صراط: حجتالاسلام
مجتبی ذالنور استاد حوزه و دانشگاه در مورد
علت محدودیت موسوی و کروبی با بیان اینکه حکم آقایان موسوی و کروبی محارب
است، گفت: در خصوص برخورد نظام با این اشخاص و همچنین پاسخ به این سوال که
آیا آقایان موسوی و کروبی مجرم هستند یا نیستند باید چند نکته را مورد توجه
قرار دهیم. در این خصوص میتوان به اقرار و اعتراف کسانی که حتی در فتنه
88 متهم بودند اشاره کرد که هرچند دیرهنگام بود ولی بعد از انتخابات یازدهم
دیگر بر کسی پوشیده نماند که فتنه عمل مجرمانه و هدف براندازی بود.
وی افزود: در چند روزی که صحن علنی مجلس به رای اعتماد نمایندگان به کاندیدای تصدی وزارتخانهها اختصاص داشت، صحنه اعتراف کاندیداهای وزارتخانهها را مشاهده کردیم. البته دیگران نیز تردیدی ندارند که اتفاقات سال 88 فتنه و اقدام براندازی و تهدید نظام اسلامی به آسیب بود و ریشه آن اعتراض انتخاباتی نبود بلکه اعتراض انتخاباتی بهانه ساختگی بود تا عقدهگشایی نسبت به نظام صورت گیرد.
استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه سران داخلی فتنه و اصحاب آنها هیچ سازوکار قانونی را به رسمیت نشناختند و هنجارهای اجتماعی را قبول نکردند، تصریح کرد: سران داخلی فتنه فضای عقدهگشایی را فراهم کردند به گونهای که نمیتوان بر یک گروه برانداز انگشت بگذارید و بگویید که چنین گروهی در فتنه 88 فعال نبود. از کمونیستهای کند و تند تا گروههای ملحد، سلطنتطلبان، منافقین و ... میتوان نام برد که زیر پرچم فتنه حضور داشتند و هیچکدام از سران داخلی فتنه از آنها اعلام برائت نکردند.
حجتالاسلام ذالنور با اشاره به غائله عاشورای 88 گفت: آقایان موسوی و کروبی حتی در غائله عاشورای حسینی که به امام حسین (ع) هتک حرمت کردند و در ایستگاههای صلواتی مشروبات الکلی را گذاشتند و به عزاداران حسینی حمله کردند اعلام برائت نکردند، در صورتی که موسوی و کروبی حداقل باید اغتشاشات را در عاشورا محکوم میکردند ولی آقای موسوی از آنها به عنوان عزادار حسینی نام بردند در حالی که آنها کسانی بودند که به صورت مختلط رقصیدند و علیه ارزشهای اسلامی شعار دادند.
وی افزود: آقای موسوی در هیچکدام از اطلاعیههای خود مردم را به قانون دعوت نکرد و به نوعی در تنور اغتشاشات و آشوبها دمید و سعی کرد آنها را وارد عرصه درگیری با نظام کند و خسارتهایی همچون تخریب اموال عمومی، افکار عمومی، دستگاههای دولتی و ... به نظام اسلامی وارد کند و البته اشخاص حقیقی و حقوقی در این جریان آسیب دیدند.
استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه آقایان موسوی و کروبی به دنبال خدشهدار کردن حیثیت نظام بودند تصریح کرد: موضعگیری علیه اصول و ارزشهای مردم، التهاب در جامعه در مدت 8 ماه که فضای مملکت و کسب و کار مردم را به تعطیلی کشاند و تخریب اموال عمومی، تخریب دستگاههای دولتی، آسیب به باورهای مردم و ... از جمله اقداماتی بود که این شخصیتها برای خدشهدار کردن حیثیت نظام انجام دادند ولی مردم در 9 دی اعلام برائت کردند و گفتند با اغواگری و فریب آنها را در مسیر انحراف قرار دادند.
