صراط: تماشای سریال باب اسفنجی برای کودکان زیر 10 سال ایرانی مناسب نیست.
یک نویسنده با بیان این که هر انیمیشنی را نباید فقط چون کارتون است به کودکان نشان داد، گفت: «دورانی که کارتون‌ها فقط برای خردسالان و نوجوانان ساخته می‌شد، سپری شده و اکنون بسیاری از انیمیشن‌ها با هدف تاثیرگذاری روی ذهن مخاطبان بزرگسال ساخته می‌شوند».
«فرورتیش رضوانیه»، بی‌توجهی ایرانیان به رده سنی مخاطبان آثار انیمشین را خطرناک دانست و گفت: «کارتون‌هایی چون «Family Guy» و «Happy Tree Friends» برای نوجوانان زیر 18 سال مناسب نیستند، اما در ایران هیچ‌وقت به چنین موضوعاتی اهمیتی داده نمی‌شود.»
این طنزپرداز، افزایش تنوع کارتون‌های در دسترس کودکان در مقایسه با 10 سال قبل را قابل تامل دانست و تصریح کرد: «امروز ده‌ها موسسه فرهنگی و هنری در کشور به ترجمه و دوبله و انتشار و توزیع انیمیشن‌ها مشغول هستند و با یکدیگر رقابت می‌کنند، در حالی که محتوای این کارتون‌ها و تاثیری که روی کودکان می‌گذارد، مورد توجه آنها نیست و بیشتر این شرکت‌ها تنها به سود تجاری خود می‌اندیشند.»
نویسنده کتاب «12 سپتامبر» با اشاره به این که سال‌هاست شرکت‌های خصوصی در عرضه کارتون‌ها از صداوسیما پیشی گرفته‌اند، گفت: «در گذشته کارتون‌های VHS از کشور پاکستان و به زبان اصلی به ایران قاچاق می‌شد، اما اکنون صدها انیمیشن در قالب CD و DVD در فروشگاه‌های محصولات ویدئویی، کتاب‌فروشی‌ها و حتی بقالی و سوپرمارکت‌ها در دسترس مشتریان قرار دارند و بسیاری از والدین نیز بدون اطلاع از محتوای آن، خرید می‌کنند.»
رضوانیه که در رشته ادبیات نمایشی تحصیل کرده و از پرکارترین داستان‌نویس‌های مطبوعات ایران در دهه 80 به شمار می‌آید، «باب اسفنجی شلوار مکعبی» (SpongeBob SquarePants) را از انیمیشن‌هایی دانست که فهم آن برای بسیاری از کودکان ایران سنگین است و تاکید کرد: «در جامعه ایالات متحده که کودکان پیش از ورود به مدرسه، بسیاری از حقایق زندگی را در خانه از والدین خود می‌آموزند، باب اسفنجی می‌تواند یک وسیله کمک آموزشی محسوب شود، اما در ایران تماشای این کارتون فقط ذهن کودکان را شلوغ و سردرگم می‌کند، زیرا آنچه که در باب اسفنجی شاهد است را در زندگی حقیقی خود نمی‌بیند و باید گفت که باب اسفنجی برای کودکان ایرانی ساخته نشده است.»
این روزنامه‌نگار محقق با بیان این که ما نباید محیط زندگی فرزندان خود را با کودکان ایالات متحده یا اروپا مقایسه کنیم، گفت: «باب اسفنجی برای کودکان 6 تا 11 ساله ساخته شده، اما تماشای این کارتون در ایران برای کودکان 10 سال به بالا مناسب است، زیرا آنها می‌توانند بین چیزی که در صفحه تلویزیون می‌بینند و آنچه که واقعیت محیط زندگی‌شان مشاهده می‌کنند، تفاوت قایل شوند و در فضای تخیلی ذهنی خود غرق نشوند.»
رضوانیه با تاکید بر این که برخی کارشناسان بدون این که یک کارتون را دنبال کنند، تنها یک قسمت را تماشا می‌کنند و سپس درباره آن به اظهارنظر می‌پردازند، تصریح کرد: «تاکنون برخی چهره‌ها بارها هنگام نقد یک کارتون، پای فراماسونرها یا جریان‌های سیاسی دیگر را وسط کشیده‌اند و آن اثر را توطئه‌ای علیه بشریت معرفی کرده‌اند و به کل جامعه را از شنیدن نقد انیمیشن‌ها فراری داده‌اند.»
این نویسنده سوروایولیست با انتقاد از عدم اطلاع‌رسانی کافی درباره محتوای کارتون‌ها، گفت: «بسیاری از خانواده‌ها تصور می‌کنند هر کارتونی برای فرزندشان مناسب است و بدون توجه به سن و موقعیت فردی و اجتماعی که کودک در آن رشد می‌کند، ذهن او را بر هم می‌ریزند.»
فرورتیش رضوانیه با بیان این که جامعه امروز ایران به رشد فکری کودکان توجهی ندارد و بسیاری از خانواده‌ها در میان دغدغه‌های مالی و اعتباری غرق شده‌اند، تاکید کرد: «وقتی کودکی در ایران بزرگ می‌شود اما او محیط زندگی خود را با فرهنگ آمریکایی و اروپایی مقایسه می‌کند، نمی‌توان انتظار داشت که در آینده شخصیت نرمالی داشته باشد. در هر حال اکنون پول برای همه مهم‌تر از این است که نسل‌های بعدی چطور بزرگ می‌شوند.»
