صراط: «ادوارد هرمن» و«نوام چامسکی» از نظریه‌پردازان مطرح امروز رسانه‌ای، که مخالف سیاست‌های آمریکا هستند به بررسی دو نوع از جنایت این کشور پرداخته‌اند.
براساس نوشته آنان برخورد با قتل‌عام‌های عظیم دو‌گونه اســت؛ همانند رفتار با تروریسم.«ادوارد هرمن» و نوام چامسکی با بررسی عملکرد آمریکا به دو نوع جنایت برخوردیم:
«حمام خون از نوع سازنده و سودمند»که قابل قبول یا حتی برای منافع طبقه بر‌تر جامعه، سرشار از فایده است و«حمام خون از نوع منفور» که توسط دشمنان رسمی آمریکا به راه انداخته می‌شود.
نمونه‌ای برای حمام خون از نوع سودمند، می‌تواند تجاوز دولت اندونزی به تیمورشرقی در 1975 باشد و برای حمام خون منفور، تصرف کامبوج توسط استالین در همان سال.
آدم‌کشی از نظر حجم و مشخصات در حد یکسانی بود؛ اما تفاوت‌هایی نیز وجود داشــت:
تجاوز اندونزی و حمام خونی که به راه انداخت از حمایت مادی و دیپلماتیک مهم آمریکا و هم‌پیمانان او برخوردار شــد، در حالی‌که این قتل‌عام عظیم می‌توانســت با قطع شدن این حمایت به راحتــی پایان یابد.
دومین وجه تفــاوت، واکنش و انعکاس این فجایع بود. خبرهای مربوط به فاجعه تیمورشرقی و مشارکت خطیر آمریکا و هم‌پیمانانش یا تکذیب شد، یا مورد سکوت طولانی قرار گرفت و یا از بازتاب فریاد آسیب‌دیدگان و شهادت‌های آوارگان اجتناب شد، دقیقا مانند بمباران کامبوج توسط ارتش آمریکا در چند سال پیش. از دیگر سو در ارتباط با تهاجم اســتالین، فریب‌کاری و دروغ‌پردازی وسیع در مورد اخبار و شواهد صورت پذیرفت.
در زمانی که همه چیز مناســب اهداف و نیات آمریکا باشد، افشا شدن مشارکت مستقیم این دولت در عملیات قتل‌عام، موجب نگرانی خاصی نمی‌شد؛ بلکه موضوع اصلی برای دولت‌مردان، یافتن ترکیب مناسب بین تکنیک‌های مختلف برای کنترل مردم بود. آنچه که در عمل اتفاق افتاد بمباران با هواپیماهای بی- 52، اســتفاده از بمب‌های ناپالم، شــکنجه، مثله شــدن، ناپدید شدن افراد، گرسنگی دادن و کنترل اجباری افراد در اردوگاه‌های اجباری بود.(1)
