صراط:«ما کپرنشین‌ها و پابرهنه‌ها آخرش باید وایسیم و بجنگیم و این پولدار ول می کنن و می رن و آخرش هم همینا بهمون حکومت می‌کنند » ؛ «می‌مانیم و مقاومت می‌کنیم، همه متحد می‌شویم علیه آمریکا»
هیچ‌کس جز «صمد» همرزم قدیمی جلیلی نمی‌توانست این‌قدر رک و بدون محافظه‌کاری حرفهای فروخفته این چند سال طبقه زیر متوسط ایرانی را در یک فیلم تبلیغاتی فریاد بزند.
سرانجام با همه کش‌وقوس‌های رسیدن یا نرسیدن فیلم دوم جلیلی به تلویزیون دیشب ساعت 20:10 فیلم دوم جلیلی در تلویزیون پخش شد.فیلمی غافلگیرکننده از مستندساز برجسته ایرانی که دقیقا فهمیده بود برای ساخت یک فیلم تبلیغاتی انتخاباتی در یک زمان محدود باید چه کار کند.
فیلم تبلیغاتی طالب‌زاده ویژگی سینمایی خاصی نداشت و از همه زرق و برق‌های روتوش‌کننده معمول شخصیتی برای نامزدها به شدت پرهیز کرده بود و همین فیلمش را به شدت متمایز کرده بودهمه تلاش این بار موثر سازنده فیلم تبلغاتی جلیلی برای نزدیک کردن شخصیت به قول خود طالب‌زاده پرراز جلیلی به یک شخصیت رسانه‌ای این بار نتیجه کار را تاثیرگذار کرده بود.
«نقطه عطف» هیچ لاپوشانی و پنهان کردنی نداشت و اتفاقا به انقلابی بودن حرفهایش افتخار می‌کرد و مثل دیگر نمونه‌های اصولگرای این روزها به جز حدادعادل دقیقا شبیه به مناظره دوم، وابستگی و تعلقش به گفتمان انقلاب و رهبری را فریاد می‌زد.
نقطه اوج «نقطه عطف» پیدا کردن فیلم‌های زمان جنگ صمد همرزم قدیمی و حالادیگر معروف شده جلیلی بود. فیلم‌هایی که صمد رو به دوربین می‌نشست و با شیرینی خاصی حرفهای امروز جلیلی را تکرار می‌کرد
«نقطه عطف» البته عجولانه و شتابزده ساخته شده بود و اگرچه به تاییرگذاری «علف‌های هرز احمدی‌نژاد» نمی‌رسید اما یاد و خاطره فیلم‌های مردمی شقمدری را زنده کرد.اگرچه بهتر بود حجم صحبت‌های درخشان اقتصاددان نه چندان مشهور کشور که در مواقعی بی‌ربط به تخصص ش هم صحبت می‌کرد کمتر می‌شد و کمی دقت بیشتری در تنظیم محتوای جزئی برخی صحنه‌ها اعمال می‌شد اما نهایتا در مقایسه با 8 فیلم پخش شده راند اول مبارازت سینمایی انتخابات برنده بود.
در بخش ابتدایی فیلم جلیلی مرد عصا به دستی نشان داده می‌شد که آمده بود یک پوستر از جلیلی بگیرد. مرد عصا به دوست به دوربین زل می‌زد و می‌گفت جلیلی تنها کسی است که جهانی می‌بییند منطقه‌ای و کشوری نگاه نمی‌کند.
و این تمام حرفی بود که جلیلی در تبلیغاتش به دنبالش است و طالب‌زاده نشان داد که جلیلی را خیلی خوب شناخته است.
حالا دیگر با مقایسه انواع و اقسام فیلم‌های تبلیغاتی با استراتژی‌های تبلیغاتی مختلف می‌توان به این نتیجه قطعی رسید که هیچ چیزی جز یک فیلتر مردمی یک فیلم تبلیغاتی را نمی‌تواند نجات دهد.
