صراط: اسحاق محسنی کیاسری در شهرستان ساری با اشاره به اینکه حفاظت از جنگل که یکی از بزرگ‌ترین منابع طبیعی و خدادادی محسوب می‌شود، افزود: مامور حفاظت جنگل باید عرصه وسیعی را محافظت کند این در حالی است که نگران آینده فرزندانش است و امنیت شغلی ندارد.
وی در ادامه به بیان مشکلات اداره حفاظت منابع طبیعی پرداخت و ابراز داشت: این یگان فعالیت خود را از سال 84 آغاز کرد تا براساس مصوبه ستاد کل نیروهای مسلح با حضور یکی از افسران نیروی انتظامی به کار حفاظت از منابع طبیعی بپردازد.
فرمانده یگان حفاظت اداره کل منابع طبیعی مازندران ـ ساری هدف از ایجاد یگان را انجام ماموریت به منظور حفاظت و حراست از جنگل‌ها، عرصه‌ها و زمین‌های منابع طبیعی، مبارزه با قاچاق چوب، برخورد با ورود و خروج غیرمجاز دام‌ها و پیشگیری از اطفای حریق برشمرد و خاطر نشان کرد: مراجع قضایی در زمینه صدر و احکام برای مجرمان و متخلفان، نیروی انتظامی در برقراری امنیت برای اجرای احکام، بسیج درباره حفاظت و اطلاعات نیز در مورد دریافت اخبار مردمی و برخورد با تهدیدات احتمالی با این یگان همکاری دارند.
وی با بیان نقش عمده مردم گفت: تعداد نیروهای رسمی حفاظتی که با یگان همکاری دارند در حال حاضر 200 نفر است.
محسنی تاکید کرد: 54 نفر نیروی صیانتی و قراردادی، 50 نفر سربازان امریه‌ای و عادی و 350 نفر همیاران طبیعت با مجموعه یگان حفاظت اداره کل منابع طبیعی مازندران منطقه ساری همکاری دارند.
وی تصریح کرد: با جدا شدن منابع طبیعی غرب مازندران و پس از آن گرگان و دشت از مازندران و ایجاد استان جدید باز هم عرصه‌های زیر پوشش منابع طبیعی استان ساری بهترین و کهن‌ترین نوع جنگل‌های کشور بهترین گونه‌های هیرکانی و خاک در این منطقه وجود دارد.
فرمانده یگان حفاظت اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری مازندران ـ ساری گفت: اگر چه استاندارد جهانی برای حفاظت از جنگل و منابع طبیعی یک نیرو برای هر 2 هزار هکتار است اما جنگل‌های بی‌نظیر زیر پوشش این اداره کل برای هر هکتار نیاز به یک نفر نیروی حفاظتی دارد.
محسنی تعداد نیروهای مورد نیاز به منظور حفاظت و صیانت از جنگل‌های زیر پوشش را 795 نفر و برای حفاظت از مراتع 105 نفر بیان کرد و گفت: در مجموع عرصه‌های زیرپوشش منطقه به 900 نفر نیروی حفاظتی نیازمند است.
وی گفت: این در حالی است که تعداد هشت اداره منابع طبیعی و سه پاسگاه ویژه ایست و بازرسی ثابت در معابر خروجی هراز، سوادکوه و بهشهر 35 پاسگاه سرجنگل‌بانی در حوزه منابع طبیعی مازندران ـ ساری مشغول فعالیت هستند.
فرمانده یگان حفاظت اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری مازندران میزان عرصه‌های منابع طبیعی زیرپوشش این منطقه را افزون بر یک میلیون و 100 هزار هکتار اعلام کرد و گفت: از این عرصه‌ها 795 هزار هکتار جنگل و 350 هزار هکتار آن مرتع است.
محسنی میزان مرز مشترک عرصه‌های منابع طبیعی استان مازندران منطقه ساری را با کشاورزان 4 هزار کیلومتر دانست.
وی اضافه کرد: 14 شرکت بهره‌بردار در این حوزه فعالیت دارد که با بهره‌برداری در بخش حفاظتی هم کمک کار خوبی هستند و در زمینه احیا و درخت‌کاری نیز براساس مقررات شرکت‌های بهره‌بردار مکلف به کاشت نهال هستند و با استفاده از قر‌ق‌بان‌های زیر مجموعه شرکت‌های بهره‌بردار با انجام حصارکشی اقدام به حفاظت از عرصه‌های زیرپوشش می‌کنند.
فرمانده یگان حفاظت اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری مازندارن گفت: منابع طبیعی هر شهرستان برای حفاظت از عرصه‌های جنگلی یک دستگاه خودرو آتش‌نشان در اختیار دارد و هلال احمر نیز در حفاظت همکاری دارد.
محسنی گفت: مساحت عرصه‌های زیرپوشش منابع طبیعی بلده نور 75 هزار هکتار است که درحال حاضر در آن حوزه تنها دارای یک سرجنگل‌بان با دو نفر نیرو حفاظتی هستیم، این در حالی است که 12 سال پیش تعداد 34 نفر در حوزه زیر پوشش فعالیت داشتند.
