برخی پژوهشگران می گویند این انقراض ناشی از فوران های آتشفشانی همزمان در سیبری بوده است. نتایج جدید پژوهش های موسسه کارنگی نشان می دهد تاثیرات اتمسفری این فوران ها می توانسته نابود کننده باشد.
این انقراض انبوه شامل از بین رفتن ناگهانی بیش از 90 درصد از گونه های دریایی و 70 درصد از گونه های ساکن بر روی خشکی شده و زمینه را برای افزایش تعداد دایناسورها فراهم آورده است.
بررسی فسیل ها نشان می دهد تنوع زیست محیطی زمین تا چندین میلیون سال پس از تکانه اصلی این انقراض کاملا ترمیم نشده است.
یکی از دلایل احتمالی اصلی برای این رویداد، گاز آزاد شده از یک رشته بزرگ از کوه های آتشفشانی در روسیه موسوم به تله سیبری است.
محققان به سرپرستی بنیامین بلک از دانشگاه فناوری ماساچوست (MIT) از شیوه های مدلسازی سه بعدی پیشرفته استفاده کرده و توانستند تاثیر گاز آزاد شده از تله های سیبری را بر روی اتمسفر پایان دوره پرمین پیش بینی کنند.
نتایج آنها نشان می دهد انتشار گاز دی اکسید کربن و اکسید سولفور از آتشفشانها، هر دو، موجب بارش باران های بسیار اسیدی شده و به طور بالقوه ای مواد مغذی خاک را از بین برده و به گیاهان و دیگر اورگانیسم های آسیب پذیر زمین صدمه زده است.
از سوی دیگر آزاد شدن ترکیبات هالوژن دار مانند کلرید متیل نیز می تواند به از بین رفتن اوزون جهانی منتج شده باشد.
فعالیت آتشفشانی احتمالا دوره ای بوده و پالس هایی از باران اسیدی و کاهش اوزون را به همراه داشته است.
این گروه از محققان نتیجه گرفته اند که نوسانات شدید pH و پرتوهای فرابنفش ترکیب شده با افزایش دمای کلی ناشی از انتشار گازهای گلخانه ای، می تواند در انقراض انبوه پایان دوره پرمین بر روی زمین نقش داشته باشد.
نتایج این تحقیقات درنشریه ژئولوژی منتشر شده است.
