تجربه 34 سال مدیریت بعد از انقلاب، شخصیت‌های باتجربه و متخصصی را در همه زمینه‌ها پرورش داده است و انتظار همه از دکتر روحانی تشکیل یک کابینه بسیار قوی است. خوشبختانه دست آقای روحانی برای تشکیل کابینه باز است و محدودیت‌ها چندان برای‌شان مشکلی ایجاد نمی‌کند. این را هم باید مدنظر داشت که دوره آزمون و خطا تمام شده و می‌توان با انتخاب افراد باتجربه و باثبات به این دولت امید بست. اما نباید افراد و گرایش‌های گوناگون به این دولت به دیده سهم‌خواهی نگاه کنند.
اگر این نگاه در دولت و در گزینش افراد نباشد، به‌طور حتم دولت موفق‌تری خواهد بود. یعنی معیارهایی که بر اساس تجربیات و تخصص و... است باید در مورد همه افراد باشد. درنظر نیست که یک ویترین قشنگ داشته باشیم. یا مثلا مطرح می‌شود که بانوان در کابینه حضور داشته باشند. اگر خانم‌هایی هستند که توانایی لازم برای پذیرش مسئولیت‌های سنگین دارند باید از حضور آنها استقبال شود.
در سطوح معاونت و مدیریت کل، جایگاه‌هایی برای خانم‌ها هست و بستری مناسب است که توانایی خود را برای پذیرش مسئولیت‌های سنگین‌تر نشان بدهند. البته این را باید درنظر داشت که به هیچ وجه نباید مخالف حضور بانوان در کابینه بود اما این حضور نباید یک حضور صرفا نمایشی برای پر کردن دکور باشد. در زمینه‌های مختلف مدیریتی، زنانی را داریم که در دوران خود از همه مردان موفق‌تر بوده‌اند و از این افراد هم باید در جایگاه مناسب استفاده شود. این مساله در مورد جوان بودن کابینه هم صدق می‌کند.
یک دوره هشت ساله را برای پرورش مدیران اصلاح‌طلب از دست داده‌ایم و شاید در بعضی قسمت‌ها تیم مدیریتی مسن روی کار بیایند. به نظر می‌رسد نوع نگاه در هشت سال گذشته بعضا خامی را در میان مدیران افزایش داده و روند تربیت مدیران جوان دچار انقطاع شد چراکه بدون استفاده از تجربه مدیران گذشته توفیقی نخواهیم داشت. باید جایگاه جوانان در حوزه مدیریت‌ها و معاونت‌ها درنظر گرفته شود تا به مرور زمان به مدیران باتجربه بدل شوند. این دوره با وجود مشکلاتی که هست فکر می‌کنم استفاده از نیروهای جوان در بعضی حوزه‌ها به صلاح نباشد. یکی دیگر از موارد ضعف نگاه منطقه‌ای به کابینه است.
دخالت دولت و حضور افراد غیر بومی در مدیریت بعضی استان‌ها باعث شد تا نگاه منطقه‌ای به کابینه وجود داشته باشد. مثلا زمانی که یک نفر از مازندران به یک مدیریت کلان در مناطق کردنشین می‌رسد این تفکر انفصال محور تقویت می‌شود. اگر مدیریت‌ها در هر منطقه به دست مردم همان منطقه سپرده شود، دیگر این سهم‌خواهی‌هایی، پیش نمی‌آید. ما در دوره اصلاحات تجربه خوبی از سپردن کارها به مردم داشتیم. مدیری که خوب باشد باید بداند ایران برای همه مردم است و همه در آن دارای حق مشاع هستند.
