مجتهد افزود: مالک واقعی این شرکت "خالد التویجری" (رئیس دیوان پادشاهی عربستان) است، ولی روی کاغذ این شرکت متعلق به شخصیتهای دیگری از خاندان حاکم است.پیش از آنکه در سالهای اخیر نفوذ خالد التویجری گسترش یابد، این شرکت در تجارت و پیمانکاری، گردشگری، زیباسازی و حمل و نقل فعال بود؛ ولی اکنون این شرکت در چه زمینه ای فعالیت می کند؟ این شرکت قبلا از اعضا و امکانات و تجهیزات خود در اجرای پروژه ها و یا تجارت استفاده می کرد، اما اکنون علاوه بر ادامه این کارها، فعالیت خطرناکی به آن اضافه شده که نیازی به کادر، تجهیزات، انبار، سرمایه و حتی دفتر ندارد.
وی خاطرنشان کرد: درحالیکه فعالیتهای قبلی چندان سود آور نیست و حتی اگر سودی از آن حاصل شود بیش از ده ها میلیون نخواهد بود؛ این فعالیت جادویی جدید سودهای کلان میلیاردی دارد. خلاصه این فعالیت جدید، دستیابی به سهم ثابتی از مناقصه ها و پروژه های بزرگ دولت است، از سلاح گرفته تا توسعه حرمین تا تأسیسات بزرگ و غیره.
وی بیان کرد: خالد التویجری توانست از طریق مشارکت دادن متعب و عبدالعزیز فرزندان پادشاه، سهمی را برای این شرکت تعیین کند، امری که شاهزادگان دیگر به هر میزان که قدرت هم داشتند نتوانستند با آن مخالفت کنند.
افشا کننده اسرار آل سعود تأکید کرد: در آغاز کار، التویجری سهم این شرکت از پروژه های "سعودی اوجیه" و "بن لادن" مانند مناقصه های توسعه حرمین و ساختمانهای آموزش و پرورش و بهداشت و غیره را تضمین کرد.سپس خالد بن سلطان را اخراج کرد و پس از ابتلای سلمان به آلزایمر به وزارت دفاع روی آورد و محمد بن سلمان پس از مقاومتی ناکام سهمی را برای شرکت ثماد از قراردادهای سلاح تعیین کرد.
وی افزود: آخرین درگیری بین آنها درباره سامانه دفاع موشکی (4 میلیاردی) بود. محمد بن سلمان به دنبال آن بود که این قرارداد به شرکت فرانسوی تالیس برسد زیرا این شرکت سهم بزرگی را برای او تضمین کرده بود.التویجری توانست فرزند سلمان را ادب کند و پس از دور کردن شرکت تالیس از این قرارداد، آن را به شرکت هلندی "ایتز" که شرکت ثماد نمایندگی آن را دارد، بدهد.
وی گفت: به نظر می آید که فرزند سلمان ادب شده و پس از آن دیگر هیچ قرارداد تسلیحاتی را بدون تضمین سهمی برای "ثماد" و به طور مشخص خالد التویجری و فرزندان پادشاه، اجرا نکرد.توسعه فعالیت ثماد بیانگر نفوذ غیر قابل رقابت التویجری حتی از سوی آل سعود است. البته استثنایی در مسأله تعیین معاون وزیر کشور صورت گرفت.این امر همچنین بیانگر آن است التویجری و فرزندان عبدالله آن طور که مشخص است در جریان لیبرال طرفی نیستند و اولویتهای آنان سرقت و سوء استفاده از فرصت برای فساد است.
مجتهد
در خصوص عزل و نصب های اخیر در وزارت کشور و آموزش و پرورش و منطقه مکه
مکرمه گفت: فرمان تعیین عبدالرحمن الربیعان به عنوان معاون وزیر کشور از
سوی همین وزیر دو سئوال مهم را مطرح می کند: نخست اینکه چگونه وزیر کشور
فرمان تعیین نماینده را صادر می کند؟ درحالیکه طبق ساختار اصلی صلاحیت
تعیین نمایندگان وزرا فقط در اختیار پادشاه است. دوم اینکه چرا تعیین جدید
از خاندان حاکم نیست؟
مجتهد ادامه داد: پیش از آنکه به دلیل این موضوع اشاره کنم، به کسانی که نمی دانند می گویم که پست معاون وزیر کشور از زمان تعیین محمد بن نایف به عنوان وزیر پس از برکناری احمد بن عبدالعزیز خالی مانده بود.پاسخ واقعی این دو سئوال را می توان از طریق اظهارات درز کرده از محمد بن نایف در خصوص نقشه های خالد التویجری و متعب بن عبدالله، به دست آورد.