حجتالاسلام ذالنور در مورد تأثیرات اقدامات ساختارشکنانه موسوی و کروبی در عرصه بینالملل نیز اظهار داشت: سران داخلی فتنه رشته ارتباط و اتصال بین جریانهای ضدانقلاب و اپوزیسیون را فراهم کردند و باعث فعال شدن همه دشمنان شدند.
وی با اشاره به آشوبها و درگیریهایی که در دوران فتنه 88 اتفاق افتاد، گفت: بعد از انتخابات آشوبها با اقدامات و عقدهگشایی توسط دشمنان نظام اتفاق افتاد که هرکدام از نظام و مردم با آنها به عنوان محارب برخورد میکنند. در واقع سران داخلی فتنه نخ تسبیح اتحاد بین جریان محارب را انجام دادند که البته آنها هرگز از دامن معاندین جدا نمیشوند.
استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: سران داخلی فتنه به دلیل اینکه از بدنه مردم جدا شدهاند و انزجار عمومی از آنها به وجود آمد و حمایت مردم را ندارند بنابراین طبیعی است که این جریان اگر بخواهد ادامه داشته باشد باید از دامن جریانات معاند فاصله نگیرد و از طرفی هم متحکمین به عاشورا نیز به سران فتنه نیاز داشتند.بر این اساس مشاهده کردیم که همه رسانههای ضدانقلاب با همه وجود پشت سر موسوی و کروبی آمدند و آنها نیز از این رسانهها اعلام برائت نکردند و هیچ وقت فاصله نگرفتند بلکه بستر عقدهگشایی را فراهم کردند.
حجتالاسلام ذالنور با بیان اینکه ریشه همه خرابیها و آسیبها به نظام اسلامی مواردی است که در بالا عرض کردم، افزود: پس نظام اسلامی حق دارد که اشد مجازات را در رابطه با این اشخاص قائل باشد و البته در هیچ جای دنیا اینطور نیست که با این اشخاص برخورد نشود.
وی با اشاره به اتفاقاتی که در مصر افتاده است، گفت: مثلا آمریکا علیه دولت کودتای مصر صحبت نمیکند ولی وقتی رئیسجمهور قانونی و انقلابی را به زندان میاندازند حرف میزند. ببنید! وقتی دولت کودتا شدیدترین اقدامات را مرتکب میشود ولی کسی در دنیا حرفی نمیزند و حتی از آنها حمایت میکنند.
استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: بنابراین اگر بخواهیم از نظر حقوقی برخورد با سران داخلی فتنه را توصیف کنیم، میتوان گفت که سران داخلی فتنه مستحق مجازات اعدام هستند زیرا محاربه فقط به معنای این نیست که شخص اسلحه به دست بگیرند، بلکه محاربه ممکن است به گونهای باشد که شخص رئیس گروهی باشد که زیر چتر او با نظام مقابله میکند.
حجتالاسلام ذالنور در مورد اینکه چرا نظام اسلامی تاکنون برخوردی با سران داخلی فتنه انجام نداده است، گفت: رافت اسلامی، اقتدار و در نظر گرفتن مسائل بالاتر از جمله مواردی است که نظام در برخورد با سران فتنه در نظر گرفته است زیرا اگر نظام قبل از انتخابات با این اشخاص برخورد میکرد ما شاهد این اظهارات در صحن مجلس راجع به فتنه نبودیم.
وی افزود: بنابراین نظام فرصت داد تا کسانی که در مسائل سیاسی کند هستند با گذر زمان متوجه شوند و ما دیدیم کسانی که تا دیروز در تنور برخی حرکتهای غیرقانونی میدمیدند الان به حقیقت انتخابات اقرار میکنند البته این به معنای آن نیست که نظام اقتدار نداشت بلکه به خاطر این است مصالح و منافع بیشتری برای جامعه مدنظر بود. همچنین رأفت اسلامی نظام باعث شد که نظام اسلامی با سران فتنه تاکنون اینچنین برخورد کند.
