تازه چه خبر؟
خدا را شکر! سلامتی هست و آرامش که مهمترین نعمت های خداوند هستند. کار جدید هم که سریال «بی قرار» بود.
بی مقدمه می پرسم! شما که در دبیرستان شیمی خوانده اید چرا بازیگر شدید؟!
من خیلی زود دیپلم گرفتم و با اینکه در زمینه شیمی مستعد نبودم اما در رشته صنایع غذایی قبول شدم؛ در حالی که دوست داشتم در رشته سینما تحصیل کنم. بعد در امتحان اعزام دانشجو به خارج از کشور و تافل قبول شدم و از دانشگاه های انگلیس و آمریکا پذیرش گرفتم. برخلاف میل باطنی ام، راهی دیار غربت شدم چون اصلاً علاقه ای به ترک کشورم نداشتم. به آمریکا رفتم و در زمینه سینما تحصیل کردم و با وجود تمام سختی ها مثل دوری از وطن و خانواده در رشته ای که دوست داشتم، تحصیل کردم. سال هایی که خارج از کشور بودم، هم درس می خواندم و هم کار می کردم چون هدفم این بود که بعد از اتمام این مشکلات به کشورم بازگردم. الان که سال هاست به ایران بازگشتم، دیگر دلم نمی خواهد ایران را ترک کنم. ایران را دوست دارم و از زندگی در وطنم لذت می برم.
در این سال هایی که به ایران بازگشتید، چند کار سینمایی و تلویزیونی انجام دادید؟
کار اصلی من آموزش و مدیریت آموزشی است که هنوز کم و بیش ادامه دارد اما تا امروز حدود چهل فیلم سینمایی و سریال کار و در نقش هایی که دوست داشتم بازی کردم. از آنجا که زمان زود سپری می شود، سعی کرده ام از وقتم خوب استفاده کنم. این است داستان زندگی من!
در آمریکا شرایط تان چگونه بود؟
در آمریکا هم کار می کردم، هم درس می خواندم. به خاطر شهریه های بالای دانشگاه های آنجا، باید نمره هایم را در یک سطح کیفی نگه می داشتم تا بتوانم از بورسیه های دانشگاه های ایالتی آمریکا استفاده کنم. همزمان با تحصیل در ایستگاه تلویزیونی دانشگاه هم کار می کردم و بعدها به عنوان عکاس خبری در روزنامه های محلی آنجا مشغول کار شدم. تمام تلاشم این بود که مخارج تحصیلم را خودم تهیه کنم و همین سخت زندگی کردن باعث شد صیقل پیدا کنم. البته الان خیلی خوشحالم که به کار سخت عادت کردم. من هشت سال هم در هالیوود که پایتخت تولیدهای تصویری جهان است، کارهای فنی کردم. دستیار صدا و دوربین بودم و البته در چند کار دانشجویی و تئاتر انگلیسی زبان هم بازی کردم و تجربه هایی به دست آوردم که برایم ارزنده بود. سعی می کردم به بهترین نحو از وقتم استفاده کنم، البته از زمانی که به ایران بازگشتم، خیلی جدی پیگیری بازیگری نبودم و دغدغه های من آموزش بود اما رابطه تنگاتنگی با دوستانی که کار تولید می کردند داشتم و کم کم با دست اندرکاران فیلم آشنا شدم و ناگزیر مشارکت در امر تولید نیز به وجود آمد. البته تا اینجا برایم بد نبوده و تجربه های خوبی به دست آورده ام.
چرا نخواستید در هالیوود بمانید؟
آنجا شرایط خاص خودش را دارد. فیلم سازهای ایرانی در آن محیط اقلیت به حساب می آیند. تعدادی از ایرانی ها هم که آنجا رشد کرده اند و مشاغلی دارند، سازماندهی شده هستند. بافت فیلم سازی آنجا طوری است که نمی توان به راحتی فعالیت کرد و موفقیت به دست آورد. اگر شما آمریکایی نباشید از یک سری فعالیت ها محروم می شوید. اگر قرار بود از شخصیت ایرانی در یک فیلم استفاده کنند، مطمئناً آن نقش آبرومند نبود و مشخص است من دوست نداشتم آن نقش ها را بازی کنم. من همیشه دلم می خواهد مایه افتخار ایران باشم پس برگشتم تا به مردم کشورم خدمت کنم.