وی افزود: خبرهای جدید از محمد بن نایف حاکی است که التویجری و متعب به دنبال صدور فرمان پادشاهی برای تعیین شخصی نزدیک به آنها به عنوان معاون وزیر هستند، تا وزیر کشور را ملزم کنند به او اختیارات گسترده ای بدهد.
مجتهد اظهار داشت: قبلا گفته بودیم که کشمکش پس از ابتلای سلمان به آلزایمر به نوادگان منتقل و بین این 3 نفر متمرکز شد. خالد بن سلطان و متعب بن عبدالله و محمد بن نایف.
مجتهد تأکید کرد: متعب بن عبدالله موفق شد که از خالد بن سلطان خلاص شود و دیگر فقط محمد بن نایف باقی مانده بود. متعب می داند که محمد قدرتمند است و نمی تواند فقط با صدور فرمان پادشاهی او را برکنار کند.حیله التویجری و متعب این بود که فردی نزدیک به خود را به عنوان معاون وزیر کشور تعیین کنند؛ سپس وزیر کشور به تدریج اختیارت او را گسترش داده و او را به عنوان جایگزین محمد بن نایف تعیین کند. محمد بن نایف در مقابل راه را بر آن دو بست، بنابراین التویجری و متعب مجبور شدند به صورت ظاهری با پادشاه موافقت کنند تا درگیر نشوند.
مجتهد گفت: البته وضعیت سلامتی پادشاه به او اجازه نمی داد که به خوبی مسائل را پیگیری کند، به صورتیکه خالد التویجری و متعب نزد او می آیند و او هم برگه های آنان را امضا می کند و اهمیتی به جزئیات نمی دهد.
مجتهد بیان کرد: ولی چرا محمد بن نایف فردی خارج از خاندان حاکم را برگزید؛ زیرا همه اعضای آل سعود با تعیین فردی از خارج برای این پست مخالفت می کنند مگر آنکه دستور از جانب پادشاه باشد.اقدام محمد بن نایف بسیار هوشمندانه بود زیرا او می داند که التویجری و نایف هیچ گزینه ای جز موافقت با پادشاه ندارند؛ بنابراین در این کشمکش پیروزی مهمی را محقق کرد.متعب و التویجری شخصی را از خاندان حاکم و از نوادگان سدیری در نظر داشتند که با متعب در ارتباط است.
مجتهد درخصوص عزل و نصب ها و پست های جدید گفت: خالد به دنبال آموزش و پرورش نبود و امارت مکه را بسیار بالاتر از یک وزارت خدماتی دانسته و تعیین او برای آن وزارتخانه را اهانت می داند. هدف از این کار، تقویت فرزندان ملک عبدالله از طریق پست های قوی و آماده کردن آنان برای حکومت در آینده است. و امارت مکه جای مناسبی برای این تصمیم است. البته شاید متعب و التویجری از اظهارات فاجعه آمیز وزیر آموزش و پرورش که گفته بود در آموزش و پرورش تجربه ای ندارد سوء استفاده کرده و آن را به عنوان توجیهی غیر علنی برای برکناری وی و تعیین خالد بن فیصل استفاده کرده باشند.
مجتهد افزود: تعیین عبدالعزیز بن عبدالله به عنوان معاون وزیر خارجه به این امید صورت گرفت که سعود الفیصل وزارتخانه را ترک کند، و یا اینکه بمیرد و عبدالعزیز جای او را بگیرد.فرزندان عبدالله پس از آنکه جایگاه خود را در گارد ملی و پادشاهی و وزارت خارجه و منطقه مکه محکم کردند، بعید نیست که به زودی انتصاب آنان در وزارتخانه های اطلاعات و دفاع را هم شاهد باشیم.
