صراط: هنر نمایش هنری است که همواره مهجور بوده و هست اما در این جامعه کوچک حاکمان زیادی دست به قدرت‌طلبی‌های فراوانی زدند؛ اقدامی که منجر به بزرگ شدن مهر‌ه‌های کوچک شد و زمینه را برای ندیده شدن برخی از نخبگان و استعدادهای تئاتر فراهم کرد.
مافیایی که هرگاه بخواهند می‌توانند در سالن‌های نمایشی پایتخت اجرا بروند؛ کسانی که اغلب تماشاگران از آثارشان هیچ نمی‌فهمد. از جمله آنها کارگردان تجربه‌گرایی است که مو در این حوزه سپید کرده و جالب است بدانید که برایش مهم نیست که تماشاگر کارش را بفهمد یا نفهمد.
بگذریم بیش از قصد نداریم به «پدر خوانده» تئاتر که فردی تجربه گراست و این روزها با تغییر و تحولات، قدرت صد چندان شده بپردازیم.
نکته ما مهر های کوچ هستند. همایون غنی‌زاده (یکی از این مهره‌ها) کارگردانی خلاقی است که در سال 85 در جشنواره تئاتر فجر در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد با دریافت جایزه کارگردانی برای نمایش «ددالوس و ایکاروس» دیده شد و از آن پس سیر ترقی را در سایه دولت نهم و حمایت پدرخوانده طی کرد. اما هیچ‌گاه نتوانست کاری را بدون حاشیه و با متانتی که در خور شان یک هنرمند است به صحنه ببرد.
از التماس‌هایی که برای دریافت مجوز نمایش «کالیگولا» در دوران مدیریت حسین پارسایی کرد تا فرافکنی‌هایی که در اجرای «آنتیگونه» ایجاد کرد و حق به جانب گرفتنی که در آسیب زدن به مجموعه تئاتر شهر نشان داد.
جوانی که پس از استفاده کردن از دولت محمود احمدی‌نژاد برای ترقی خود حال با روی کار آمدن دولت جدید تندیس‌های جشنواره تئاتر فجرش را پس می‌دهد و عنوان می‌کند که «اینها حالم را بد می کند».
جالب است چرا زمانی که این تندیس‌های را روی صحنه و در سال 85 دریافت کرد این حرف‌ها را نزد!!.
جوانی که قادر آشنا مدیرکل سابق هنرهای نمایشی «حیات هنری‌اش را مبتنی بر فرافکنی می‌خواند»؛ در دولت دکتر حسن روحانی قصد دارد با اپوزیسیون نشان دادن خود نردبانی را برای استفاده از دولت جدید فراهم کند. غنی‌زاده در دوران دولت احمدی‌نژاد کشف شد و اما حال دولت نهم و دهم را تخریب می‌کند.
جوانی که در جشنواره تئاتر فجر به جامعه هنری معرفی شد حال به این جشنواره پشت کرد و دو نمایش جدیدش نگذاشت در آن حضور پیدا کند. غنی‌زاده به دولتی ضربه می‌زند که حداقل بیشترین مساعدت را با او کرده است.
اگرچه دولت نهم و دهم ضعف‌هایی را در حوزه هنر به ویژه تئاتر داشتند و ما نیز در این باره نقدهایی را عنوان کردیم اما نادیده گرفتن محض نقاط قوت ولو اینکه به نظر برخی اندک باشد اوج بی‌انصافی است. از جمله این نقاط قوت می توان به مورد توجه گرفتن جوانانی همچون همایون غنی‌زاده بود اما دولت مردان هیچ نمی‌دانستند که نمک‌دان عمرش فانی‌ست و امکان شکستنش وجود دارد.
حالا آقای غنی‌زاده شما یک معذرت خواهی به دکتر محمود احمدی‌نژاد و دولتش بدهکارید و در آینده یک معذرت خواهی به دولت دکتر حسن روحانی!!!
