امنیت به عنوان بزرگترین پایه برای آرامش و توسعه کشور است. بدون امنیت هیچ حرکت مهمی در یک جامعه تقریبا امکان پذیر نیست. و اگر هم باشد با هزینه بسیار گزاف.
یک ستون وظیفه دفاع را برعهده دارد و عمدتا وظیفه پشتیبانی و یک ستون وظیفه دفاع را پشتیبانی دارد عمدتا وظیفه صف. یعنی اگر مثال بزنیم و بگوییم جبهه و پشت جبهه و میدان نبرد و انها که باید امکانات را تامین کنند، نیروهای مسلح ما در صف مقدم هستند برای دفاع از کشور. یک ارگانی نیاز است که این قدرتی که در میدان نبرد دارد از کشور دفاع می کند را پشتیبانی کند. به معنایی، نیروهای مسلح بدون دغدغه خاطر، برای نیازمندی های ضروریشان،چه نیازمندی جنگ و چه نیازمندی زندگی دغدغه خاطر نداشته باشند. آن دستگاهی که میخواهد دغدغه خاطر نیروهای مسلح را بزداید، نامش وزارت دفاع است.
این وزارتخانه در واقع برای تامین انواع نیازهای نیروهای مسلح و ایجاد آرامش خاطر برای نیروهای مسلح جهت انجام وظیفه اصلی‌شان است.
البته دفاع از اهداف و منافع ملی، به عهده یک ارگان و بخش از جامعه نیست. این تنها نیروهای مسلح نیستند که از کشور دفاع می کنند. همه باید دست به دست هم دهیم. دیپلماسی و وزارت خارجه ما و همه آنها که در روابط خارجی تلاش میکنند، سربازان مدافع از کشور و صیانت از ارزشهای ملی و دینی ما هستند. تمام بخش های فرهنگی هم این وظیفه را برعهده دارند و حتی انگیزه لازم را به نیروهای مسلح میدهند. جامعه امروز همه به هم وصل است. اگر محیط فرهنگی جامعه ما محیط ناسالمی خدایی نکرده باشد روی نیروهای مسلح و خانواده و فرزندان آنها اثر می گذارد. این خانواده آن نیروی مسلح است که به وی روحیه داده و او را برای رفتن به میدان جنگ آماده میکند. والا اگر سرباز به معنای عام، به سمت میدان جنگ برود، و ناله زنش که نرو، ما را تنها نگذار، در گوشش مرتب زمزمه کند و فرزند جوانش از دختر وپسر که دامنش را گرفته و بگوید نرو، این چطور می جنگد تا آن سربازی که در گوشش خانمش می گوید که برو،من هستم و بچه ها را نگه میدارم. تو وظیفه بزرگی بر دوش داری و امروز شرف و عزت ما در خطر است و فرزندش می گوید پدر تو برو نترس ما هستیم. تو برو به وظیفه ات عمل کند. این دو جور زمزمه بسیار متفاوت است.
اگر عالمان و اندیشمندان و فیلم سازان و هنرمندان ما خدایی نکرده بخواهند عکس کار کرده و انگیزه لازم را برای دفاع ندهند، چقدر سخت میشود دفاع. ولی وقتی انگیزه ایجاد کنند، چقدر آسان می شود. دفاع به دوش همه ماست اما اگر خدایی نکرده دشمن تهدیدش را عملی کند، صف مقدم نیروهای مسلح ما هستند. به گزارش تسنیم، روحانی افزود: نیروهای مسلح می خواهند خود را آماده کنند تا دشمن بیاید و او را دفاع کنند؟ خیر! یک قدم وظیفه بالاتر دارند. نیروهای مسلح باید بگونه ای عمل کنند که فکر دشمن، نقشه دشمن، کردار دشمن، رفتار دشمن را عوض کنند. آن مهم است. نام آن را بازدارندگی می گذاریم. نیروهای مسلح ما و بخش دفاع کشور باید بازدارنده باشند، کاری کنند تهدید عملی نشود. البته اگر عملی شود که ممکن است به خاطر اشتباه محاسباتی دشمن پیش بیاید. گفت در رانندگی دو کار باید کرد، اول اینک احتیاط کند و بعد اینکه حواسش به طرف مقابل باشد. در مواجهه با دشمن هم همینطور است، شاید اشتباه محاسباتی توسط دشمن پیش بیاید کما اینکه صدام دچار اشتباه محاسبه شد هم در تجاوز به ایران و هم در تجاوز به کویت و هم در مواجهه با مردم خود. اشتباه محاسبه بددردی است که انسان نتواند درست بیندیشد و تجزیه و تحلیل کند.
