صراط: تشکیل وزارت زنان یکی از وعده‌هایی است که رییس
جمهورمنتخب پیش از انتخاب خود به مردم ایران داده است.
این موضوع در حالی مطرح شده است که از سویی با تبدیل مرکز امور زنان و خانواده به معاونت زنان و خانواده، جایگاه زنان در دولت ارتقاء یافته است و از سوی دیگر در کشور متولی مشخص و منسجمی برای رسیدگی به خانواده وجود ندارد.
حال این پرسش مطرح می‌شود که آیا تشکیل وزارت زنان راهگشای مشکلات عدیده و حل نشده زنان است یا باید راهکارهای دیگری اندیشید؟
برخی از فعالان حوزه زنان با راه‌اندازی وزارت زنان مخالف هستند؛ چرا که معتقدند این کار موجب محدود کردن استفاده از توانایی‌های آنان در تشکلی خاص می‌شود.
بدرالسادات میرموسوی- مسوول شاخه زنان حزب اعتماد ملی- می‌گوید: با تشکیل وزارت زنان مخالفم چون مشکلات زنان تقریبا مشابه مشکلات مردان است.
راه اندازی وزارت زنان به این معناست که زنان جدا و در یک مجموعه در بسته قرار داده شوند تا مشکلاتشان جداگانه بررسی شود؛ این در حالی است که آنان به عنوان نیمی از جمعیت ایران، دغدغه‌های مشابه با سایر اقشار جامعه را دارند.
به اعتقاد او با توجه به مشابهت مشکلات زنان با سایر اقشار جامعه نمی‌توانیم مسائل آنان را به صورت مجزا رسیدگی کنیم.
اگر زنان را در حوزه‌های وزارت، معاونت وزارتخانه، شوراهای سیاستگذاری و... دخیل کنیم، خود به خود مسایل آنان در جای خود مطرح، بررسی و به آنان رسیدگی می‌شود.
به جدا کردن زنان به عنوان یک جنس از مردان معتقد نیستم
اما ناهید پاپیان یک فعال حوزه زنان با تشکیل وزارت زنان مخالفتی ندارد و در عین حال می‌گوید: به جدا کردن زنان به عنوان یک جنس از مردان معتقد نیستم.
لازم است دیدگاه فرهنگی خود را تغییر دهیم و به زن و مرد به عنوان یک انسان نگاه بکنیم، البته منظور حقوق برابر نیست چرا که حقوق برابر بر اساس نوع جنسیت مشخص می‌شود، در حالیکه باید به زن و مرد به عنوان انسان نگریست و حقوق انسانی آنان را مطالبه کنیم. معاونت زنان می‌تواند مسایل بسیار ویژه زنان را پیگیری کند که مهم‌ترین کار این است که نگاه شایسته‌سالارانه و فرصت برابر برای زنان و مردان نهادینه شود.
به گفته او زنان در خانواده نسل بعد را پرورش می‌دهند. آنان هر چقدر بیشتر آموزش ببینند و توانمندتر شوند می‌توانند نسل بعدی را بهتر تربیت کنند، چرا که زنان در خانواده‌های ایرانی مدیریت سایه را بر عهده دارند.
هیچ‌گاه به زنان به عنوان ظرفیت و سرمایه نگاه نشده است
به اعتقاد پاپیان موقعیت‌ها باید به گونه‌ای تنظیم شود که از پتانسیل‌های زنان و مردان استفاده شود، این در حالیست که هیچ‌گاه به زنان به عنوان ظرفیت و سرمایه نگاه نشده است.
معصومه رضایی - دبیرکل جامعه اسلامی زنان- نیز نظر مثبتی درباره تشکیل وزارت زنان ندارد و می‌گوید: زنان در تمام شئون جامعه باید حضور داشته باشند و حضور آنان تنها نباید محدود به وزارت زنان شود، بلکه باید در سمت معاون، مدیرکل، عضو شوراهای عالی تصمیم گیری در تمام وزارتخانه‌ها و استانداری‌ها و مراکز تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری حضور کیفی داشته باشند؛ البته لازم است زنانی در این مجامع حضور یابند که دغدغه‌مند باشند، نه منفعل و وابسته به مردان.
از ظرفیت‌های زنان در تصمیم گیری استفاده شود
پاپیان در ادامه به افزایش ورود دختران به دانشگاه‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید: این وضعیت نباید موجب ترس شود؛ چرا که دختران، مادران آینده هستند؛ بنابراین نباید از آموزش زنان بترسیم و آنان می‌توانند به عنوان ظرفیت انسانی به کشور کمک کنند و در این شرایط زنان تحصیل کرده باید به عنوان سرمایه نگریسته می‌شوند.