استاد حوزه و دانشگاه خاطرنشان کرد: سران فتنه اگر در محدودیت نباشند اعمال مجرمانه خود را ادامه میدهند ، بنابراین حداقل کاری که نظام میتواند انجام دهد ایجاد محدودیت برای آنها بود که اتفاق افتاد و نظام از نظر قانونی از موضع رأفت با آنها برخورد کرد در صورتی که از نظر مردم، نظام مورد تعرض قرار گرفت زیرا خواست عمومی حق را به نظام میدهد که نظام برخورد شدیدتری داشته باشد.
وی افزود: در چند روزی که صحن علنی مجلس به رای اعتماد نمایندگان به کاندیدای تصدی وزارتخانهها اختصاص داشت، صحنه اعتراف کاندیداهای وزارتخانهها را مشاهده کردیم. البته دیگران نیز تردیدی ندارند که اتفاقات سال 88 فتنه و اقدام براندازی و تهدید نظام اسلامی به آسیب بود و ریشه آن اعتراض انتخاباتی نبود بلکه اعتراض انتخاباتی بهانه ساختگی بود تا عقدهگشایی نسبت به نظام صورت گیرد.
استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه سران داخلی فتنه و اصحاب آنها هیچ سازوکار قانونی را به رسمیت نشناختند و هنجارهای اجتماعی را قبول نکردند، تصریح کرد: سران داخلی فتنه فضای عقدهگشایی را فراهم کردند به گونهای که نمیتوان بر یک گروه برانداز انگشت بگذارید و بگویید که چنین گروهی در فتنه 88 فعال نبود. از کمونیستهای کند و تند تا گروههای ملحد، سلطنتطلبان، منافقین و ... میتوان نام برد که زیر پرچم فتنه حضور داشتند و هیچکدام از سران داخلی فتنه از آنها اعلام برائت نکردند.
حجتالاسلام ذالنور با اشاره به غائله عاشورای 88 گفت: آقایان موسوی و کروبی حتی در غائله عاشورای حسینی که به امام حسین (ع) هتک حرمت کردند و در ایستگاههای صلواتی مشروبات الکلی را گذاشتند و به عزاداران حسینی حمله کردند اعلام برائت نکردند، در صورتی که موسوی و کروبی حداقل باید اغتشاشات را در عاشورا محکوم میکردند ولی آقای موسوی از آنها به عنوان عزادار حسینی نام بردند در حالی که آنها کسانی بودند که به صورت مختلط رقصیدند و علیه ارزشهای اسلامی شعار دادند.
وی افزود: آقای موسوی در هیچکدام از اطلاعیههای خود مردم را به قانون دعوت نکرد و به نوعی در تنور اغتشاشات و آشوبها دمید و سعی کرد آنها را وارد عرصه درگیری با نظام کند و خسارتهایی همچون تخریب اموال عمومی، افکار عمومی، دستگاههای دولتی و ... به نظام اسلامی وارد کند و البته اشخاص حقیقی و حقوقی در این جریان آسیب دیدند.
استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه آقایان موسوی و کروبی به دنبال خدشهدار کردن حیثیت نظام بودند تصریح کرد: موضعگیری علیه اصول و ارزشهای مردم، التهاب در جامعه در مدت 8 ماه که فضای مملکت و کسب و کار مردم را به تعطیلی کشاند و تخریب اموال عمومی، تخریب دستگاههای دولتی، آسیب به باورهای مردم و ... از جمله اقداماتی بود که این شخصیتها برای خدشهدار کردن حیثیت نظام انجام دادند ولی مردم در 9 دی اعلام برائت کردند و گفتند با اغواگری و فریب آنها را در مسیر انحراف قرار دادند.
حجتالاسلام ذالنور در مورد تأثیرات اقدامات ساختارشکنانه موسوی و کروبی در عرصه بینالملل نیز اظهار داشت: سران داخلی فتنه رشته ارتباط و اتصال بین جریانهای ضدانقلاب و اپوزیسیون را فراهم کردند و باعث فعال شدن همه دشمنان شدند.