ما باید در قدم اول، بازدارندگی را به وجود آوریم. بازدارندگی یک بخشش همین تجهیزات است. همه ی اینهایی که وزیر محترم دفاع اشاره کردند، همانی که قرآن به ما می گوید: و اعدوا لهم ما استطعتم من قوه. از پیامبر سوال کردند قوه چیست؟ فرمود الرمی. رمی یعنی چیزی که شما پرتاب کنید. یک وقت با دشمن مواجه می شوید و به اصطلاح جنگ تن به تن می دهی، وقتی از دور چیزی پرتاب می کنی، آن می شود رمی. الان شده موشک. موشکهای هوا به زمین و زمین به زمین و سطح به سطح. حتی پدافند هوایی خودش نوعی رمی است. همه پهپادها و وسایلی که رویش سوار می شود همه‌اش رمی است.
وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح می خواهد نیروهای مسلح را تجهیز کند. خب تجهیزات تاثیرگذار است. درست است می گویند دنیای امروز دنیای سخت افزار نیست ولی این نباید حواسمان را پرت کند. نرم افزار هم مهم است ولی به معنای کنار گذاشتن سخت افزار نیست. ترکیبش میشود قدرت هوشمند. به هرحال یک بخش تجهیزات است. در تجهیزات هم سرعت زمان و برد مهم است. شما یک هواپیما دارید و موشک رویش سوار است. موشک شما بردش 40 کیلومتر است و موشک او 60 کیلومتر. اینجا اگر پرواز کنی می زنندت. جنگ نیست انتحار است.
ما در آغاز جنگ وقتی هواپیمای F4 با موشک فونیکس پرواز می کرد، همه میگ ها فرار میکردند. به خاطر برد و قدرت موشک هواپیماهای ما. هرچه برد و زمان موشک را کم کنید، بهتر است. برد و زمان و دقت تعیین کننده است. خدا رحمت کند شهید تهرانی مقدم را. همیشه من در دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی ایشان را صدا میکردم. دقیقترین حرف را این مرد می زد. صاحب نظر بود و دقیق حرف میزد. خیلی مهم است که ما چگونه سلاحی تولید کنیم. این سلاح دارای چه برد و چه دقتی باشد و چه توانمندی برای دفاع از خودش باشد. این موشک باید در جنگال اول بتواند از خودش دفاع کند وگرنه سرنگون می شود. دقت و سرعت عمل و بردش که بخواند با آنچه دشمن در اختیار دارد. به گزارش تسنیم، روحانی ادامه داد: از تجهیزات مهمتر، نیروی انسانی است. در جنگ تجهیزات پیروز نمی شود، نه اینکه تجهیزات نخواهیم، ولی آنچه ما را پیروز می کند نیروی انسانی است. البته انسانها به تجهیزات نیاز دارند. روحیه و آموزش بسیار مهم است.
روحیه بسیار مهم است و از اینها مهمتر انگیزه است. انگیزه چیست؟ انگیزه نام است؟ نان است؟ خدا نیاورد. اگر انگیزه نام و نان شد، به درد نمی‌خورد. آن انگیزه ای که می تواند ما را پیروز کند و در برابر دشمن، هرچه قدرت داشته باشد، آن انگیزه "ایمان" است و اتکال به خدا و امید به حق و امید به خداوند. خیلی از این چهره ها را در هشت سال دفاع مقدس دیدیم. چه روحیه و انگیزه و اخلاص و ایمانی. آن نیروی انسانی آموزش دیده با روحیه دارای انگیزه الهی که ما تجهیزات لازم را در اختیارش بگذاریم، در کنار غذا و امکانات البته. به گزارش تسنیم،روحانی گفت: ما باید نیاز و آنچه او احتیاج دارد برایش فراهم کنیم اما اوست که پیروز می شود. ما کمکش می کنیم. نیروهای ستادی هم پشتیبانی کننده هستند گرچه راهنمایی کننده هم هستند.
