صراط: بازار سیم‌کارت‌های تلفن همراه از جمله
بازارهایی بوده که با بالا و پایین شدن شاخص‌های محیطی کمتر تحت تأثیر
قرار گرفته و بیشتر متأثر از نحوه برخورد مردم بوده است.
شاید این گفته برای ۱۰-۱۲ سال گذشته چندان مصداقی نداشته باشد چرا که در آن زمان تکنولوژی نویی به حساب می‌آمد و بیشتر به جای تحت تأثیر بودن، تأثیرگذار بود و میل و علاقه کاربران را مدیریت می‌کرد.
لذا از این جهت قیمت و محدوده‌ای مشخص تعیین می‌شد و مردم متمولی که ذخایر مالی قدرتمندی داشتند برای دریافت آن ثبت نام می‌کردند اما در حال حاضر روند این حوزه با ضریب نفوذ بالای ۱۰۰ درصد به سمت اشباع شدن می‌رود (بماند که هنوز اشباع نشده اما شیب درخواست‌ها گویای این موضوع است) و دیگر مردم هستند که افسار سیم‌کارت‌ها را در دست دارند.
سیم‌کارت‌هایی که خود را با تقاضا وفق می‌دهند، انتظار می‌رفت از قیمت آن‌ها کاسته شود و حال که مردم اختیار آن‌ها را در دست دارند، این رویه معکوس شود...
بگذریم که قیمت‌ها حتی نسبت به چند سال گذشته ۱۰ تا ۱۲۰ برابر هم شده‌اند اما به راستی عامل چنین افزایشی در قیمت‌ها چیست؟
چرا باید سیم‌کارتی با رقم ۴۵ میلیون تومان آنقدر مشتری داشته باشد که فروشنده ان تخفیف یک میلیون تومانی را معادل ضرر بداند؟ چرا برای مکالمه‌ای که ارزش سخت‌افزاری آن با ۵ هزار تومان هم تأمین می‌شود باید رقمی معادل چند سال کار و کوشش را پرداخت؟ چرا مردم حاضرند برای یازده رقمی که تفاوت تنها در کنار هم قرار گرفتن آن‌هاست، میلیونی خرج کنند؟ آیا اصل ارتباط است یا کلاس گذاشتن بر سر هزینه کرد؟ پرستیژ انسان گیر یازده رقم به ارزش چندین میلیون است؟ این فرهنگ ناشی از چیست؟
البته باید این را دانست که محدودیت در ارائه برخی شماره‌ها با توجه به سقف رسیدن آن‌ها دلیلی بر افزایش قیمت برخی شماره‌ها بوده که مسلما این افزایش بر حسب درصد باید بازه‌ای تک رقمی داشته باشد نه چند صد درصدی...
حضور سیم‌کارت‌های اعتباری در بازار موجب شده که تب خریداری سیم‌کارت‌های گران قیمت در کشور تا حد چشم‌گیری فروکش کند اما هنوز کسانی هستند که خواب شب‌شان با کد یک شروع می‌شود و رویای در سرشان با پرداخت چند میلیون تومان پایان می‌یابد.
حال برای مشخص شدن نرخ سیم‌کارت‌های رسمی در کشور گذری به قیمت محدوده‌های آن می‌کنیم اما این سیم‌کارت‌ها در قبال رندها، رندترین‌ها، طلایی، رویایی و...، سیم‌کارت‌های عادی به شمار می‌روند و در واقع نرخ واحدی است که از سوی بازار و میزان تقاضای مردم مشخص شده است و اگر کسی خواهان شماره‌ای در این ردیف‌ها باشد، باید نرخی در همان محدوده بپردازد تا سرش کلاه نرفته باشد:
شاید این گفته برای ۱۰-۱۲ سال گذشته چندان مصداقی نداشته باشد چرا که در آن زمان تکنولوژی نویی به حساب می‌آمد و بیشتر به جای تحت تأثیر بودن، تأثیرگذار بود و میل و علاقه کاربران را مدیریت می‌کرد.