وی با اشاره به آشوبها و درگیریهایی که در دوران فتنه 88 اتفاق افتاد، گفت: بعد از انتخابات آشوبها با اقدامات و عقدهگشایی توسط دشمنان نظام اتفاق افتاد که هرکدام از نظام و مردم با آنها به عنوان محارب برخورد میکنند. در واقع سران داخلی فتنه نخ تسبیح اتحاد بین جریان محارب را انجام دادند که البته آنها هرگز از دامن معاندین جدا نمیشوند.
استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: سران داخلی فتنه به دلیل اینکه از بدنه مردم جدا شدهاند و انزجار عمومی از آنها به وجود آمد و حمایت مردم را ندارند بنابراین طبیعی است که این جریان اگر بخواهد ادامه داشته باشد باید از دامن جریانات معاند فاصله نگیرد و از طرفی هم متحکمین به عاشورا نیز به سران فتنه نیاز داشتند.بر این اساس مشاهده کردیم که همه رسانههای ضدانقلاب با همه وجود پشت سر موسوی و کروبی آمدند و آنها نیز از این رسانهها اعلام برائت نکردند و هیچ وقت فاصله نگرفتند بلکه بستر عقدهگشایی را فراهم کردند.
حجتالاسلام ذالنور با بیان اینکه ریشه همه خرابیها و آسیبها به نظام اسلامی مواردی است که در بالا عرض کردم، افزود: پس نظام اسلامی حق دارد که اشد مجازات را در رابطه با این اشخاص قائل باشد و البته در هیچ جای دنیا اینطور نیست که با این اشخاص برخورد نشود.
وی با اشاره به اتفاقاتی که در مصر افتاده است، گفت: مثلا آمریکا علیه دولت کودتای مصر صحبت نمیکند ولی وقتی رئیسجمهور قانونی و انقلابی را به زندان میاندازند حرف میزند. ببنید! وقتی دولت کودتا شدیدترین اقدامات را مرتکب میشود ولی کسی در دنیا حرفی نمیزند و حتی از آنها حمایت میکنند.
استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: بنابراین اگر بخواهیم از نظر حقوقی برخورد با سران داخلی فتنه را توصیف کنیم، میتوان گفت که سران داخلی فتنه مستحق مجازات اعدام هستند زیرا محاربه فقط به معنای این نیست که شخص اسلحه به دست بگیرند، بلکه محاربه ممکن است به گونهای باشد که شخص رئیس گروهی باشد که زیر چتر او با نظام مقابله میکند.
حجتالاسلام ذالنور در مورد اینکه چرا نظام اسلامی تاکنون برخوردی با سران داخلی فتنه انجام نداده است، گفت: رافت اسلامی، اقتدار و در نظر گرفتن مسائل بالاتر از جمله مواردی است که نظام در برخورد با سران فتنه در نظر گرفته است زیرا اگر نظام قبل از انتخابات با این اشخاص برخورد میکرد ما شاهد این اظهارات در صحن مجلس راجع به فتنه نبودیم.
وی افزود: بنابراین نظام فرصت داد تا کسانی که در مسائل سیاسی کند هستند با گذر زمان متوجه شوند و ما دیدیم کسانی که تا دیروز در تنور برخی حرکتهای غیرقانونی میدمیدند الان به حقیقت انتخابات اقرار میکنند البته این به معنای آن نیست که نظام اقتدار نداشت بلکه به خاطر این است مصالح و منافع بیشتری برای جامعه مدنظر بود. همچنین رأفت اسلامی نظام باعث شد که نظام اسلامی با سران فتنه تاکنون اینچنین برخورد کند.
استاد حوزه و دانشگاه خاطرنشان کرد: سران فتنه اگر در محدودیت نباشند اعمال مجرمانه خود را ادامه میدهند ، بنابراین حداقل کاری که نظام میتواند انجام دهد ایجاد محدودیت برای آنها بود که اتفاق افتاد و نظام از نظر قانونی از موضع رأفت با آنها برخورد کرد در صورتی که از نظر مردم، نظام مورد تعرض قرار گرفت زیرا خواست عمومی حق را به نظام میدهد که نظام برخورد شدیدتری داشته باشد.