شما جزو بازیگرانی هستید که اسم تان در تیتراژ نشان می دهد که کار حتماً خوب است؟
این لطف شماست اما مواردی هم پیش آمده که در کاری بازی کرده ام و بعد پشیمان شده ام چون یا روی کار تمرکز نداشتم یا قرار بوده کار طور دیگری ساخته شود اما نشده است. به هر حال هرکسی در زندگی اشتباهاتی می کند و من هم جایزالخطا هستم. کارهایی بوده که بازی کردم اما بعد به این نتیجه رسیدم که انتخاب درستی نبوده و نباید در آن کار بازی می کردم.
تا به حال شده نقشی را به خاطر پول خوبش بازی کنید؟
خدا را شکر می کنم که هیچ وقت برای پول یا شهرت نقشی را نپذیرفتم. پیش آمده فیلم نامه ای را خواندم و وقتی دیدم خیلی با من فاصله دارد و چیز خاصی را به من اضافه نمی کند با وجود پیشنهاد دستمزد بالا رد کردم. من در بازیگری دنبال ارزش های والاتری هستم.
چقدر خود واقعی تان در نقش هایی که بازی می کنید دیده می شود؟
نقش ها را ما بازیگران از روی کاغذ بیرون می کشیم و جان می دهیم، بنابراین ممکن است ویژگی هایی از خود واقعی مان در آنها رخنه کند. من هم گاهی در بعضی نقش ها خودم هستم اما هیچ وقت اجازه نمی دهم نقشی تحت تاثیر شخصیت من قرار بگیرد و البته برعکس.
مثلاً این آرامش شما معمولاً در همه نقش هایی که بازی می کنید دیده می شود!
نمی دانم این خوب است یا بد اما سعی کردم همیشه ویژگی های آن نقش را در زندگی روتین در نظر بگیرم و خوب بازی کنم. حتی اگر قرار بودده یک آدم خشن باشم، حواسم بوده که این کاراکتر بالاخره جایی از زندگی روزمره اش مهربانی هر چند کم رنگ دارد.
وقتی به شما نقد می شود آن را می پذیرید؟ نقدها چقدر روی بازی شما تاثیر دارند؟
هر نقدی که بر حق و سازنده باشد مسلماً با روز باز از آن استقبال می کنم و در کارهای آینده مدنظر قرار می دهم. اگر هم که اصولی نباشد از کنارش می گذرم.
درباره سریال «بی قرار» بگویید. کار چه طور بود؟
این کار مناسبتی بود و تا جایی که شنیدم استقبال خوبی هم از آن شد. داستان سریال جذاب بود و تمام عوامل هم تلاش کردند کار مورد پسند مخاطب باشد. خدا را شکر فکر می کنم به چیزی که می خواستیم رسیدیم.
چند سال پیش برای کارهای مناسبتی وقت آن چنانی گذاشته نمی شد اما انگار کار شما بدون عجله ساختاه شده!
همین طور است! تا جایی که شنیدم قبلاً طی یک ماه همه چیز باید آماده می شد اما خوشبختانه با نگاهی که تلویزیون به کارهای مناسبتی دارد الان از چند ماه قبل این کارها کلید می خورند و سر فرصت پخش می شوند.
از کارهای آینده بگویید.
من آدم عجولی نیستم. منتظر می مانم تا زمانی که بتوانم بهترین انتخاب را داشته باشم.
و حرف آخر…
از همه مردم خوبم تشکر می کنم که مشوق هنرمندان سرزمین شان هستند. سلامتی و دلی خوش برایشان آرزو می کنم.
۷ روز زندگی/ شماره ۱۸۵/ مجتبی نورعلی/ صفحه
