صراط: پیش‌بینی صحیح اینکه سرمایه‌های مالی به کدام بازار‌ها سرازیر خواهد شد، می‌تواند برای پیش‌بینی‌کننده سود سرشاری به همراه داشته باشد؛ زیرا سرمایه‌گذار هر چه زودتر بتواند این پیش‌بینی صحیح را انجام دهد با قیمت‌های پایین‌تر و در نتیجه قدرت خرید بالاتری وارد آن بازار می‌شود و پس از تحقق پیش‌بینی و افزایش قیمت‌ها می‌تواند سود بیشتری را ازآن خود کند.
در شرایط حاضر که دولت جدید با شعار ارتباطی نزدیک‌تر با دنیای خارج قصد حضور در قدرت را دارد، به نظر می‌رسد که بازار ارز و طلا دارای بازدهی بالایی نباشد. نشانه‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه دولت جدید آن‌چنان تمایل به دلار زیر 3000 تومان ندارد و در عین حال به دنبال ایجاد ثبات در بازار است. از سوی دیگر عدم افزایش نرخ دلار و رسیدن آن به کانال 4000 تومان بستگی مستقیم به موفقیت دولت در تحقق شعار‌هایش دارد.
بازار ارز برای ثبات نیاز به نشانه‌های بیشتری دارد تا باور کند ارتباط میان اقتصاد ایران و جهان محکم‌تر شده و جریان ورودی ارز به داخل مطلوب خواهد بود. به این شکل می‌توان نتیجه گرفت که اگر اتفاق خاص دیگری روی ندهد، بازار ارز تا چند ماه آینده و جابه‌جایی دولت‌ها احتمالا در نرخ‌های فعلی باقی خواهد ماند. از این روی بازار طلا نیز از کانال ارز احتمالا شوکی را دریافت نخواهد کرد و به پیروی روند قیمت‌های جهانی ادامه خواهد داد.
بازار مسکن نیز در پی شوک قیمتی زمستانه دچار رکود خاص خود شده است؛ رکودی که در آن قیمت‌های پیشنهادی عرضه‌کنندگان به بازه‌های درخواستی متقاضیان نمی‌رسد و عملا معاملات افت می‌کند. معمولا در این حالت قیمت‌های اسمی تغییر نمی‌کند تا آنکه با افزایش سطح عمومی قیمت‌ها بار دیگر قدرت خرید متقاضیان افزایش یابد و بازار از حالت رکودی خارج شود. به باور ناظران، رکود فعلی نیز حداقل در چند ماه آتی تداوم خواهد یافت و احتمالا نمی‌تواند بازدهی مورد نظر سرمایه‌گذاران را در کوتاه‌مدت تامین کند.
در چنین شرایطی است که سرمایه‌های مالی پناهی به جز بازار موازی دیگر یعنی بورس را ندارد. بازدهی‌های چشمگیر اخیر در بازار سهام نیز موید این مطلب است که با سرخوردگی‌های کنونی در بازار‌های دیگر، بورس می‌تواند، جذب‌کننده سرمایه‌های مالی باشد؛ اما نشانه‌های دیگری نیز وجود دارد مبنی بر اینکه رشد رخ داده، تخلیه نشود.
امید به این امر که اقتصاد ایران به روند بهبود افتاده است و می‌تواند رونقی دیگر را با رشد‌های اقتصادی بالا تجربه کند، سرمایه‌گذاران را به این مساله دلگرم کرده است که می‌توان روی بخش تولید سرمایه‌گذاری کرد. البته باز برای اطمینان بیشتر نیاز به زمان و مشاهده سیاست‌های دولت جدید است؛ اما حداقل تا زمان روی کار آمدن دولت بعدی، فضا برای سرمایه‌گذاری در بورس آماده شده است.
اگر در ابتدای زمامداری دولت جدید، عاملان بازار دریابند که دولت به انجام شعارهای خود مصمم است و دست‌انداز‌های داخلی و خارجی کم اثر‌تر از آنی است که جلوی آن را بگیرد، تحلیل بیان شده برای بازار‌ها می‌تواند طولانی‌تر شود و این به معنای آن است که تولید بر خلاف سال‌های گذشته می‌تواند مکان مناسبی برای جذب سرمایه‌های مالی باشد.
