با این‌همه نویسندگان مقاله مذکور بر این باورند که ایران در نشست ژنو بر خلاف انتظارات هیچ امتیازی نداد و "درباره اهداف ایران از برنامه اتمی" همچنان سوال‌های جدی بر جای مانده است.
ایران و گروه ۱+۵ در نشست پیشین خود که مهرماه در ژنو برگزار شد، بر سر دور بعدی مذاکرات در شهر ژنو توافق کردند. بر این اساس دور بعدی مذاکرات هسته‌ای ایران با گروه 1+5 قرار است روزهای ۷ و ۸ نوامبر (۱۶ و ۱۷ آبان) در این شهر برگزار شود.
در این مقاله از دیپلماسی به عنوان "راه‌حل ترجیح‌داده شده ولی نه تنها راه‌حل موجود" برای پایان بخشیدن به آن‌چه تهدید ایران هسته‌یی خوانده می‌شود، نام برده شده است.
نویسندگان مقاله لس‌آنجلس تایمز با اشاره به گفته جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا که هفته گذشته عنوان کرد "به توافق نرسیدن بهتر از توافقی ضعیف است" می‌نویسند که هر توافقی که بر اساس آن راه اتمی شدن برای ایران باز باشد مشروعیت تمامی تلاش‌های آمریکا و اسراییل را تضعیف کرده و دهه‌ها کار جهان برای منع گسترش سلاح‌های هسته‌یی را اگر نه تخریب، اما تضعیف می‌کند.
نویسندگان مقاله مذکور در حالی از ایران به عنوان تهدید نام می‌برند که رژیم صهیونیستی با بیش از 200 کلاهک هسته‌یی در خاورمیانه همواره کشورهای منطقه را تهدید کرده است و از سویی نظارت‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را تاکنون نپذیرفته است.
در مقاله لس‌آنجلس تایمز به شش اصل بنیادین اشاره شده که نویسندگان معتقدند باید در مذاکره با ایران به ویژه در آستانه نشست هفته آینده ژنو میان ایران و 1+5 مدنظر قرار گیرد.
اصل اول
نویسندگان مقاله معتقدند که در اولین قدم ایران باید نگرانی‌های اصلی جامعه جهانی را برطرف کند. این گزارش اشاره‌ای دارد به آن‌چه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در سال ۲۰۱۱ اعلام کرد و نگرانی‌های "عمیق و رو به افزایش" خود درباره پرونده اتمی ایران را برشمرد. در این گزارش آمده است که پاسخگویی سریع ایران به تمامی نگرانی‌های آژانس باید به عنوان بخشی از هر توافقی در نظر گرفته شود.
این در حالی است که بر اساس گزارش 16 نهاد اطلاعاتی آمریکا، از 2003 به بعد هیچ نکته و مساله‌ی مبهمی در برنامه صلح‌آمیز هسته‌یی ایران مشاهده نشده است و از سویی فعالیت‌ها و مواد هسته‌یی ایران تحت نظارت دوربین‌ها و بازرسان آژانس قرار دارد.
اصل دوم
بر اساس مقاله لس‌آنجلس تایمز، ایران باید به الزامات حقوقی بین‌المللی وفادار بماند. نویسندگان مقاله بر این باورند که محکومیت‌های مکرر ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی موجب تصویب قطعنامه‌های متعدد در شورای امنیت سازمان ملل شده است که بر اساس آن‌ها از ایران درخواست می‌شود غنی‌سازی و فعالیت‌های خود در این زمینه را متوقف کرده و شفافیت از خود نشان دهد. با این‌همه ایران همواره مشروعیت این قطعنامه‌ها را زیر سوال برده است. بنابراین نویسندگان مقاله پیشنهاد می‌دهند که مذاکره‌کنندگان باید بار دیگر از اقتدار شورای امنیت و درستی اهداف معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌یی دفاع کرده و بر آن تاکید کنند.
