اکنون این نقاشی رنگ باخته و فرسوده به مرحله ای رسیده است که به زودی توسط سازمان زیبا سازی شهرداری تهران به سرنوشت مشابه سایر نقاشی هایی از این دست دچار خواهد شد ؛ یا به کلی شهر تهران را از (شر!) آن پاک خواهند کرد ، یا طرحی مدرن و پست مدرن و خالی از نمادهای به اصطلاح خشن جای آن را خواهد گرفت که در گوشه ای از آن هم عکسی از شهید کاشته خواهد شد ، بدون شناسنامه و هویت.
بد نیست برای آن که جوان تر ها بدانند این سید مظلوم کیست ، نگاهی به زندگی او داشته باشیم:
نقاشی فرسوده شهید محمدحسین نواب در خیابان زرتشت
به دلیل حضور مدام در جبهه های نبرد امکان ادامه تحصیل در مدرسه شهیدین از او سلب شد![ این هم از سوابق جهادی مدرسه شهیدین] از این رو به مدرسه حضرت آیت الله جوادی آملی منتقل شد و تا پایان عمر شریف خویش جزء طلاب مدرسه سعادت محسوب می شد. او تحصیلات خود را در زمینه های فلسفه، قرآن، علوم و معارف اسلامی زیر نظر حضرت آیت الله جوادی آملی ادامه داد. محمد حسین به زبانهای عربی و انگلیسی تسلط کامل داشت و نیز به زبان بوسنیایی در حد گفتگو و تفاهم کامل مسلط بود. از آغاز هجوم قرون وسطایی قصابان صرب به سرزمین اسلامی بوسنی و هرزگوین برای انجام خدمات فرهنگی و امداد رسانی به آن دیار جنگزده شتافت .
وی همچنین به عنوان خبرنگار روزنامه کیهان در بوسنی و هرزگوین به خدمت مشغول بود.سرانجام سیدمحمدحسین نواب در شهر موستار بوسنی ، توسط جلادان کروات ربوده شد و پس از تحمل شکنجه های فراوان ، به تاریخ 8/6/1373 تیرباران گردید.
مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی خامنه ای در پیامی به مناسبت شهادت این طلبه بسیجی مرقوم فرمودند:
« شهادت طلبه بسیجی سرافراز حجت الاسلام سیدمحمد حسین نواب برای ملت ایران که حضور خود را در اقصی نقاط جهان برای دفاع از حق و حقیقت با چنین حوادث برجسته ای به اثبات می رسانند مایه افتخار و سربلندی است.»
