آیا باید به تدبیر وزیر نفت، امیدی هم داشت؟

رویترز نوشت: وزیر نفت ایران از 7 شرکت نفتی غرب نام برد که مایل به بازگشت آن ها به ایران و فعالیت در میادین نفت و گاز این کشور است.

این شرکت ها عبارتند از: توتال فرانسه، رویال داچ شل هلند و انگلیس، انی ایتالیا، استات اویل نرو ژ، بی پی انگلیس و همچنین شرکت های آمریکایی اکسون موبیل و کونوکوفیلیپس.

بیژن نامدار زنگنه که در جمع خبرنگاران سخن می گفت افزود در حال مذکره با برخی شرکت هاست اگرچه هنوز با مسوولان شرکت های آمریکایی دیداری نداشته است.

وی تاکید کرد: «ما هیچ محدودیتی برای شرکت های آمریکایی نداریم. 20 سال پیش محدودیت هایی از سوی دولت خودشان بر این شرکت ها تحمیل شد. اما ما برای اجرای پروژه ها توسط شرکت های آمریکایی در ایران هیچ محدودیتی نداریم».

زنگنه در جریان اظهارات خود هیچ اشاره ای به شرکت های روسی، چینی و ژاپنی یا کشورهای دیگر نکرد.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا تمایل دارد شاهد حضور شرکت های آسیایی مثل شرکت های هندی یا چینی در ایران باشد گفت: بله. اما اکنون ما در حال گفت‌وگو با شرکت های اروپایی هستیم.

با اینهمه کرنش وزیر نفت در قبال شرکتهایی که اوج رفتار غیرانسانی خود علیه مردم ایران را در سالهای اخیر به نمایش گذاشته اند، وی آنچنان به آنها جایگاه قائل می شود که مدیر یک شرکت غربی را جسور می کند تا در واکنش به دعوت زنگنه، ورود به ایران را منوط به لغو تحریم ها بداند و با غرور خصمانه اش بگوید: بیشتر شرکت های بین المللی دقت خواهند کرد تا قبل از امضای توافق نهایی بین ایران و غرب گام بلندی در معامله با ایران برندارند.

مدیر یک شرکت نفتی دیگر گفت: لغو تحریم هایی که اجازه پیشرفت معنادار شرکت های خارجی در بخش نفت و گاز ایران را می دهد حداقل طی 18 تا 24 ماه آینده عملی نخواهد شد.

سخنگوی شرکت انگلیسی بی پی نیز در این رابطه گفت: ایران به بخش عمده ای از پیشرفت های تکنولوژیک اخیر دسترسی ندارد. مسلما این کشور پتانسیل بالایی دارد. اما با توجه به این که وضعیت سیاسی پیچیده ای وجود دارد نیاز است صبر کرد و اوضاع را با دقت زیر نظر داشت.

 

حال این چه تدبیری است که شرکتهایی دوستی که در سالهای تحریم همواره یار و مددکار مردم ایران بوده اند باید کنار گذاشته شوند و از کسانی دعوت شود که در دشمنی شان با ملت ایران هیچ شک و شبهه ای نیست و همچنان سعی دارند با ابزار تحریم، اهداف خود را بر ملت تحمیل کنند؟! علاوه بر آن، آیا کنار گذاشتن کشورهایی که در دوران فشار غرب در کنار مردم ایران بوده اند و با اولین چراغ سبز غرب، همه آنها را کنار گذاشتن و به سوی غرب ذلیلانه دویدن، شخصیتی برای کشورمان به جای می گذارد و آیا این کشورها حق دارند تا دیگر به کشورمان اعتماد نکنند و اگر بار دیگر در محاصره غرب قرار گیریم به ما یاری نرسانند؟

 

به نظر می آید بی تدبیری وزیر نفت و عدم دقت یاران سالخورده دولت یازدهم در منافع ملی، به مرور زمان امید دشمنان نظام برای براندازی و فشار بیشتر بر ایران را تقویت می کند و اعتماد دیگر کشورهای مستقل و مقتدر جهان ـ که با سیاستهای غرب جلو نمی روند و در سالهای اخیر یار و همراه ملت ایران بوده اند ـ را در قبال ایران کاهش می دهد و این می تواند در آینده خطرات بیشماری را برای کشور و ملت ایران بدنبال داشته باشد. از همین رو انتظار می رود تا دولتی که شعارش تدبیر و امید است، حداقل‌های تدبیر را در دستور کار قرار دهد و همه اقتدار و عزت و شخصیت ملی را در چند ماه اول کار خود نابود نکند.