امكانات تئاتر در انحصار عده‌ای معدود است

صراط: در حالي كه اوضاع درتئاتر كشور به نحوي است كه فعالان اين عرصه از چند مشكل اساسي رنج مي برند.

1-      نبود امكانات سخت افزاري لازم براي هزاران نفر از دست اندركاران اين عرصه، به خصوص كمبود شديد سالن براي اجراي آثار.

2-      نبود بودجه، به خصوص از سال گذشته تاكنون كه همواره  تئاتر كشور را با كمبودهاي جدي مواجه كرده است؛

3-      سوءمديريت، كه به دليل نداشتن نگاه راهبردي و برنامه ريزي هاي كلان باري به هر جهت حركت كرده و با اصرار بر  طي اين مسير، معمولا موجب نارضايتي اغلب قريب به اتفاق هنرمندان شده و بعضا زمينه را براي اجراي آثار و برنامه هايي فراهم كرده كه ارزيابي بيشتر نشان مي دهد اساسا با نگاه راهبردي و سياست هاي فرهنگي نظام مغايرت داشته است.

در اين شرايط حداقل توقع از مسئولان مربوطه اين است كه در توزيع امكانات حداقلي موجود و همچنين تنظيم بودجه، به خصوص بودجه ي مختص حمايت از آثار نمايشي عدالت را رعايت كنند.

اين موضوع، همان طور كه ذكر شد، به دليل كمبود بودجه بسيار ضروري به نظر مي رسد، اما وقتي اهميت بيشتر پيدا مي كند كه آمار بهره برداران از امكانات ياد شده عده اي معدود را نشانه مي گيرد.

به عنوان نمونه بررسي دقيق تر نشان مي دهد امكان روي صحنه بردن آثار فقط در اختيار عده اي معدود است و قليلي همواره و تحت هر شرايطي با بهره گرفتن از امكانات و بودجه هاي حمايتي هر آنچه خواسته اند كرده اند؛ و تاسف بارتر اين كه بي عدالتي ياد شده شامل افردي از دو طيف به اصطلاح روشنفكر و انقلابي مي شود.

آن چنان كه پيشتر نيز در گزارشي به بهره برداري افراطي معدودي از طيف به اصطلاح روشنفكران پرداخته شده است، هم اكنون شاهد اين هستيم كه گروهي از كساني كه آثار نزديك به آرمان ها را مدنظر دارند نيز به اين موضوع مبتلا شده اند.

اين گروه در حالي كه كمتر از يك ماه پيش با نمايشي مختص دفاع مقدس تالار يكي از ارگان ها را در اختيار داشتند، به زودي نيز بهترين تالار نمايشي كشور را در اختيار مي گيرند.

در واقع رعايت عدالت و توجه به بهره برداري منصفانه از امكانات توسط كساني كه مدعي رعايت ارزش ها و آرمان هاي انقلاب بوده و هستند، بسيار ضروري تر از ديگران است.

البته مقابله با چنين بي عدالتي هايي به طورمستقيم بر عهده مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، به عنوان متوليان امور فرهنگي و هنري است؛ مگر آن كه اين مسئولان اعلام كنند توانايي توزيع  صحيح و عادالانه امكانات را ندارند.

ضمن اين كه بي ترديد هنرمندان ياد شده نيز با توجه به نوع نگاهي كه دارند، نبايد در بي عدالتي هاي مسئولان مشاركت كرده و منجر به اين شوند كه فعالان تئاتر گمان كنند امكانات محدود موجود فقط در اختيار عده اي است كه به مسئولان نزديك هستند.