این یادداشت در ادامه می افزاید پس از ورود لاریجانی در قامت ریاست مجلس، این فضا شکست و مجلس در برابر اقدامات غیرقانونی دولت ایستاد.
در پاسخ به این اظهارات باید گفت اولین نقض ادعای مذکور این است که در طول سالهای پس از انقلاب کابینه پیشنهادی تمامی رؤسای جمهور در دور اوّل به طور کامل از سوی مجالس تأیید میشد اما اوّلین بار در مجلس هفتم افرادی از کابینه اوّل احمدینژاد موفّق به کسب رأی اعتماد نشدند؛ اشعری، علی احمدی، هاشمی و سعیدلو نتوانستند از مجلس رأی اعتماد بگیرند و غلامعلی حدّادعادل رئیس وقت مجلس در این خصوص گفت: این نشانه اختلاف یا عدم همکاری مجلس با دولت نیست، بلکه نشانه آن است که دولت قویتری تشکیل شود.
اقدام دیگر مجلس هفتم که با قاطعیت رئیس آن پیگیری شد سهمیهبندی بنزین بود؛ مرکز پژوهشها، کمیسیونها و عموم نمایندگان اقدامات بسیاری انجام دادند و امروز که با افتخار از هدر نرفتن بنزین و گازوئیل در کشور و رسیدن به خودکفایی در تولید بنزین یاد میشود و از توانایی کشور به صدور بنزین صحبت به میان میآید ریشه آن را باید در سهمیه بندی بنزین جستوجو کرد و با اینکه دولت هم نگران بود و هم احتیاط میکرد اما مجلس اصرار داشت این قانون اجرا شود.
باید گفت زمان ریاست غلامعلی حداد عادل با مجلس هشتم و نهم تفاوتهای اساسی دارد و اصلا قابل مقایسه با یکدیگر نیستند چراکه در شرایط پس از مجلس ششم و حوادثی که در آن روی داد حفظ وحدت اصولگرایان مهمترین ضرورتی بود که باید به آن پرداخته میشد و آقای حداد عادل به خوبی توانست آن را محقق کند چراکه حفظ وحدت در حضور احمدینژاد که روشهای خاص خود را داشت کار بسیار سختی بود.
فضای مجلس هفتم به گونهای بود که اصلاحطلبان بسیار علاقه داشتند درگیری و زاویه مجلس و دولت را زیاد کنند اما مدیریت مثبت رئیس مجلس هفتم موجب شد تا اصولگرایان تجزیه نشوند؛ از این رو پیروزی اصولگرایان در مجلس هشتم را باید نتیجه مدیریت مجلس هفتم دانست.
* مجلس هفتم نهالی که در سنگلاخ رویید
بر این اساس در چهارمین سال مجلس هفتم در دیدار نمایندگان مجلس با مقام معظم رهبری، ایشان ضمن اظهار رضایت از مجلس هفتم فرمودند «این مجلس مانند نهالی بود که در سنگلاخ روییده شده و رشد کرده باشد» و رهبر معظم انقلاب در واقع با این تمثیل بیان کردند که چقدر کار مجلس هفتم به ویژه در آغاز با دشواری همراه بود و این نوعی اظهار رضایت بود که ایشان از کار مجلس هفتم بیان کردند.
تعامل بین دولت و مجلس همواره یکی از تأکیدات مقام معظم رهبری بوده است که در مجلس هفتم به خوبی در این راستا حرکت شد؛ از این رو نباید همیشه این تصور را داشت که درگیری و تنش میتواند به صلاح کشور باشد تا جایی که در مجلس نهم یکشنبه سیاه شکل گرفت و کشور تا چند روز درگیر یک حواشی بدون منفعت شد.
البته در این جا ذکر این نکته ضروری است که همانگونه که خود آقای حدادعادل نیز مطرح کرد دولت نهم با دولت دهم تفاوت بسیاری داشت و بسیاری از وزرایی که در دولت نهم حضور داشتند در دولت دهم تغییر یافته بودند و حاشیههای دولت دهم در دولت نهم نبود.
اما در بخش دیگری از گزارش سایت انتخاب به نقل از حدادعادل درباره عزل فرهاد دانشجو رئیس دانشگاه آزاد آورده شده است: «این خبرها دارای فراز و فرود بوده و یک عده آن را تکذیب میکنند؛ بنده به آقایانی که خیلی اصرار بر تغییرات دارند توصیه میکنم این قدر عجله نکنند و قدری خویشتندار باشند چرا که این برای آیندهشان بهتر است، ما دلیل این همه تعجیل را در دست یافتن به مناصب و مقامات متوجه نمیشویم، به هر حال شتابزدگی یک حدی دارد.»
حال در خصوص پاسخ زیرکانه دکتر حداد عادل به عزل فرهاد دانشجو و این سؤال ناشیانه سایت انتخاب که چرا حدادعادل درباره عزل فرهاد دانشجو سخن گفته اما در برابر عزل روسای دانشگاه در دولت نهم و دهم سکوت کرده است باید به دو دلیل اشاره کرد؛ اول اینکه موضوع بر سر تغییر رئیس دانشگاه نیست بلکه نحوه عزل و تغییر رئیس دانشگاه آزاد مدنظر است؛ همانگونه که نحوه عزل شبانه رئیس دانشگاه علامهطباطبایی همگان را متعجب ساخت.
همچنین تغییراتی که در دولت نهم و دهم در دانشگاهها انجام شد توسط وزرای دولت صورت گرفته اما عزل و نصبهای دولت یازدهم توسط فردی صورت میگیرد که خود سرپرست بوده و گفته میشود به عنوان وزیر هم معرفی نمیشود و این موارد تا کنون سابقه نداشته است.
دومین نکته این است که عزل فرهاد دانشجو موضوعی کاملاً سیاسی است؛ چراکه تا قبل از تغییر رئیسجمهور برخی از اعضای شاخص هیئتامناء از عملکرد دانشجو تعریف و تمجیدهای بسیاری داشتند؛ از این رو عزل بدون اطلاع قبلی و تنها با فرستادن یک نامه حامی تخلفات بیاساس نسبت به رئیس دانشگاه آزاد برای وی و چند عضو دیگر هیئت امناء اقدام درستی نبوده و هر فرد منصفی نسبت به این امر موضعگیری خواهد داشت.
منبع: نماینده