لذا از این جهت قیمت و محدوده‌ای مشخص تعیین می‌شد و مردم متمولی که ذخایر مالی قدرتمندی داشتند برای دریافت آن ثبت نام می‌کردند اما در حال حاضر روند این حوزه با ضریب نفوذ بالای ۱۰۰ درصد به سمت اشباع شدن می‌رود (بماند که هنوز اشباع نشده اما شیب درخواست‌ها گویای این موضوع است) و دیگر مردم هستند که افسار سیم‌کارت‌ها را در دست دارند.
سیم‌کارت‌هایی که خود را با تقاضا وفق می‌دهند، انتظار می‌رفت از قیمت آن‌ها کاسته شود و حال که مردم اختیار آن‌ها را در دست دارند، این رویه معکوس شود...
بگذریم که قیمت‌ها حتی نسبت به چند سال گذشته ۱۰ تا ۱۲۰ برابر هم شده‌اند اما به راستی عامل چنین افزایشی در قیمت‌ها چیست؟
چرا باید سیم‌کارتی با رقم ۴۵ میلیون تومان آنقدر مشتری داشته باشد که فروشنده ان تخفیف یک میلیون تومانی را معادل ضرر بداند؟ چرا برای مکالمه‌ای که ارزش سخت‌افزاری آن با ۵ هزار تومان هم تأمین می‌شود باید رقمی معادل چند سال کار و کوشش را پرداخت؟ چرا مردم حاضرند برای یازده رقمی که تفاوت تنها در کنار هم قرار گرفتن آن‌هاست، میلیونی خرج کنند؟ آیا اصل ارتباط است یا کلاس گذاشتن بر سر هزینه کرد؟ پرستیژ انسان گیر یازده رقم به ارزش چندین میلیون است؟ این فرهنگ ناشی از چیست؟
البته باید این را دانست که محدودیت در ارائه برخی شماره‌ها با توجه به سقف رسیدن آن‌ها دلیلی بر افزایش قیمت برخی شماره‌ها بوده که مسلما این افزایش بر حسب درصد باید بازه‌ای تک رقمی داشته باشد نه چند صد درصدی...
حضور سیم‌کارت‌های اعتباری در بازار موجب شده که تب خریداری سیم‌کارت‌های گران قیمت در کشور تا حد چشم‌گیری فروکش کند اما هنوز کسانی هستند که خواب شب‌شان با کد یک شروع می‌شود و رویای در سرشان با پرداخت چند میلیون تومان پایان می‌یابد.
حال برای مشخص شدن نرخ سیم‌کارت‌های رسمی در کشور گذری به قیمت محدوده‌های آن می‌کنیم اما این سیم‌کارت‌ها در قبال رندها، رندترین‌ها، طلایی، رویایی و...، سیم‌کارت‌های عادی به شمار می‌روند و در واقع نرخ واحدی است که از سوی بازار و میزان تقاضای مردم مشخص شده است و اگر کسی خواهان شماره‌ای در این ردیف‌ها باشد، باید نرخی در همان محدوده بپردازد تا سرش کلاه نرفته باشد:
| کد سیمکارت | قیمت سیم‌کارت‌های صفر (تومان) | قیمت سیم‌کارت‌های کارکرده (تومان) |
| 1 | 2,000,000 | 1,200,000 |
| 2 | 1,100,000 | 950,000 |
| 3 | 980,000 | 850,000 |
| 4 | 650,000 | 500,000 |
| 5 | 520,000 | 420,000 |
| 6 | 450,000 | 380,000 |
| 7 | 350,000 | 300,000 |
| 8 | 300,000 | 270,000 |
| 9 (اعتباری همراه اول) | 15000 | وابسته به اعتبار سیم |
| رایتل (دائمی) | 120000 | - |
| رایتل (اعتباری و دیتا) | 25000 | وابسته به اعتبار سیم |
| ایرانسل (دائمی) | 120000 | 120000 |
| ایرانسل (اعتباری) | 5000 | وابسته به اعتبار سیم |
