برای حمل این سلاح عظیم با ۴۷متر طول و ۷ متر عرض و تجهیزات همراه آن به ۶ لوکوموتیو نیاز بود و این سلاح ۱۳۵۰ تنی به تنهایی بر روی دو لوکوموتیو قرار می گرفت که بر دو ریل موازی حرکت می کردند. نیروهای نگهداری و آماده سازی "گوستاو” بیش از ۲۵۰۰ نفر بودند که از نظافت چی ساده تا چند ژنرال بلند مرتبه را شامل می شدند.
گلوله های توپ این جنگ افزار عظیم ۸۰ سانتیمتر قطر داشت و انفجار حاصل از آن به اندازه ای بود که تا چندین کیلومتر از نقطه اصابت گلوله زمین لرزه خفیفی احساس می شد و از شدت ضربه حاصل از شلیک ریل هایی که گوستاو بر آنها قرار داشت تا ۵ سانتیمتر جابجا می شدند.
این غول آهنی در زمان ساخت خود شاهکار مهندسی آلمانی به حساب می آمد که البته هیچ گاه برای هدف اصلی خود مورد استفاده قرار نگرفت و سر انجام به دست آمریکایی ها افتاد و قطعه قطعه شد.
نمونه دیگر این سلاح که "دورا” نام داشت نیز در اواخر جنگ جهانی دوم توسط آلمانی ها نابود شد تا به دست ارتش سرخ شوروی نیفتد. ساخت نمونه با کالیبر کمتر این سلاح نیز نیمه کاره رها شد. سرانجام امروز از این سلاح غول پیکر تنها تعداد محدودی عکس و چند دقیقه فیلم و قطعاتی پراکنده در موزه های جنگ دنیا باقی مانده است.
