صراط: بازی برابر نفت تهران در تختی که به همین سادگی لیگ را استاندارد‌تر از
گذشته نشان می‌داد فرصت مناسبی بود تا درس‌های بسیاری گرفت که مهم‌ترین
آن‌ها شاید این است که رقابت میان مدعیان نیمکت پرسپولیس بدجوری به این تیم
پرطرفدار ضربه زده به طوری که دیروز جدال سرمربیان سابق و فعلی سرخپوشان
تهرانی تا جای ممکن از جذابیت و زیبایی کار کم کرده بود.
به سادگی می‌توان حدس زد پس از شکست برابر سایپا و کسب پیروزی‌های ناپلئونی برابر تراکتور و ملوان حالا خوشبین‌ترین طرفدار پرسپولیس مدل ۹۲هم به چالش افتاده که آیا می‌توان به قهرمانی این تیم دل بست؟
یادمان نرود که هنوز تازه هفته ششم برای دایی و شاگردانش به اتمام رسیده و کو تا پایان فصل اما با این سبک کاری موفقیت دور از دسترس به نظر می‌رسد. حداقل انتظار این بود که پرسپولیس دایی فصل را قدرتمندانه‌تر آغاز کند تا ذهنیت ناکامی‌ها را خیلی زود به فراموشی بسپرد اما این‌گونه نشد. شاید بزرگ‌ترین عامل ناکامی‌های فصول گذشته سرخپوشان را بتوان روی نیمکت جستجو کرد. همان جایی که اتفاقا با تغییرات گسترده هم به نتایج مثبت نیانجامیده.
درد پرسپولیس فعلی روی نیمکت این تیم است اما نه این‌که دایی خوب نیست و یحیی هست. شاید اصلا همین دوگانگی‌ها موجب ناکامی متوالی پرسپولیس باشد. وقتی یادمان می‌آید که شروع کار ژنرال در استقلال با دستیارانی در حد خود امیرخان بود به اهمیت داشتن دستیار پی می‌بریم. صمد مرفاوی که پس از جدایی امیر سکان هدایت آبی‌ها را عهده‌دار شد درست مدلی است که پورحیدری و پرویز مظلومی داشتند. ۲پیشکسوت سابق باشگاه که هر دو در حد و اندازه‌های مربی این تیم بودند. حالا هم همین گونه است. مجید صالح دستیاری برایش کم است اما دست راست امیر است. البته در آینده. به این‌ها اضافه کنید که منصور پورحیدری هم در جمع آبی‌ها حضور دارد. درست مثل ستار همدانی، شاهرخ بیانی و سیروس دین‌محمدی، شاید خیلی از آبی‌های سابق که ما از آن بی‌خبریم و فقط ژنرال بداند!
هفته دوم لیگ بود که استقلال از سپاهان در آزادی با دو گل عقب افتاده بود. صالح به کنار سرمربی آبی‌ها آمد و در گوش او چیزی گفت. بلافاصله شاهد حضور فردین عابدینی در زمین بودیم. بازیکنی که حالا و پس از چند هفته برابر بوریرام در یک دیدار آسیایی برای استقلال بهترین نمایش را در میان انبوهی از ستاره‌ها به نمایش می‌گذارد. حالا فقط کافی است انتخاب دستیاران دایی را با قلعه‌نویی مقایسه کنید که بار‌ها به واسطه انتخاب نفراتی چون یحیوی و غلامپور مورد بازخواست بوده است.
با گذشت شش هفته از لیگ سیزدهم می‌توان حدس زد مشکل پرسپولیس همین قدر سطحی است. آن‌ها گرفتار منیت هستند و باشگاه و هواداران پرشمارش در درجه دوم اهمیت قرار گرفته‌اند که اگر این‌گونه نبود برای مصلحت‌اندیشی هم که شده علی کریمی را در این تیم حفظ می‌کردند. کاش می‌شد برای موفقیت این تیم پرطرفدار یحیی‌ها و دایی‌ها کنار هم روی نیمکت سرخپوشان بنشینند
به سادگی می‌توان حدس زد پس از شکست برابر سایپا و کسب پیروزی‌های ناپلئونی برابر تراکتور و ملوان حالا خوشبین‌ترین طرفدار پرسپولیس مدل ۹۲هم به چالش افتاده که آیا می‌توان به قهرمانی این تیم دل بست؟
یادمان نرود که هنوز تازه هفته ششم برای دایی و شاگردانش به اتمام رسیده و کو تا پایان فصل اما با این سبک کاری موفقیت دور از دسترس به نظر می‌رسد. حداقل انتظار این بود که پرسپولیس دایی فصل را قدرتمندانه‌تر آغاز کند تا ذهنیت ناکامی‌ها را خیلی زود به فراموشی بسپرد اما این‌گونه نشد. شاید بزرگ‌ترین عامل ناکامی‌های فصول گذشته سرخپوشان را بتوان روی نیمکت جستجو کرد. همان جایی که اتفاقا با تغییرات گسترده هم به نتایج مثبت نیانجامیده.
درد پرسپولیس فعلی روی نیمکت این تیم است اما نه این‌که دایی خوب نیست و یحیی هست. شاید اصلا همین دوگانگی‌ها موجب ناکامی متوالی پرسپولیس باشد. وقتی یادمان می‌آید که شروع کار ژنرال در استقلال با دستیارانی در حد خود امیرخان بود به اهمیت داشتن دستیار پی می‌بریم. صمد مرفاوی که پس از جدایی امیر سکان هدایت آبی‌ها را عهده‌دار شد درست مدلی است که پورحیدری و پرویز مظلومی داشتند. ۲پیشکسوت سابق باشگاه که هر دو در حد و اندازه‌های مربی این تیم بودند. حالا هم همین گونه است. مجید صالح دستیاری برایش کم است اما دست راست امیر است. البته در آینده. به این‌ها اضافه کنید که منصور پورحیدری هم در جمع آبی‌ها حضور دارد. درست مثل ستار همدانی، شاهرخ بیانی و سیروس دین‌محمدی، شاید خیلی از آبی‌های سابق که ما از آن بی‌خبریم و فقط ژنرال بداند!
هفته دوم لیگ بود که استقلال از سپاهان در آزادی با دو گل عقب افتاده بود. صالح به کنار سرمربی آبی‌ها آمد و در گوش او چیزی گفت. بلافاصله شاهد حضور فردین عابدینی در زمین بودیم. بازیکنی که حالا و پس از چند هفته برابر بوریرام در یک دیدار آسیایی برای استقلال بهترین نمایش را در میان انبوهی از ستاره‌ها به نمایش می‌گذارد. حالا فقط کافی است انتخاب دستیاران دایی را با قلعه‌نویی مقایسه کنید که بار‌ها به واسطه انتخاب نفراتی چون یحیوی و غلامپور مورد بازخواست بوده است.
با گذشت شش هفته از لیگ سیزدهم می‌توان حدس زد مشکل پرسپولیس همین قدر سطحی است. آن‌ها گرفتار منیت هستند و باشگاه و هواداران پرشمارش در درجه دوم اهمیت قرار گرفته‌اند که اگر این‌گونه نبود برای مصلحت‌اندیشی هم که شده علی کریمی را در این تیم حفظ می‌کردند. کاش می‌شد برای موفقیت این تیم پرطرفدار یحیی‌ها و دایی‌ها کنار هم روی نیمکت سرخپوشان بنشینند
حنيف عمران زاده بهترين بازيكن حريف بود
خخخخخخخخخخخخخخخ