درباره تنفروشان تهرانی
ميانگين سن تنفروشان 19 تا 41 سال بوده است/ 9/42 % هرگز ازدواج نكرده بودند
به گزارش صراط نيوز به نقل از فارس،اين آمار بر اساس تحقيقات و مطالعات زنان تنفروش تهران طي 12 ماه كه آزمايش HIV دادند صورت پذيرفته است.
يكي از شاخصهاي مربوط به برنامههاي ملي پايش اعلاميه مصوب اجلاس ويژه مجمع عمومي سازمان ملل متحد در زمينه HIV/AIDS و كنترل آن است كه همه كشورها متعهد به تعيين و گزارش آن هستند.
مطالعه مذكور نيز توصيفي- تحليلي با مشاركت 128 نفر از زنان تنفروش تهران انجام گرفته است. اين تحقيق شامل روش نمونهگيري تركيبي از نمونههاي در دسترس كنار خيابانها، مراجعان به مراكز گذري كاهش آسيبهاي اجتماعي DIC و كلينيكهاي رفتاري يا مثلثي، معرفي توسط مردان جوان و معرفي توسط تنفروشان به روش RDS صورت پذيرفته است.
دادههاي اين تحقيق به وسيله مصاحبه توسط افراد آموزش ديده جمعآوري شده است و در يك فرم اطلاعاتي بينام و بدون هيچگونه علامت شناسايي ثبت شده است و در اين راستا سؤالهايي از جمله آيا تاكنون براي ويروس ايدز آزمايش شدهايد؟ آيا از نتيجه آن اطلاع داريد؟ يا علل عدم انجام آزمايش چيست؟ از اين افراد پرسيده شده است.
يافتههاي اين مطالعه حاكي از آن است كه بر اساس يافتههاي اين تحقيق ميانگين سن تنفروشان 19 تا 41 سال بوده است. از نظر تحصيلات نيز 10 درصد ابتدايي، 38 درصد راهنمايي، 20 درصد دبيرستان و 30 درصد ديپلم و بالاتر از ديپلم بودند و در نهايت 9/42 درصد نيز هرگز ازدواج نكرده بودند.
بر اساس سؤال دوم يعني آيا تاكنون براي ويروس ايدز آزمايش شدهايد و نتيجه آن را ميدانيد؟ تنها 32 نفر «25 درصد» در طول يكسال آزمايش HIV داده بودند و 30 نفر از آنها نتيجه آن را ميدانستند. 5 نفر نيز در انتقال خون، 3 نفر از طريق مراكز گذري و يك نفر در آزمايشگاه نزديك محل سكونت آزمايش داده بود و محل آزمايش يك نفر ديگر نيز نامشخص بود.
بر اساس سوال سوم يعني در مورد علل عدم انجام آزمايش پاسخهاي از جمله نگراني از افشاي نتايج 35 نفر «5/36» درصد، لزومي نميبينم 35 نفر «5/36» درصد، قيمت بالا 11 نفر «5/11» درصد، عدم آگاهي 9 نفر «4/9درصد» و 6 نفر ترس از مثبت بودن آزمايش خود را عنوان كردند.
نتايج اين مطالعه نشان ميدهد كه با وجود اينكه اكثريت تنفروشان خود را در معرض خطر آلودگي ميبينند ولي انجام آزمايش HIV توسط آنها پايين است و با توجه به علل عدم انجام اين آزمايش توصيه ميشود برنامههاي آموزش جامعه براي گروههاي آسيبپذير در كشور اجرا شود.
اين پژوهش توسط علياصغر كلاهي و محمدرضا سهرابي از گروه پزشكي اجتماعي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي صورت پذيرفته است.