آن چیزی که حریفان و رقیبان و دشمنان، حساب اصلی روی آن باز خواهند کرد اول نیروی انسانی است و سپس تجهیزات. در مساله بازدارندگی حضور مردم، پشتیبانی مردم، یکدلی، همدلی، همبستگی، اتحاد و انسجام، اصل سوم بسیار مهم در بازدارندگی است. اگر مردم از نیروی مسلح جدا باشند، آن نیروی مسلح، نیروی مسلح پیروز نیست. ما باید ملت واحد، امت واحده، همه باید در کنار هم باشیم. نیروی مسلح، باید تکیه گاه مردم باشد، مردم احساس کنند اگر روزی بر فرض خطری بخواهد پیش بیاید، اینها هستند. احساسشان، احساس تکیه گاه در روز خطر باشد. هرچقدر نیروهای مسلح ما مردمی تر باشد، و به نفع مردم باشد، مردم احساس کنند وقتی سیل و زلزله و حادثه پیش می آید و نیروهای مسلح به میدان می آیند، چقدر زیبا و قشنگ است.
و اینکه ببینند، نیروی مسلح کارها را بهتر از دیگران و ارزانتر انجام می دهند. نیروهای مسلح ما از همه توانشان در شرایطی که هستیم استفاده کنند. در این جا فرصت نیست من شرایط کشور را بگویم که در این 6 ماه برای من مشخص شد که در چه شرایطی هستیم. البته به حول و قوه الهی از همه مشکلات عبور می کنیم و روزبروز مردم احساس آرامش بیشتری خواهند داشت. اگر همه در کنار هم باشیم، می شود. دولت به تنهایی قادر نیست. دولت خادمی است از خادمان ملت.
آن که دشمن را می هراساند، ملت یکپارچه است. و در کنار هم بودن مردم و نیروهای مسلح. و بعدش یک فرمانده مورد اعتماد جامعه و مردم و معنوی و عادل. مهم است که چه کسی فرماندهی می کند. در زمان هشت سال دفاع مقدس،آنچه که همه را دلگرم می کرد، دستور و فرمان امام بود. امام یک نظامی نبود اما امام یک شخصیت والایی بود مورد اعتماد همه. و البته خداوند همیشه کمکش می کرد. وقتی او گفت حصر آبادان باید شکسته شود. وقتی ایشان گفت چیز دیگری بود. امام که می گفت باورشان می شد. می دانستند اگر امام چیزی می گوید انگیزه مادی و شخصی و فردی ندارد. برای رضای خداست و انجام وظیفه. فرماندهی بسیار مهم است. امروز خوشبختانه، بعد از آنکه امام ارتحال فرمودند، خلف صالحی جای او را گرفت که نیروهای مسلح و مردم ما امروز همین اعتماد را دارند و این خیلی ارزشمند و مهم است. اینکه چه کسی فرمان می دهد برو، بجنگ و بایست. یک وقت فرمانده عادی است و یک وقت یک فقیهی است. دل آدم چقدر قرص می شود و اطمینان می یابد.
امروز بحمدالله، همه‌ی اینها کنار هم قرار گرفته اند. نیروی انسانی خوب، مردم در صحنه، تجهیزاتی که روزبروز بهتر و بهتر و اماده تر می شود. و فرماندهی نیروهای مسلح. اینها همه در کنار هم قرار گرفته و بازدارندگی به وجود آورده است. اما نکته بعدی در بازدارندگی نوع رفتار ما با دیگران است.
گاهی اوقات آدم قصدی هم ندارد و نمیخواهد بجنگد ولی جوری حرف می زند که انگار میخواهد بجنگد و این می شود تهدید. تهدید فقط موشک پرتاب کردن و رزمایش نیست. البته رزمایش در موقع خودش یک ضرورت است. تحریک بیخودی دشمن، خودش عامل تهدید است. خیلی مهم است اشتباه محاسباتی که میگویم در نوع سخن گفتن و حرف زدن.
سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران سیاستی است بر مبنای تنش زدایی و اعتمادسازی با دنیا. این نه اینکه تاکتیکی و شعاری باشد. جمهوری اسلامی ایران خواهان تنش، ادامه تنش، افزایش تنش، با دیگران نیست. دنبال ساخت اعتماد با همه بویژه با همسایگان خود است. البته شرطش آن است که دنیا بداند، ما روی عزتمان و روی استقلالمان و روی منافع ملی مان و روی ارزشهایمان معامله نمی کنیم. اینها خط قرمزهای ماست. اگر رقیب و دشمن و دوست اینها را بداند، مساله ما فقط این است. حاضریم بنشینیم صحبت کنیم با احترام متقابل و برادرانه. خط قرمزهای ما همینهاست، زیاد هم نیست. عزت، منافع ملی، استقلال، حفظ ارزشها.
حاضریم با همه صحبت کرده و دوستی کنیم. این خودش بازدارنده است. شما وقتی با کشورهای دیگر به گونه ای رفتار و عمل میکنی و اعمال سیاست و اقدام می کنی که او حس می کند شما قصد ضربه زدن با او نداری و می خواهی همزیستی مسالمت آمیز داشته باشی، آرامش حاکم می شود.
ما با همه کشورهای جهان به فکر منافع مشترک هستیم. اینقدر هم منافع مشترک ما بخصوص با همسایگان زیاد است، حالا اگر گوشه ای مساله کوچکی هم باشد قابل ذکر نیست و قابل حل است. میتوانیم با برادری و دوستی حل و فصل کنیم. اساس سیاست خارجی و رفتار و گفتار ما باید این باشد.
سه نکته را هم میگویم که کمک میکند به بازدارندگی. ما در نیروهای مسلح و میدان رزم، چند خط قرمز داریم که به آن نزدیک نمیشویم و این را باید همه دنیا بدانند. ما دنبال تهاجم به هیچ کس نیستیم. اگر جمهوری اسلامی ایران در این سی و چند سال قصد تهاجم داشت، روزهای سختی برای همسایگان بوده که می توانست تهاجم کند.
ما نه چشم طمعی به ثروت و نه سرزمین کسی داریم. البته اگر کسی بخواهد تجاوز کند قاطعانه می ایستیم. و هر روزی لازم باشد این کار را می کنیم. ما یک ملت بزرگ، با سابقه تاریخی و فرهنگی، انقلابی و مسلمان و عاشق پیامبر و اهل بیت و تابع قرآن هستیم. این ملت زیر بار تحمیل و تجاوز نمیرود اما در عین حال قصد تجاوز به هیچکس نداریم. ما همیشه دنبال بازدارندگی و اگر نیاز بود دنبال دفاع هستیم نه تهاجم.
خط قرمز دیگر ما سلاح کشتار جمعی است. نه به خاطراینکه فلان قطعنامه و کنوانسیون چه می گوید. اگر کنوانسیون‌ها هم نبود، اعتقاد و ایمان و فقه ما، اصول ما، به ما می گوید ما دنبال سلاح کشتار جمعی نباشیم. اگر ایران دنبال سلاح کشتار جمعی بود، سلاح میکروبی و شیمیایی درست میکرد، ولی با وجود راحت تر بودن این مساله، چرا به دنبالش نرفتیم؟ حتی در جنگ هم که به ما شیمیایی زدند، نرفتیم پاسخ به مثل بدهیم. شرافتمندانه ایستادیم. فتوای مقام معظم رهبری درباره سلاح کشتار جمعی هم همین است که خط قرمز ماست. این خودش برای جهان بازدارنده است. دنیا باید لمس کند که ایران هرگز دنبال سلاح کشتار جمعی نیست.
سومین خط قرمز ما در هر زمان، اصول اخلاقی ماست. نه اینکه کنوانسیون ژنو به ما چه گفته است، چرا که مهم نیست آنها زیاد. ما با احترام با اسیر برخورد می کنیم. دیدید که در جنگ تحمیلی اینکار را کردیم. برخورد ما حتی با متجاوزین شرافتمندانه بود. شهرهای ما را یکسال و دوسال زدند و جواب ندادیم. هرچه هم خدمت امام مطرح می شد امام می فرمود شما شهرهایشان را نزنید. استدلال کردند اگر ما نکنیم،آنها هر روز ادامه می دهند. تازه که امام اجازه داد، فرمود 48 ساعت قبل باید در رادیو اعلام کنید و به مردم آن شهر بگویید. با وجود همه سختی این کار در اعلام، این کار را کردیم. خط قرمز ما اصول اخلاقی ماست که روی آن ایستاده ایم.
