وی ادامه داد: نکته مهم این است که اطلاعات مربوط به دوپینگ در آسیا باید از سوی اعضای AFC به این سازمان داده شود نه از سوی فیفا. نکته مهم‌تر این است که آیا قابل باور است که در طی سه سال – از 2010 تا 2012 – تنها شش نمونه مثبت از 47 عضو AFC یافت شده باشد؟ آیا وقتی در ایران که به شدت با دوپینگ مبارزه می‌شود و اقدامات زیادی درباره کنترل دوپینگ انجام می‌شود، در سه سال چهار نمونه مثبت می‌شود. در کشوری مثل افغانستان هیچ نمونه‌ای مثبت نمی‌شود؟
هاشمیان افزود: نگرانی دکتر سینک از وجود دوپینگ در ایران نبود بلکه او به این دلیل که در مسابقات بین‌المللی هیچ مشکلی در زمینه دوپینگ نیست و در لیگ‌های داخلی با دوپینگ روبه‌رو هستیم، به خاطر وجود دوپینگ در آسیا نگران بود.
رییس کمیته پزشکی فدراسیون فوتبال در ادامه گفت: اگر طی سه سال تنها چهار نمونه دوپینگ ما مثبت شده آیا رقم بزرگی است. دکتر سینک در همایش بین‌المللی علم و فوتبال از عملکرد ایران در مبارزه با دوپینگ تمجید کرد و اگر چهار را بر سه تقسیم کنید، رقم کوچکی به دست می‌آید که نشان می‌دهد عملکرد ما در راه کنترل دوپینگ خوب بوده است.
هاشمیان در پایان گفت: اساسا تعداد چهار نمونه مثبت از ایران نشان‌دهنده این است که فعالیت‌ها در مبارزه با دوپینگ بیشتر از سایر کشورها بوده است. برخی کشورها ممکن است نمونه‌گیری چندانی برای کنترل دوپینگ نداشته باشند. دکتر سینک ایران را جزو کشورهای برتر مبارزه با دوپینگ می‌داند.