پاپیان تاکید می‌کند: نبود تفاوت میان زنان و مردان از نظر انسانی باید در مردان نهادینه شود؛ البته از لحاظ نوع کارکرد و نقش‌ها باید با آنان متفاوت برخورد شود. در واقع لازم است تا با توجه به تفاوت‌های زنان با مردان فرصت‌های برابر داده باشد و کشور از پتانسیل آنان بهره ببرد.
تبعیض سلیقه‌ای بین زنان و مردان برداشته شود
رضایی نیز به ضرورت ایجاد فرصت‌های برابر برای زنان و مردان اشاره کرده و می‌افزاید: لازم است تبعیض سلیقه‌ای بین زنان و مردان برداشته شود، چرا که همه ما انسان هستیم و برای رشد و تعالی نیاز به فعالیت متناسب با توانایی‌های خود داریم.
پاپیان درباره راه‌های استفاده از ظرفیت‌های زنان پیشنهاد عضویت آنان در شوراهای عالی را مطرح می‌کند و معتقد است: این کارموجب می‌شود که از توانایی‌های فکری زنان استفاده شود. زنان به اقتصاد متفاوت از مردان می‌نگرند؛ اما زمانی که بر اساس یک نگاه تصمیم‌گیری می‌شود، از زنان به عنوان نیمی از جمعیت ایران غفلت می‌شود؛ این در حالیست که آنان در اقتصاد اثرگذارهستند، بنابراین وقتی از دیدگاه‌های زنان درتصمیم‌گیری استفاده شود، تصمیم‌های بهتری می‌توان گرفت.
رضایی به توانایی‌های زنان در زمینه اثرگذاری در عرصه بین المللی نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: زنان ایرانی، زنانی قوی و فهیم هستند و تبعیض‌ها در راه رشد آنها مانع ایجاد می‌کند. این در حالیست که آنان باید حتی در شورای امنیت ملی و نشست‌های بین‌المللی حضور داشته باشند.
وی درباره تشکیل وزارت خانواده به جای وزارت زنان معتقد است: برای رشد و تعالی کشور و احقاق حقوق زنان لازم است به موضوع زنان به طور اخص بپردازیم. این در حالیست که در وزارت خانواده، زنان به حاشیه رانده می‌شوند و به حقوق حقه خود نمی‌رسند.
اما میرموسوی اعتقاد دارد که تشکیل وزارت خانواده حرف جدیدی است که نیاز به کار کارشناسی دارد.
این موضوع در حالی مطرح شده است که از سویی با تبدیل مرکز امور زنان و خانواده به معاونت زنان و خانواده، جایگاه زنان در دولت ارتقاء یافته است و از سوی دیگر در کشور متولی مشخص و منسجمی برای رسیدگی به خانواده وجود ندارد.
حال این پرسش مطرح می‌شود که آیا تشکیل وزارت زنان راهگشای مشکلات عدیده و حل نشده زنان است یا باید راهکارهای دیگری اندیشید؟
برخی از فعالان حوزه زنان با راه‌اندازی وزارت زنان مخالف هستند؛ چرا که معتقدند این کار موجب محدود کردن استفاده از توانایی‌های آنان در تشکلی خاص می‌شود.
بدرالسادات میرموسوی- مسوول شاخه زنان حزب اعتماد ملی- می‌گوید: با تشکیل وزارت زنان مخالفم چون مشکلات زنان تقریبا مشابه مشکلات مردان است.
راه اندازی وزارت زنان به این معناست که زنان جدا و در یک مجموعه در بسته قرار داده شوند تا مشکلاتشان جداگانه بررسی شود؛ این در حالی است که آنان به عنوان نیمی از جمعیت ایران، دغدغه‌های مشابه با سایر اقشار جامعه را دارند.
به اعتقاد او با توجه به مشابهت مشکلات زنان با سایر اقشار جامعه نمی‌توانیم مسائل آنان را به صورت مجزا رسیدگی کنیم.
اگر زنان را در حوزه‌های وزارت، معاونت وزارتخانه، شوراهای سیاستگذاری و... دخیل کنیم، خود به خود مسایل آنان در جای خود مطرح، بررسی و به آنان رسیدگی می‌شود.
به جدا کردن زنان به عنوان یک جنس از مردان معتقد نیستم
اما ناهید پاپیان یک فعال حوزه زنان با تشکیل وزارت زنان مخالفتی ندارد و در عین حال می‌گوید: به جدا کردن زنان به عنوان یک جنس از مردان معتقد نیستم.
