حضرت امام کراراً در سخنان و پیام های خود بر لزوم رسیدگی و خدمت به محرومین و اقشار کم درآمد جامعه تاکید داشته اند، همان پابرهنگان و مستضعفین و محرومان و دورافتادگانی که امام انقلاب را مدیون آنها میداند و بار اصلی و فشار آن را بر دوش آنان! همان مردمانی که امام دولت را دولت آنها میخواند و خدمت به آنان و تامین نیازهایشان را اولویت دولت و جزو "باید"ها. قطعاً هر عملی از دولت سر بزند خاصّه در حوزه اقتصاد و بهبود معیشت، "باید" در جهت برآورده کردن نیازهای این افراد و اولی قرار دادن احتیاجات این قشر از جامعه باشد.
با توجه به توصیفات مذکور، اصولاً اعطای «سبد کالایی» به مردم در چه جهت و با چه مقصودی انجام می گیرد در حالی که جمعیت اصلی کارگران و اکثریت جامعه روستایی کشور از این «حاتم بخشی» دولت سهمی ندارند. آیا رواست 1500 میلیارد تومان از پولِ بی زبان این مملکت صرف سیاست بازی های تبلیغاتی دولت و خود نشان دادن شود و جمعیتی کثیر صرفاً به جهت نداشتن رسانه و ابزاری برای رساندن حرف حق خویش، از این «ولخرجی»های بدون منطق دولت محروم بمانند. وای بر رسانه "ملّی" که به جای اینکه تریبونی باشد برای مستضعفین و پابرهنگان و محرومین و کسانی که امام روح الله آنها را انقلابیون واقعی و نیروی عظیم و کوبنده این انقلاب میداند، تریبونی شده است برای عرض اندام عده ای "دلقکِ" هنرمندنما که به هر مناسبت و بهانه‌ای رسانه "ملی" پاتوقی می شود برای "دلقک"بازی ها و اراجیف‌گویی‌های آنها! آیا به واقع رسالت و تکلیف اصلی صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران که از بیانات و فرمایشات حضرت امام(ره) و خلف صالحش کاملا قابل استنباط و استخراج است همین مسیری است که اکنون در آن قدم گذارده و گام فشرده است؟!
«سبدکالایی» که دولت قصد اعطای آن را دارد قطعاً آنقدر ارزش ندارد که با دادن یا ندادن آن تاثیری قابل اعتنا، در زندگی و معیشت این قشر از جامعه احساس شود. اما این اقدام دولتمردان قطعاً نبود دغدغه در قبالِ این مردم و نداشتن اهمیت و اولویت برای تامین نیازهای اساسی آنها را نشان می‌دهد که حقیقتاً این گونه رفتارها و اعمال بسیار جای تاسف و البته تامل دارد.
