صراط: ابراهیم رسولی کارشناس مسائل سیاسی طی یادداشتی در سایت نماینده آورده است: در حالی که رئیس‌جمهور در شعارهای تبلیغاتی خود و حتی پس از انتخاب توسط مردم بارها از نقد و نقادی صحبت کرده است اما به نظر می‌رسد با گذشت چند ماه از انتخابات ریاست جمهوری و بر خلاف شعارهای مطرح شده مخصوصاً در هفته‌های اخیر، شکایت از رسانه‌ها به ویژه رسانه‌های اصولگرا در دستور کار دولت قرار گرفته است. در حالی که اعضای نزدیک دولت و رسانه‌های همسو، به شدت دولت گذشته را نقد و بعضاً با آمار و ارقامی به نقد عملکرد آنها می‌پردازند، هیچ کس از آنان شکایتی نکرده و فقط در یک مورد رئیس‌جمهور سابق خواستار مناظره شد که البته پاسخی دریافت نکرد.
به نظر می‌رسد استراتژی جدید دولتی‌ها در برابر نقد عملکردشان، شکایت است، شکایت و به دادگاه کشاندن رسانه‌ها و نویسندگان و مدیران مسئول از جمله اهرم‌هایی است که در دراز مدت دردی از دولت دوا نخواهد کرد و اهرم شکایت نیز لوس خواهد شد. اما اینکه چه انگیزه‌ای استفاده از این اهرم (شکایت) را در دستور کار دولتی‌ها قرار داده، مختلف اما قابل حدس است.
- با شکایت از یک رسانه، مدیر مسئول و سردبیر و نویسندگان، از آن پس راجع به موضوع شکایت شده با هراس و دستی لرزان به نوشتن و پرداختن مشغول می‌شوند و کمتر جرأت انتقاد خواهند کرد.
- با به نتیجه رسیدن شکایت یک بلند‌گو برای انتقاد حذف خواهد شد
- رسانه مجبور می‌شود با اهرم قدرت تعامل کند.
- با شکایت و برخورد با رسانه‌ها، سیاست‌های مورد نظر در فضایی بدون انتقاد عملیاتی می‌شود.
- در برخورد با رسانه‌های منتقد، رسانه‌های حامی و طرفدار زیاد شده و قوت می‌گیرند و در حقیقت دست رقیب نیز از آنان کنده خواهد شد.
- در برخورد با رسانه ضربه اصلی به جریان حامی آن رسانه وارد می‌شود و این جریان می‌تواند یک حزب منتقد، یک فراکسیون منتقد یا یک شخص باشد.
- در بعضی موارد شائبه انتقام از طرح شکایت برداشت می‌شود، آنگاه که نماینده‌ای در مجلس انتقاد می‌کند و درازای آن یک مرجع دولتی علیه رسانه نزدیک به آن نماینده شکایتی را مطرح می‌کند.
با نگاهی به موارد بالا می‌توان در علت شکایت از یک روزنامه، یک نویسنده یا یک سایت خبری یک مقاله و حتی یک تیتر و عنوان پی‌برد و این در حالی است که رئیس جمهور محترم هنوز هم در هر سخنرانی و یا نطقی از نقد حمایت می‌کند پس باید این تناقض را نیز بررسی کرد که آیا زیرمجموعه رئیس جمهور سخنان وی را برنمی‌تابد یا این سخنان در سطح شعار مطرح می‌شود.
دوستان دولتی بدانند سیاست فوق اگر توسط یک یا دو نفر هدایت می‌شوند و یا اتاق فکری این سیر را سازماندهی می‌کند، عمر آن کوتاه مدت است و در دراز مدت نمی‌توان با این روش مدیریت کرد. تعامل با رسانه مسیری دارد که با مدیریت دهه هفتاد قابل جمع نیست.
به نظر می‌رسد استراتژی جدید دولتی‌ها در برابر نقد عملکردشان، شکایت است، شکایت و به دادگاه کشاندن رسانه‌ها و نویسندگان و مدیران مسئول از جمله اهرم‌هایی است که در دراز مدت دردی از دولت دوا نخواهد کرد و اهرم شکایت نیز لوس خواهد شد. اما اینکه چه انگیزه‌ای استفاده از این اهرم (شکایت) را در دستور کار دولتی‌ها قرار داده، مختلف اما قابل حدس است.
- با شکایت از یک رسانه، مدیر مسئول و سردبیر و نویسندگان، از آن پس راجع به موضوع شکایت شده با هراس و دستی لرزان به نوشتن و پرداختن مشغول می‌شوند و کمتر جرأت انتقاد خواهند کرد.
- با به نتیجه رسیدن شکایت یک بلند‌گو برای انتقاد حذف خواهد شد
- رسانه مجبور می‌شود با اهرم قدرت تعامل کند.
- با شکایت و برخورد با رسانه‌ها، سیاست‌های مورد نظر در فضایی بدون انتقاد عملیاتی می‌شود.
- در برخورد با رسانه‌های منتقد، رسانه‌های حامی و طرفدار زیاد شده و قوت می‌گیرند و در حقیقت دست رقیب نیز از آنان کنده خواهد شد.
- در برخورد با رسانه ضربه اصلی به جریان حامی آن رسانه وارد می‌شود و این جریان می‌تواند یک حزب منتقد، یک فراکسیون منتقد یا یک شخص باشد.
- در بعضی موارد شائبه انتقام از طرح شکایت برداشت می‌شود، آنگاه که نماینده‌ای در مجلس انتقاد می‌کند و درازای آن یک مرجع دولتی علیه رسانه نزدیک به آن نماینده شکایتی را مطرح می‌کند.
با نگاهی به موارد بالا می‌توان در علت شکایت از یک روزنامه، یک نویسنده یا یک سایت خبری یک مقاله و حتی یک تیتر و عنوان پی‌برد و این در حالی است که رئیس جمهور محترم هنوز هم در هر سخنرانی و یا نطقی از نقد حمایت می‌کند پس باید این تناقض را نیز بررسی کرد که آیا زیرمجموعه رئیس جمهور سخنان وی را برنمی‌تابد یا این سخنان در سطح شعار مطرح می‌شود.
دوستان دولتی بدانند سیاست فوق اگر توسط یک یا دو نفر هدایت می‌شوند و یا اتاق فکری این سیر را سازماندهی می‌کند، عمر آن کوتاه مدت است و در دراز مدت نمی‌توان با این روش مدیریت کرد. تعامل با رسانه مسیری دارد که با مدیریت دهه هفتاد قابل جمع نیست.
