیری کنند، اما تا زمانی که بتوان این بیماری‌ها را به تعویق انداخت می‌توان امیدوار بود.
در صورتی که دانشمندان بتوانند دارویی ارائه کنند که تأثیرات کاهش کالری برای مغز را تقلید کند، این دارو آنزیم‌های سلول‌های مغزی را فعال کرده و حتی اختلال شناختی ناشی از پیری چون آلزایمر و از دست رفتن سلول‌های عصبی در نتیجه پیری به تعویق خواهد افتاد.
این تحقیق جدید در موش‌ها انجام شده است، اما این تحقیقات نشان می‌دهد که دانشمندان می‌توانند داروهایی بسازند که زوال در عملکرد مغز را از بین ببرد.
اکثر تحقیقات پیشین روی محدودیت کالری‌ها روی موش‌ها و سایر موجودات زنده انجام شده اما تحقیق روی انسان نشان می‌دهد که محدود کردن مصرف کالری می‌تواند حافظه را در سالخوردگان افزایش دهد.
در تحقیقات جدید که توسط محققان موسسه فناوری ماساچوست انجام شده چگونگی تأثیر محدودیت کالری‌ها روی سلول‌های مغزی مورد توجه قرار گرفته است. آنها نشان دادند که محدود کردن کالری‌های جذبی روی موش‌های آزمایشگاهی تا 30 درصد سطح یک آنزیم را در مغز بالا می‌برد و نابودی سلول‌های عصبی را به تعویق انداخته است.
موش‌هایی که کالری‌های کمتری مصرف می‌کردند همچنین در آزمایش‌های حافظه بهتر ظاهر شدند.
پس از آن محققان محدویت کالری را تقلید کردند، آنها به موش‌ها غذای عادی همراه با داروی مسدود کننده آنزیم دادند. این موش‌ها عملکرد بهتری در سلول‌های مغزی خود داشتند و در تست‌های شناختی به خوبی ظاهر شدند که این وضعیت درست مشابه وضعیت موش‌ها در زمانی بود که مصرف کالری‌های آنها محدود شده بود.
این نخستین تحقیقی است که نشان دهنده مزایای محدودیت کالری‌ها روی عملکرد شناختی است، شرایطی که آن را به زوال کمتر سلول‌های عصبی در نتیجه عملکرد بهتر مغز نسبت داده‌اند.
کولین مورفی استاد دانشگاه پرینستون که روی پیری و سالخوردگی تحقیق می‌کند و در این تحقیقات سهم نداشته، اظهار داشت: التزامات و شرایط واضحی برای سلامتی انسان وجود دارد.
لی هویی و جانس گراف، نویسندگان اصلی این تحقیقات اظهار داشتند که چنین قرصی بدون عوارض جانبی نخواهد بود.تحقیقات ما نشان می‌هد که ما می‌توانیم زوال سلول‌های عصبی را به تعویق بیاندازیم اما هنوز هم راه طولانی برای ممانعت از این شرایط وجود دارد.
آنها اضافه کردند: داروهای احتمالی هرگز نمی‌توانند به طور کامل از یک بیماری پیشگیری کنند، اما تا زمانی که بتوان این بیماری‌ها را به تعویق انداخت می‌توان امیدوار بود.