لازم است دیدگاه فرهنگی خود را تغییر دهیم و به زن و مرد به عنوان یک انسان نگاه بکنیم، البته منظور حقوق برابر نیست چرا که حقوق برابر بر اساس نوع جنسیت مشخص می‌شود، در حالیکه باید به زن و مرد به عنوان انسان نگریست و حقوق انسانی آنان را مطالبه کنیم. معاونت زنان می‌تواند مسایل بسیار ویژه زنان را پیگیری کند که مهم‌ترین کار این است که نگاه شایسته‌سالارانه و فرصت برابر برای زنان و مردان نهادینه شود.
به گفته او زنان در خانواده نسل بعد را پرورش می‌دهند. آنان هر چقدر بیشتر آموزش ببینند و توانمندتر شوند می‌توانند نسل بعدی را بهتر تربیت کنند، چرا که زنان در خانواده‌های ایرانی مدیریت سایه را بر عهده دارند.
هیچ‌گاه به زنان به عنوان ظرفیت و سرمایه نگاه نشده است
به اعتقاد پاپیان موقعیت‌ها باید به گونه‌ای تنظیم شود که از پتانسیل‌های زنان و مردان استفاده شود، این در حالیست که هیچ‌گاه به زنان به عنوان ظرفیت و سرمایه نگاه نشده است.
معصومه رضایی - دبیرکل جامعه اسلامی زنان- نیز نظر مثبتی درباره تشکیل وزارت زنان ندارد و می‌گوید: زنان در تمام شئون جامعه باید حضور داشته باشند و حضور آنان تنها نباید محدود به وزارت زنان شود، بلکه باید در سمت معاون، مدیرکل، عضو شوراهای عالی تصمیم گیری در تمام وزارتخانه‌ها و استانداری‌ها و مراکز تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری حضور کیفی داشته باشند؛ البته لازم است زنانی در این مجامع حضور یابند که دغدغه‌مند باشند، نه منفعل و وابسته به مردان.
از ظرفیت‌های زنان در تصمیم گیری استفاده شود
پاپیان در ادامه به افزایش ورود دختران به دانشگاه‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید: این وضعیت نباید موجب ترس شود؛ چرا که دختران، مادران آینده هستند؛ بنابراین نباید از آموزش زنان بترسیم و آنان می‌توانند به عنوان ظرفیت انسانی به کشور کمک کنند و در این شرایط زنان تحصیل کرده باید به عنوان سرمایه نگریسته می‌شوند.
پاپیان تاکید می‌کند: نبود تفاوت میان زنان و مردان از نظر انسانی باید در مردان نهادینه شود؛ البته از لحاظ نوع کارکرد و نقش‌ها باید با آنان متفاوت برخورد شود. در واقع لازم است تا با توجه به تفاوت‌های زنان با مردان فرصت‌های برابر داده باشد و کشور از پتانسیل آنان بهره ببرد.
تبعیض سلیقه‌ای بین زنان و مردان برداشته شود
رضایی نیز به ضرورت ایجاد فرصت‌های برابر برای زنان و مردان اشاره کرده و می‌افزاید: لازم است تبعیض سلیقه‌ای بین زنان و مردان برداشته شود، چرا که همه ما انسان هستیم و برای رشد و تعالی نیاز به فعالیت متناسب با توانایی‌های خود داریم.
پاپیان درباره راه‌های استفاده از ظرفیت‌های زنان پیشنهاد عضویت آنان در شوراهای عالی را مطرح می‌کند و معتقد است: این کارموجب می‌شود که از توانایی‌های فکری زنان استفاده شود. زنان به اقتصاد متفاوت از مردان می‌نگرند؛ اما زمانی که بر اساس یک نگاه تصمیم‌گیری می‌شود، از زنان به عنوان نیمی از جمعیت ایران غفلت می‌شود؛ این در حالیست که آنان در اقتصاد اثرگذارهستند، بنابراین وقتی از دیدگاه‌های زنان درتصمیم‌گیری استفاده شود، تصمیم‌های بهتری می‌توان گرفت.
رضایی به توانایی‌های زنان در زمینه اثرگذاری در عرصه بین المللی نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: زنان ایرانی، زنانی قوی و فهیم هستند و تبعیض‌ها در راه رشد آنها مانع ایجاد می‌کند. این در حالیست که آنان باید حتی در شورای امنیت ملی و نشست‌های بین‌المللی حضور داشته باشند.
وی درباره تشکیل وزارت خانواده به جای وزارت زنان معتقد است: برای رشد و تعالی کشور و احقاق حقوق زنان لازم است به موضوع زنان به طور اخص بپردازیم. این در حالیست که در وزارت خانواده، زنان به حاشیه رانده می‌شوند و به حقوق حقه خود نمی‌رسند.
اما میرموسوی اعتقاد دارد که تشکیل وزارت خانواده حرف جدیدی است که نیاز به کار کارشناسی دارد.
