نیمه پر لیوان احمدی‌نژاد

صراط: آقاي احمدي نژاد تا چند روز ديگر كرسي اش را - خواه ناخواه- ترك مي كند در حالي كه كمتر دوستي براي خود باقي گذاشته است. او با وجود همه انتقاداتي كه به انديشه و روش اش وارد مي كنند به نظر من چند روش برجسته در كارنامه رياستش هست كه آنها هم بايد ديده شوند: 1- احمدي نژاد گاهي از حداكثر اختياراتش استفاده كرد. وقتي قانون به مقامي اختيار مي دهد امكان استفاده از حداقل تا حداكثرش را پيش بيني كرده است. ادب مقام، لزوما استفاده ناقص از آن نيست. فضاي سياست در كشور ما گاهي به گونه يي است كه گويي استفاده از بخشي از قدرت، ممتنع است. استفاده حداكثري از قدرت اگر به رويه يك مقام تبديل شود مطلوب نيست و گاهي حتي در حكم افراط است ولي اگر به خاطر فضاسازي هاي تبليغاتي، مقامي به كلي از بخشي از اختيارات قانوني اش صرف نظر كند اين به نفع هيچ كس نيست. 2- احمدي نژاد فرد بي تعارفي است. سياست ورزي هم با تعارف و رودربايستي نمي شود. عمل به تعهدات و مسووليت، اقتضايش گاهي بي تعارفي است. اين سخن به كلي با ادب و احترام متفاوت است. 3- احمدي نژاد سد مديريت عالي براي زنان را شكست. اين حق زنان است كه بتوانند برابر با مردان به مديريت هاي عالي برسند. آشكار است كه اين گشايش به هيچ وجه نبايد دست كم گرفته شود، با اين امكان، هم گامي براي اعاده حقوق مشروع زنان برداشته شده و هم به قول آقاي جليلي ظرفيت مناسبي در بخش مديريتي آزاد شده كه بايد به فال نيك گرفته شود. آشكار است كه سخنان فوق به معناي نظر مثبت يا منفي درباره مصاديق متنوع 8 سال گذشته نيست. من منتقد بسياري از آنها بوده و هستم. سخنم تنها بيان نكاتي در كل بدون وارد شدن به مصاديق بود.