کاتای تیمی بانوان ایران در بازی‌های کشورهای اسلامی با شکست تیم‌های ترکیه و عراق به مرحله نیمه نهایی راه یافت. در این مرحله بانوان ایرانی مقابل مصر قرار گرفتند و این تیم را هم شکست داده و راهی فینال شدند تا با تیم میزبان رو به رو شوند و برای کسب مدال طلا مبارزه کنند.
در حالی که ملی‌پوشان سرمست از این صعود بودند هیات ژوری مسابقات اعلام کرد تیم ایران به دلیل اعتراض تیم مصر و مغایر بودن نوع حجاب تیم ایران با قوانین فدراسیون جهانی، از مسابقات حذف می‌شود!
این خبر تیم کاتای ایران را شوکه کرد و بعد از آن هر یک از افراد کاروان و تیم ملی تقصیر را به گردن دیگری می‌انداختند. بهرام افشارزاده، دبیر کل کمیته ملی المپیک، مرضیه اکبرآبادی، معاون بانوان وزارت ورزش و جوانان را مقصر دانست و برعکس. اشرف امینی، نایب رییس بانوان فدراسیون کاراته و فرحناز ارباب، سرمربی تیم ملی هم اشتباه سرداور ایرانی را دلیل این اتفاق تلخ عنوان کردند.
حال در این گزارش قصد داریم نگاهی عمیق‌تر به زوایای این اتفاق داشته باشیم.
فدراسیون جهانی کاراته یک سال قبل بحث حجاب بانوان را روی فشار اصلی فدراسیون ایران و همراهی برخی کشورهای اسلامی پذیرفت که این حجاب از نظر کارشناسان این فدراسیون تنها مربوط به پوشش روی سر و موها بود. در آن حجاب که فدراسیون جهانی تایید کرد از پوشش‌های روی ساعد دست‌ها و ساق پاها حرفی به میان نیامده بود.
در لباس کاراته، اندازه آستین دست‌ها تا نصف ساعد و پاچه شلوار تا نصف ساق پا است و بقیه اعضا باید باز باشد و داوران عضله ورزشکاران را ببینند. این در حالی است که نوع پوشش بانوان ما که از سوی وزارت ورزش و جوانان تعیین شده تا مچ پاها و دست‌ها و حتی پشت گردن را هم در نظر گرفته است که این اولین گام اختلاف با قوانین فدراسیون جهانی است.
حال به ماجرای بازی‌های کشورهای اسلامی بازگردیم.
در روز اول رقابت‌ها و در بخش کاتای انفرادی، مهسا افسانه طبق آنچه که فدراسیون جهانی مصوب کرده بود در مسابقات شرکت کرد و طلا گرفت. (یعنی همان پوشش بدون پشت گردنی، آستین دست تا نصف ساعد و پاچه شلوار تا نصف ساق)
وقتی عکس‌های این رقابت منتشر می‌شود اکبر آبادی، معاون بانوان وزارت ورزش و جوانان طی تماسی تلفنی با مهسا افسانه و فرحناز ارباب مسائل را گوشزد کرده و از سرمربی می‌خواهد که در رقابت‌های بعدی با پوشش که وزارت ورزش و جوانان تعیین کرده در مسابقات حاضر شوند.
اینجا بود که تصمیمات شخصی زمینه‌های حذف تیم ملی را فراهم کرد. جایی که اکبرآبادی بدون هماهنگی با مسئولان کاروان ایران و فدراسیون کاراته، با سرمربی تیم ملی صحبت می‌کند و به او دستور می‌دهد و از سوی دیگر هم کادر فنی تیم ملی بدون این که ماجرا را به مسئولان کاروان و مسئولان فدراسیون انتقال دهد، پوشش مصوب فدراسیون جهانی را کنار می‌گذارد.
در واقع مساله مهم این است که فدراسیون کاراته باید از قبل برای حضور بانوان ایران با این پوشش مجوزهای لازم را از کمیته برگزاری مسابقات می‌گرفت و ای کاش برای این رقابت‌ها هم که نام بازی‌های کشورهای اسلامی را یدک می‌کشد از قبل شرایط حضور بانوان ایران هماهنگ می‌شد و مجوز لازم گرفته می‌شد تا امروز بانوان کاراته‌کا ایران حسرت از دست دادن مدال طلای این مسابقات را نمی‌خوردند.
در روز مسابقه کاتای تیمی، تیم ایران مسابقات را شروع می‌کند و به فینال می‌رود، اما مصری‌ها به این تفاوت پوشش اعتراض می‌کنند و مسئولان کاروان کاراته ایران به یک باره با این موضوع رو به رو می‌شوند.
هرچند رایزنی‌ها و مذاکراتی صورت می‌گیرد، ولی ثمری ندارد و تیم ایران بر اثر اعتراض مصری‌ها حذف می‌شود. این دقیقا جایی بود که تصمیمات شخصی اثر خود را گذاشت و تیم ایران کنار گذاشته شد.
سرمربی تیم ملی تصمیم اشتباه سر داور ایرانی را دلیل حذف تیم ایران دانست، اما یک سوال مهم پیش می‌آید و آن این است که در مبارزه‌ای که یک طرف آن ایران است یک داور ایرانی می‌تواند قضاوت کند یا خیر؟!
محمدعلی مردانی که 25 سال است در کاراته آسیا و جهان قضاوت می‌کند جزو سه داور این رقابت‌ها بود، اما وقتی تیم ایران با مصر مبارزه داشت طبق قانون فدراسیون جهانی به صورت اتوماتیک کنار گذاشته و رأی او حذف شد.
وقتی دو تیم با هم مبارزه می‌کنند، داوری از آن دو کشور نمی‌تواند قاضی باشد. به هر حال بعد از اعتراض مصری‌ها، هیات ژروی که متشکل از سه کشور ژاپن، اندونزی و تایوان بود تیم ایران را کنار گذاشت.
همه این اتفاقات تلخ در حالی رخ داد که وقتی سرمربی تیم ملی تصمیم گرفت حرف‌های اکبر آبادی را اجرا کند اگر با سمندر رییس یا آشوری دبیر فدراسیون هماهنگ می‌کرد و ماجرا به اطلاع سر داور ایرانی می‌رسید ممکن بود از طریق رایزنی، مجوزهای لازم اخذ می‌شد و ملی‌پوشان به دلیل استفاده از پوشش‌های دست و پا و پشت گردن حذف نمی شدند.
مسئولان فدراسیون کاراته ایران رابطه خوبی با رییس کمیته داوران آسیا که اهل مالزی است دارند و این مشکل قابل حل بود.
جالب است بدانیم که کمیته داوران کاراته آسیا، داوران مبارزات ایران در دوره‌های اول و دوم را به دلیل سهل انگاری و ندیدن نوع پوشش تیم ایران و مغایرت آن با قوانین فدراسیون جهانی توبیخ کرده و آنها باید دوباره برای گرفتن درجه داوری امتحان بدهند. این نشان می‌دهد که فدراسیون جهانی چقدر روی بحث پوشش و قوانینی که وضع کرده، تاکید دارد.
با نگاهی به این شرایط می‌بینیم این مشکل با کمی تعامل بیشتر و هماهنگی با مسئولان برگزاری مسابقات و همچنین کنار گذاشتن تصمیمات شخصی قابل حل بود.
