شنبه ۰۳ آذر ۱۴۰۳ - ساعت :
۱۸ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۹:۴۴

آیا دیپلماسی محدود به یقه پیراهن است؟

«جمهوری اسلامی آنقدر رشادت دارد که موضوع مذاکرات هسته‌ای را - که قاعدتا در همه جای دنیا پشت درهای بسته حل و فصل می‌شود - در قالب یک مناظره روی آنتن تلویزیون ببرد و در سراسر جهان با علاقه و رغبت دیده شود.»
کد خبر : ۱۱۵۳۸۵


 صراط:در ادامه مطلب «دیپلماسی یعنی پوشیدن پیراهنی که دگمه بیخ حلقش بسته باشد؟» به قلم محمد مهاجری عضو شورای سردبیری خبرآنلاین که در این سایت انتشار یافته، آمده است: «این رشادت تا آنجا پیش می‌رود که مدیران ارشد کشور به صراحت مسائل را به چالش می‌کشند و به رفتار یکدیگر نقدهای اساسی وارد می‌کنند.

در همین فرآیند است که وزن آدم‌های سیاسی معلوم می‌شود و عیار شعارهای چشم پرکن مشخص می‌گردد.

در فرآیند همین مناظره‌هاست که "دیپلماسی هوشمندانه و نخبگی" فاصله‌اش را با "دیپلماسی مبتدی" به رخ می‌کشد.

در همین فرآیند است که معلوم می‌شود دیپلماتی که حتی پی نوشت مقامات عالی نظام را در تلویزیون جار می‌زند با دیپلماتی که برای گفتن هر حرفش ده بار آن را مزه مزه می‌کند چقدر فرق دارد.

در همین فرآیند است که دیپلماسی‌ای که حداکثر نتیجه درخشانش، اعلام کشور بعدی محل مذاکره است، در برابر دیپلماسی‌های موفق کشورمان، بی رنگ و لعاب ظاهر می‌شود.

در همین فرآیند است که معلوم می‌شود دیپلمات شدن فقط به پوشیدن پیراهن یقه مخصوص و بستن دگمه بیخ حلق و لبخند زدن جلوی دوربین نیست.

در همین فرآیند است که معلوم می‌شود چه کسانی می‌دانند میز مذاکره جای اره دادن و تیشه گرفتن نیست، جای با پنبه سر بریدن است! و کسانی چنین فنی را بلدند که میز مذاکره را با کلاس درس از یکدیگر تمیز دهند. آنها می‌دانند پشت میز مذاکره باید به یاد آورد آنچه ما در دانشکده خوانده‌ایم، طرف روبرو هم خوانده است. نیامده‌ایم درس پس بدهیم، آمده‌ایم حقمان را پس بگیریم اما با زبان و شیوه خودش.»