صراط: ناصر
اللحام در گفتگو با اين شبکه درباره نگاه اسرائيل به تحولات سوريه گفت:
سال 2012 سران و مسئولان امنيتي اسرائيل درباره ماندن يا رفتن حسني مبارک،
رئيس جمهور سرنگون شده مصر، به برگزاري جلسات و رايزني‌هاي زيادي پرداختند.
آن زمان اسرائيل درباره سرنگوني حسني مبارک نگران بود زيرا در واقع از روي
کار آمدن گروه‌هاي ديگر در بزرگ‌ترين کشور عربي هراسان بود.
وي
گفت: در اوخر سال 2012 اسرائيل به اين نتيجه رسيد که موضع آمريکا را
درباره مصر در پيش گيرد و براي سرنگوني حسني مبارک تلاش کند. اسرائيل
درباره نظام بشار اسد، رئيس جمهور سوريه، نيز ابتدا نگراني‌هايي داشت، اما
در نهايت تصميم گرفت مانند حسني مبارک در جهت سرنگوني آن تلاش کند.
بنابراين در پايان سال 2012 اسرائيل راهبرد جديدي در پيش گرفت و تصميم گرفت
با واقعيت‌هاي جديد و نظام اخوان المسلمين کنار آيد.
خبرنگار
الميادين در سرزمين‌هاي اشغالي درباره موضع روسيه درباره سوريه و واکنش
مسئولان صهيونيست به اين موضع مسکو گفت: وزيران و تحليلگران نظامي اسرائيل
درباره موضع روسيه اظهار شگفتي کردند. بنيامين نتانياهو، نخست وزير
اسرائيل، و شيمون پرز، رئيس آن، به مسکو سفر کردند تا علت پافشاري روسيه را
در حمايت از سوريه جويا شوند، حتي برخي از تحليلگران ارشد اسرائيلي اعلام
کردند آمريکا نيز بايد مانند روسيه از متحدانش حمايت مي‌کرد.
ناصر
اللحام افزود: سال 2013 اسرائيل منتظر سرنگوني نظام بشار اسد بود. اسرائيل
به منظور رسيدن به اهدافش درباره موضوع سلاح هاي شيميايي اقدامات
تحريک‌آميزي کرد اما برايندي براي آن نداشت. از اين رو، يک يا دو بار به
تجاوزگري آشکار عليه سوريه اقدام کرد.
وي
افزود: اسرائيل درباره سوريه با مشکلاتي چون حزب الله و استقرار آن در
بلندهاي جولان و موضوع موشک‌هاي اس سيصد مواجه بود. موضوع اين موشک ها و
آمادگي روسيه براي فروش آن به سوريه در داخل اسرائيل رعب و وحشت ايجاد مي
کرد. جنگ منطقه القصير سوريه نيز به لحاظ رواني، رسانه اي و حتي نظامي براي
اسرائيل بسيار تاثيرگذار بود.