وی اضافه کرد: در سال90 با کاهش نیروی حفاظتی به تعداد20 نفر و در سال 91 نیز با کم شدن تعداد 31 نفر نیروی حفاظت جنگل و مراتع درعرصه‌های اداره کل منابع طبیعی مازندران ـ ساری روبرو شدیم.
فرمانده یگان حفاظت اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری مازندران ـ ساری افزود: تعداد نیروهای حفاظتی که تا سال 90 به حفاظت از جنگل‌ها و مراتع این حوزه می‌پرداختند 250 نفر بوده که در مدت دو سال گذشته نه تنها نیروی جدید جذب نشده بلکه تعداد نیروها به 199 نفر رسید که 51 نفر کاهش نیرو داشتیم.
این مسئول با بیان اینکه برخی نیروهای کادر حفاظت ممکن است از شناخت و انگیزه کافی درباره مسائل حفاظت برخودار نباشند، گفت: 54 نفر از نیروهای حفاظت براساس قانون کار حداقل حقوق را دریافت می‌کنند که کفاف هزینه و معیشت آنان را نمی‌دهد.
محسنی گفت: یک نیرو پس از 6 ماه با اتمام قرارداد چگونه می‌تواند برای حفاظت کار کند و یا در برخی موارد تا چهار ماه حقوق دریافت نکند، حداقل با این افراد قرارداد معین بسته شود تا مطمئن باشند که تضمینی برای دریافت حقوق ماهانه دارند.
فرمانده یگان حفاظت اداره کل منابع طبیعی مازندران ـ ساری افزود: آنان نیاز دارند برای آینده فرزندان‌شان سرمایه‌گذاری کنند و این بی‌ثباتی موجب تزلزل در نیرو می‌شود که به خوبی از عهده وظایفش بر نمی‌آید و برخی موارد با توهین مواجه می‌شوند و حتی دریک رویداد متجاوزان با تبر به مامور حفاظت حمله کردند و در مورد ناگوار دیگر جنگلدار منطقه را با اره موتور تکه تکه کردند و همکار دیگری قطع نخاع شده و چشم یکی دیگر از نیروهای حفاظت تخلیه شد.
وی یادآور شد: این افراد در شرایط دشواری خدمت می‌کنند، از امکانات رفاهی سایر شاغلان مانند کار در تابستان زیر کولر و در زمستان کنار بخاری و دریافت وام بی‌بهره‌اند.
محسنی تاکید کرد: 80 درصد از نیروها افزون بر 25 سال سابقه کار دارند که جذب و به کارگیری نیروهای جوان ضرورت دارد تا در کنار این نیروهای میانسال به فعالیت بپردازند.
فرمانده یگان حفاظت اداره کل منابع طبیعی مازندران ـ ساری با تاکید برخورد قاطع قضات گفت: طبیعت باید خون دل بخورد تا یک نهال به درخت تناور تبدیل شود اینجا است که یک قاچاق‌چی چوب می‌آید و درخت را خشک می‌کند، کت می‌زند، قطع می‌کند یا به آتش می‌کشد.
این مسئول حفاظت جنگل تصریح کرد: زمانی که دامدار متجاور را به دلیل کاشت مرکبات و ایجاد ساختمان به مراجع قانونی معرفی می‌کنیم قاضی به او می‌گوید که شاهد بیاور و دامدار همسایه‌اش را می‌آورد و او به سکونت 20 ساله دامدار در جنگل شهادت می‌دهد.
محسنی اضافه کرد: قاضی نباید در این موارد به شهادت همسایه دامدار اتکا کرده و براساس آن حکم صادر کند،این نهایت کم لطفی یک قاضی و داور است.
وی ناکافی بودن اعتبار حفاظت از منابع طبیعی را یادآورشد و گفت: تعداد خودروها نیز کافی نیست، همکاران‌مان برخی از این خودروها را باید هول بدهند و این کار حفاظت را دشوارتر می‌کند، امسال تنها یک خودرو در اختیار حفاظت قرار گرفت، با توجه به فعالیت 35 پاسگاه یک خودروکافی نیست.
وی از نداشتن برخی سرجنگلبان‌ها از خودرو خبر داد و افزود: علاوه بر این برای پرداخت هزینه کارشناسی به قضات و کارشناسان نیز دچار مشکل هستیم و تعدادی از آنان هزینه‌ها لازم را از ما دریافت نمی‌کنند.
فرمانده یگان حفاظت منابع طبیعی مازندران ـ ساری از ساخت‌وسازها در مناطق جنگلی به عنوان مشکل دیگر یاد کرد و گفت: برخی از مراکز دولتی و خصوصی به منظور ایجاد شرکت، جاده و کارخانه در این مناطق به منابع طبیعی فشار زیادی وارد می‌کنند، هیچ‌گونه دلیل قانع‌کننده‌ای برای راه‌اندازی تاسیساتی مانند کارخانه تولید خودرو یا پالایشگاه نفت در حاصل‌خیزترین خاک با وجود گونه‌های ارزشمند جنگلی و مرتعی وجود ندارد.
