خسروآبادی در پاسخ به این ابهام‌ها، گفت: اجرای بخش بعدی این پروژه به تهیه‌ی طرح برای بافت تاریخی «عودلاجان» بستگی دارد.
وی اظهار کرد: انجام برخی کارها، زمان می‌برد و این زمان، بودجه صرف می‌کند. بودجه‌ی دولت هم سالانه تعیین می‌شود. برای پروژه‌ی «عودلاجان» 5 / 1 میلیارد تومان بودجه دادند که 700 میلیون تومان آن خرج شد؛ ولی حالا دیگر پولی وجود ندارد و این بودجه‌ها نیز محدوده‌های زمانی دارند.
او سپس در پاسخ به پرسش‌های مکرر خبرنگاران درباره‌ی قطعی بودن توقف این پروژه پس از افتتاح فاز نخست در بهمن‌ماه امسال، گفت: همین‌طور رفتن فایده‌ای ندارد؛ هر طرحی ملزوماتی دارد و اولین ملزومات این طرح، حفاظت کالبدی و غیرکالبدی است. نمی‌گویم کار متوقف می‌شود، شکل آن از اجرا به طراحی منتقل می‌شود.
براساس گفته‌های مسوولان اداره‌ی میراث فرهنگی و گردشگری و همچنین مشاور ناظر پروژه‌ی «عودلاجان»، فاز نخست سامان‌دهی این بافت تاریخی که از سال 1391 آغاز شده فقط 150 مترمربع پیشرفت کرده و قرار است تا دهه‌ی فجر امسال، پروژه تا «سه‌راه جواهری» تکمیل شود.
فرامرز پارسی - مدیرعامل شرکت ناظر این پروژه - که مدتی است کار را دست گرفته، در این‌باره تذکر داد: فاز یک پروژه‌ی بافت تاریخی «عودلاجان» 22 بهمن‌ماه افتتاح می‌شود، اما ادامه‌ی ایجاد این «شهر - موزه» که به کل بافت تاریخی مربوط است، به طراحی نیاز دارد.
در همین حال، محمدحسین فراهانی - مسوول پروژه‌ی مرمت و سامان‌دهی بازارچه‌ی «عودلاجان» - که هنگام آغاز مرحله‌ی اجرایی این پروژه، مدیرکل میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران بود نیز گفت: سال 91 وقتی پول آمد، 30 - 40 مسجد را جزو پروژه‌ی مرمت قرار دادیم، بخشی هم برای این منطقه به پیشنهاد شهرداری اختصاص دارد. این پروژه با همه‌ی چالش‌ها زمان‌بر است و ما به یک دردسر وارد شده‌ایم.
او سپس اظهار کرد: 700 میلیون تومان پولی که گفته می‌شود خرج شده، فقط هزینه‌ی یک پیمان ما بوده است، ما پیمان‌های دیگری را هم داشته‌ایم که برای آن‌ها بیشتر از یک میلیارد تومان پول خرج کرده‌ایم. مبنای کار مشارکت میراث فرهنگی هم 33 درصد بود، ولی ما بیشتر از این‌ها مشارکت داشته‌ایم.
فراهانی با خطاب قرار دادن مدیرکل میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران، اظهار کرد: درست است که اعتباری نداریم، اما باید اعتبار را به سیستم ببریم تا آن را دریافت کنیم و پروژه را ادامه دهیم.
خسروآبادی هم در پاسخ گفت: من حرفی نمی‌زنم که نتوانم جواب دهم.
بازارچه‌ی «عودلاجان» طبق تصاویری که در این نشست نمایش داده شد و به گفته‌ی مسوولان، قرار است 22 بهمن‌ماه مسوولان افتتاح شود، 440 متر درازا دارد که از کوچه‌ی پرتوی تا خیابان 15 خرداد تهران را دربرمی‌گیرد و قرار است بازارچه‌ی سرپوشیده قدیمی عودلاجان احیا شود. در این طرح، شهرداری، اداره میراث فرهنگی و کسبه‌ی محل هریک مشارکت 33 درصدی دارند که بر این اساس، هر کدام باید 5 / 1 میلیارد تومان اعتبار برای این کار هزینه کنند.
به گفته‌ی مدیرعامل شرکت ناظر پروژه، تا کنون اداره‌ی میراث فرهنگی استان تهران 700 میلیون تومان برای بازسازی و ساخت طاق‌های بازارچه، کسبه حدود 100 میلیون تومان برای بازسازی درها و پنجره‌ها و شهرداری حدود 30 درصد از هزینه‌ی مورد تعهدش را برای زیرساخت‌سازی که شامل آب، برق، گاز، مخابرات، فاضلاب و کف‌سازی می‌شود، پرداخت کرده است.
پارسی در عین حال گفت: پیمانکار در مرحله‌ی اول، چون پول را از اداره‌ی میراث فرهنگی گرفت به مشکلی برنخورد؛ ولی اکنون چون کسبه طرف قرارداد هستند، پیمانکار مشکل مالی زیادی دارد. این پروژه 5 / 4 میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد که با توجه به این‌که در این مرحله باید درها و پنجره‌ها با هزینه‌ی کسبه ساخته شود، این احتمال وجود دارد که فاز یک در روز 22 بهمن‌ماه بدون بازسازی درها و پنجره‌های مغازه‌ها افتتاح شود.
وی بیان کرد: فکر می‌کنم اگر ابتدا، بخشی از بازارچه تکمیل می‌شد، مقاومت پول ندادن کسبه هم می‌شکست. شاید بهتر بود پنج دهنه‌ی اول با پول اداره‌ی میراث فرهنگی کامل شود تا این اتفاقات و تأخیرها رخ ندهد.
او در این نشست، با دادن توضیح‌هایی درباره‌ی چالش‌ها و مصائبی که در زمان اجرای پروژه با آن مواجه شدند، گفت: در زمان آسیب‌شناسی طرحی که در حال اجرا بود، متوجه شدیم نقشه‌های معماری از بازارچه‌ی «عودلاجان» تهیه شده، ولی به زیرساخت‌ها توجه نشده است. این در حالی بود که شهرداری متولی اجرای زیرساخت بود؛ اما نقشه‌ای در دست نداشت.
پارسی همچنین درباره‌ی ایمن‌سازی بازارچه‌ی «عودلاجان» با توجه به آجری بودن آن و زلزله‌خیز بودن تهران، توضیح داد: سطح ایمنی جانی برای این بازارچه هنگام بازسازی آن تعریف شده است که در صورت وقوع زلزله بنا تا زمان تخلیه، تخریب نخواهد شد؛ اما پس از آن حتما به مرمت و بازسازی نیاز دارد، ولی مطمئنا هیچ آسیب جانی به‌دنبال نخواهد داشت.
