صراط: بر اساس گزارش شبکه تلویزیونی NTV msnbc ترکیه در اجلاس داووس، احمد داود اوغلو، وزیر خارجه ترکیه در حضور وزیر خارجه اردن و مسعود بارزانی خطاب به ظریف، ایران را متهم به اعزام نیروهای نظامی به سوریه و همه مسلمانان را موظف به دفاع از اماکن متبرکه دانسته و خود را مورد تشویق جمع قرارداده است.
این اقدام نمایشی با توجه به ترکیب نشست میتواند حاصل هماهنگی از پیش تعیین شده بوده و برای داوداوغلو از داووس فرصتی برای احیای وجهه شکست خورده اش در جبهه داخلی و خارجی باشد. این عامل زمانی مضاعف میگردد که رسانههای ترک به مرد تنش صرف با همسایگان توصیه نموده اند درس سیاست خارجی را از ظریف یاد بگیرد.
به هر حال این سخنان مردی است که ویرانی سوریه در بخش مهمی حاصل رویا پردازی های اوست. در سه سال گذشته داود اوغلو نوستالوژی کلاس های درس تاریخ خود را به عرصه سیاست آورد و با رویای نئوعثمان گرایی شب را صبح می نماید . داوداوغلو آشکارا اعلام داشت هر کجا پای سرباز عثمانی رسیده باید امروز ترکیه در آن حضور یابد. وزیرخارجه ترکیه و هفکرانش از چهره مدرن ترکیه، چهره ای خشن نمایش داده و به گونه ای برای تکفیری ها آغوش گشودند که آنان فارغ از تجهیز و اعزام از خاک ترکیه به سوریه، در استانبول نشست مطبوعاتی برگزار می نمایند.
داوداوغلو در اجلاس داووس در حالی از اعزام نیرو از سوی ایران سخن می گوید که همزمان رسانه های کشورش خبر توقیف کامیون های حامل سلاح و تجهیزات به گروههای تروریستی را منتشر می نمایند. نگاه ایدئولوژیک محصور در اندیشه تنگ نظرانه مذهبی که در پی درگیری شیعی و سنی است، دانسته و ندانسته در خدمت راهبرد غرب بوده و لفاظی های دمکراسی و حقوق بشر به آن سرپوش نخواهد گذاشت. سه سال از بحران سوریه گذشته و وعده دو ماهه داوداغلو در سقوط اسد تحقق نیافته است. امروز داوداوغلو و همفکرانش نه تنها به شکست در سوریه اعتراف نمی نمایند، بلکه بر مسیر اشتباه همچنان تاکید می نمایند. در همین راستا معاون وقت نخست وزیر ترکیه، بکیر بوزداغ هم حزب الله، عنصر اصلی مقاومت و افتخار جهان اسلام را حزب الشیطان می نامد تا کمی از تلخی شکست سیاست ها در سوریه بکاهد.
داود اوغلو بجای دادن شعار سیاسی خالی از محتوا باید پاسخ دهد کسانی که آرامگاه حجر بن عدی صحابه پیامبر را ویران و به جسد او بی احترامی کردند چه تضمینی است که بدتر از آن را فردا با زینبیه نکنند؟
از منظر ایران خشونت و بی رحمی از هر سو که باشد محکوم است اما خشونتی که درآوردن قلب و سر بریدن علویان را به تصویر می کشد تنها جنایت جنگی نیست، بلکه نقطه تاسف بازگشت به بربریتی است که ترکیه و سیاست های برخواسته از تفکرات داود اوغلو در خدمت آن هستند.
داود اوغلو شادمان از آن است که پس از سه دهه موج انقلاب شیعی، موج سنی آغاز شده است. اگر عملکرد تکفیریها نمودی از این موج باشد، باید برای آن گریست. عمل تفکیریها نه تنها برای داوداوغلو، اهل تسنن و تشیع بلکه برای بشریت باید عامل شرمندگی باشد.
داوداوغلو نشست سیاسی را در داووس با شو و نمایش تلویزیونی اشتباه گرفته و تشویق ها می تواند او را تا مسیری ببرد که نقطه بازگشت نداشته باشد.
* صادق ملکی، کارشناس و تحلیلگر مسائل خاورمیانه