اصل سوم
نویسندگان مقاله لس‌آنجلس تایمز مدعی شدند که برای رفع نگرانی‌ها از برنامه هسته‌یی ایران "نیازمند محدود ساختن حجم و سطح غنی‌سازی ذخیره اورانیوم این کشور، ایجاد محدودیت در تعداد و نوع سانتریفوژهای نصب شده و در حال کار، و هم‌چنین محدودیت‌هایی درباره تولید پلوتونیوم در رآکتور آب سنگین اراک هستند."
ایران اعلام کرده است که بر اساس نیاز و برنامه‌ریزی انجام شده برای پیشبرد برنامه هسته‌یی‌اش به غنی‌سازی اورانیوم تا سطح 20 درصد می‌پردازد و ادامه تولید آن برایش صرفه اقتصادی ندارد. از سویی ایران تصمیم برای تولید اورانیوم تا غنای 20 درصد را زمانی اتخاذ کرد که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و برخی کشورهای اروپایی و آمریکا بر سر تامین سوخت راکتور تحقیقاتی و درمانی تهران سنگ‌اندازی کردند و مذاکرات برای تامین سوخت را با شکست مواجه کردند.
اصل چهارم
در مقاله لس‌آنجلس تایمز "اعمال یک سیستم بازرسی سختگیرانه" از اصولی است که در مذاکره با ایران باید مدنظر قرار گیرد. نویسندگان این مقاله مدعی شدند که بر اساس این گزارش تنها ورود ایران به توافق با جامعه جهانی بر سر پرونده اتمی خود به این معنا نیست که به آن توافق پایبند خواهد ماند، به همین علت به مذاکره‌کنندگان پیشنهاد شده است که ایران را ملزم به پذیرش کنترل بیش‌تر بر برنامه اتمی‌اش کنند.
اصل پنجم
"مذاکره از موضع قدرت" اصل دیگری است که نویسندگان مقاله لس‌آنجلس تایمز آن را از اصول ضروری برای مذاکره با ایران قلمداد می‌کنند. در این مقاله گفته شده است که ایران معمولا از مذاکرات برای "بازی با زمان، امتیازگیری و تضعیف عزم جهانی" بهره برده است و مصالحه اخیر ایران برای مذاکره در پی تهدید جهانی برای استفاده از نیروی نظامی بر علیه این کشور روی داده است. بنابراین نویسندگان مقاله از مذاکره‌کنندگان می‌خواهند که در مذاکرات همواره از این موضع اقدام کنند که در صورت بی‌سرانجام ماندن مذاکرات "تبعات ویرانگری" در انتظار ایران خواهد بود.
به گزارش ایسنا، نویسندگان این مقاله در حالی ایران را متهم به بازی با زمان در مذاکرات می‌کنند که در هفت سال گذشته به ویژه کشورهای 1+5 در مقاطع مختلف از جمله انتخابات ریاست‌جمهوری، بحران مالی جهانی، تنش میان گرجستان و روسیه مذاکرات هسته‌یی را با تاخیر و بن بست مواجه کردند. از سویی با سیاست "چماق و هویج" اجازه ندادند تا اعتماد میان دو طرف شکل گرفته و راه‌ها برای حل اختلاف‌ها باز شود.
اصل ششم
آخرین اصل ذکر شده از سوی این روزنامه آمریکایی این که مذاکره‌کنندگان با ایران نباید وقت را هدر دهند. بر اساس این گزارش آن‌ها مدعی شدند احتمال دارد ایران در نیمه ۲۰۱۴ و شاید حتی زودتر به ظرفیت اتمی دست یابد. در نتیجه زمان برای مذاکره و توافق محدود است. نویسندگان مقاله به مذاکره‌کنندگان پیشنهاد می‌کنند با توجه به پیشرفت‌های هسته‌یی ایران در ماه‌های اخیر، برنامه زمانی ارائه شده از سوی جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران را در ژنو نپذیرند.
آمریکا و رژیم صهیونیستی در سال‌های گذشته مدام از این‌که ایران فقط چند ماه با بمب هسته‌یی فاصله دارد! سخن گفته‌اند و این تاریخ‌ها دائم تکرار و تکرار شده است.