ما در مجموع می توانیم امروز در برابر همه آنهایی که خدایی ناکرده چشم طمع یا چشم خیانت به جمهوری اسلامی ایران دارند، با اقدامات بازدارنده مان بگوییم که باید فکر و نظرتان و رفتارتان را تغییر بدهید و در این راستا وزارت دفاع مسئولیت خاصی را بردوش دارد. در بحث بازسازی، بسیاری از چیزها داریم که باید خوب نگهداری و بازسازی کنیم. واقعا به خاطر تحریم و فشار و شرایطی که بوده، شاید نمونه باشیم که تجهیزاتی که مال 40-50-60 سال پیش است نگهداشتیم به خوبی و تغییر دادیم و داریم ازش استفاده میکنیم. یعنی هم بازسازی و هم به روز سازی. اینکار جزو وظایف نیروهای مسلح و بخصوص وزارت دفاع است.
در تجهیزات و نوآوری ها بخصوص در عرصه دانش بنیان، اقدامات بسیار بزرگی انجام شده و من نمونه هایش را دیدم. نسبت به اول انقلاب، زمین تا آسمان شرایطمان فرق کرده است و این بسیار ارزشمند است.
البته نکته ای را قبلا هم به آقای دکتر دهقان گفتم که ما در همه این مسائل، چه در تحقیقات و چه ساخت و ... همیشه باید اولویت ها را مدنظر قرار دهیم چون امکانات ما نامحدود نیست. اولویت بسیار مهم است که امروز تمام توان و قوا و امکانات را صرف برخی کارها کنیم.
مساله دیگری که مهم است، این است که چگونه خدمت به نیروهای مسلح را در شرایط امکانات کشور بهتر بتوانیم انجام دهیم. این را یک دور با وزیر محترم دفاع صحبت کردیم. شما بدانید اگر با این روند فعلی بخواهد ادامه یابد، کل کشور را می گویم اگر اصلاح نکنیم وفکر اساسی نکنیم، در همان مقطع چشم انداز 20 ساله می رسیم به جایی که هرچه درمی آوریم باید حقوق کارکنان و بازنشستگان را بدهیم. باید این را حل کنیم. تبدیل به احسن کردن در نیروهای مسلح خیلی کار می برد.
پادگان ها را اگر به بیرون شهر منتقل کنیم هم نوسازی می شود هم به شهر و مردم کمک کردید و هم امکانات بهتری بیرون شهر می توانید داشته باشید. قانون هم تصویب کرده که باید پادگان ها از شهر بروند. این باید عملیاتی شود هرچند سخت است.
وزارت دفاع باید به فکر صادرات محصولش باشد. در منطقه و دنیا این کار نه از لحاظ مادی، بلکه از لحاظ ارتباط مهم است. جایی که سلاح می خریم و می فروشیم یعنی روابط از سطح عادی بالاتر است. این خیلی مهم است از لحاظ سیاست خارجی.
همکاری با بقیه صنعت و دانشگاه ها هم بسیار مهم است.
امروز برای آلودگی تهران،باید موتور سیکلت ها برقی شود، در این زمینه وزارت دفاع می تواند کمک زیادی کند.
وزارت دفاع در زمینه دیپلماسی دفاعی می تواند کمک کند. وقتی ناوگان شما می روند بازدید و وابستگان نظامی بازدید می کنند، نوع گفتار و گفتمان با دنیا می تواند بسیار موثر، هم برای حراست از کشور و هم برای بازدارندگی و هم برای روابط بهتر با دنیا باشد.
آرزوی من توفیق بیشتر برای همه شما عزیزان است بخصوص آنها که در زمینه صنایع دفاعی در حال تلاش هستند. و در کنار این تلاش ها، سرفرازی بیشتر برای ایران اسلامی و نظام عزیزمان.
