نزدیک به یک ماه می گذرد از روزی که به ناچار از باشگاه محبوبم، پرسپولیس دل کندم. یک ماه دشوار و پر از ناملایمات که دیگر علاقه‌ای به واگویی آنها ندارم.
در تمام این روزها و شب‌ها اگرچه دیگر مسئولیتی در پرسپولیس دوست داشتنی نداشتم اما قلبم با بازیکنان، مربیان و هواداران باشگاه محبوبم بود. در همه این روزها و هفته‌ها آرزو کردم پرسپولیس ما همچنان سربلند بماند. آرزو کردم که خداوند منان به همه ما لطفی عنایت کند که بتوانیم شادی دل طرفداران پرسپولیس را بر دلخوشی‌های شخصی‌مان ترجیح دهیم. بتوانیم فراموش کنیم. بتوانیم ببخشیم و صبر پیشه کنیم و ایمان داشته باشیم که خداوند همیشه با صابران است.
نیازی نیست توضیح دهم که شرایط پرسپولیس امروز تا چه اندازه حساس است. نیازی نیست توضیح دهم که هوادار پرسپولیس، پس از ماه‌ها خون دل خوردن همه امیدش به همین چند بازی آخر است. همین چند قدم پایانی که اگر خدا بخواهد و بتوانیم با صلابت برداریم، پاداشی شایسته در انتظارمان خواهد بود.
امیدوارم دوستان رسانه‌ای‌ام این چند خط نوشته را "بیانیه" و "خطابه" نخوانند. نامش را نمی‌دانم اما ایمان داشته باشید که حرف‌های دلم است.
من محمد رویانیان، مدیرعامل سابق باشگاه پرسپولیس، امروز قلبم را از هر کینه‌ای پاک می‌کنم و خاضعانه از همه پرسپولیسی‌ها می‌خواهم تنها به موفقیت تیم محبوب‌شان فکر کنند.
شعار نمی‌دهم که همه چیز را فراموش کرده‌ام یا همه آنهایی را که با من و پرسپولیس بد کرده‌اند، بخشیده‌ام اما تلاش می‌کنم در این شرایط حساس به خاطر موفقیت پرسپولیس در کنار دوستان و حتی منتقدانم برای سربلندی تیم محبوبم بکوشم. انتظار هم ندارم اگر به کسی بد کرده‌ام یا کسی را با کارهای اشتباهم آزرده‌ام مرا به یک‌باره ببخشد اما بسیار بسیار خوشبینم که دوستان و منتقدان پرسپولیسی‌ام امروز به جای تسویه حساب‌های شخصی به موفقیت تیم بیندیشند.
راه زیادی نمانده است. تیم محبوب ما 4 نبرد سرنوشت‌ساز دارد. غرورانگیز خواهد بود اگر فرزندان پرسپولیس عزیز در پایان این 4 بازی، جام قهرمانی را بالای سر ببرند یا دست‌کم سهمیه حضور در لیگ قهرمانان آسیا را کسب کنند. بگذارید دست در دست هم برای رسیدن به این موفقیت‌ها تلاش کنیم. قلبم گواهی می‌دهد که پیروز خواهیم شد اما اگر هم خدای ناکرده موفقیتی به دست نیامد، شرمسار نخواهیم بود چرا که وجدان‌مان گواهی خواهد داد که آب به آسیاب رقیبان نریخته‌ایم.
تلاش کردم این چند خط را صادقانه بنویسم. تلاش کردم از کسی نامی نبرم، گذشته را به میان نکشم و گلایه‌ای نکنم چون ایمان دارم همه آگاهید که وقت گلایه نیست.امروز وقت با هم بودن است. بگذارید لذت در کنار هم بودن در روزهای دشوار را تجربه کنیم. بگذارید به هدف مشترک‌مان فکر کنیم. به سربلندی پرسپولیس عزیز.
من محمد رویانیان، هوادار کوچک پرسپولیس، بار دیگر به همه اطمینان می‌دهم که از نوشتن این کلمات هدفی جز موفقیت تیم محبوبم نداشته‌ام. به همه اطمینان می‌دهم که در برابر همه کارهایی که کرده‌ام و تصمیماتی که گرفته‌ام پاسخگو خواهم بود.
منتقدان من می‌توانند از فردای پایان لیگ، دوباره کارشان را با جدیت پی بگیرند. می‌توانند دوباره پیکان حملات‌شان را به سوی من بگیرند. همه گناهان کرده و ناکرده را به گردن می‌گیرم، مشروط بر آنکه در این روزهای سرنوشت‌ساز بگذارند پرسپولیس آرام باشد.
جمله آخر را خطاب به عادل فردوسی پور عزیز می نویسم. او که وجدان بیدار فوتبال است: هفته گذشته به بینندگان وعده دادی که در برنامه آینده مسائل پرسپولیس را مفصل بررسی خواهی کرد. نمی‌خواهم در کار رسانه‌ایت که انصافا کم عیب و ایراد است، دخالت کنم اما کاش می‌شد اجازه دهی که این چند هفته پایانی لیگ، بازیکنان و مربیان تمرکزشان را از دست ندهند. پرسپولیس، استقلال، فولاد، سپاهان، نفت و حتی تیم‌های پایین جدول امروز بیش از همیشه به آرامش نیاز دارند. کاش می‌شد دست به دست هم دهیم که این آرامش بر هم نخورد تا خدای ناکرده حقی از کسی ضایع نشود.
با احترام فراوان برای جامعه ورزش ایران
محمد رویانیان
مدیرعامل پیشین پرسپولیس
