صراط: اگر شما هم از آن دسته افرادی باشید که از فوتبال بیزارند، حتما تاکنون بار‌ها از فراگیر شدن تب فوتبال به هنگام برگزاری مسابقات خاص این رشته آزارتان داده، ولی چون ناگزیر از تحمل بوده‌اید، چه بسا ترجیح داده‌اید اعتراض نکنید؛ اما اینکه قرار باشد به چوب این تب رانده شوید، موضوعی متفاوت است.
هنوز چند ماه تا آغاز موسم نهایی جام جهانی فوتبال زمان مانده که پرداختن به مسائل ریز و درشت دنیای توپ گرد، نقش پر رنگی در رسانه‌ها یافته و به نقل محافل بسیاری تبدیل شده تا همه از لغو اردوهای تدارکاتی تا محل استقرار ملی‌پوشان در برزیل آگاهی داشته و حتی گاه در دغدغه‌مندی برای چگونگی پوشش تصویری این مسابقات به لحاظ پوشش خاص مردمان سرزمین استوایی میزبان مسابقات، از مسئولان و متولیان ایرانی این امر پیشی گرفته باشند!
هر چه تا این میزان پرداختن به ورزش محبوب فوتبال طبیعی و حتی قابل قبول به نظر برسد، ماجرا در رویکرد مسئولان دیگر حوزه‌ها به این اتفاق جالب توجه و گاه عجیب و غریب جلوه می‌کند؛ مثل تصمیم مسئولان نهادهای آموزشی کشور برای تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها پیش از آغاز رقابت‌های جام جهانی فوتبال در برزیل.
یکی دو هفته پس از آنکه رئیس مرکز سنجش آموزش و پرورش از برنامه‌ریزی مجموعه‌شان برای به پایان رساندن امتحانات نهایی سوم متوسطه در همه شاخه‌های تحصیلی تا یک روز مانده به جام جهانی (یعنی ۲۲ خردادماه) سخن گفت، اکنون خبر می‌رسد که این تصمیم به شکلی عجیب قرار است در همه مقاطع تحصیلی و حتی تحصیلات تکمیلی اعمال شود.
از این روی می‌گوییم عجیب که ظاهرا مبنای تصمیم‌گیری دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی، بخشنامه‌ای است که برایشان فرستاده و در آن خواسته شده که موسم امتحانات پیش از آغاز جام جهانی به پایان برسد.
این فوتبال‌زدگی در مسئولان تصمیم‌ساز در نهادهای آموزشی تا آنجا پیش رفته که حتی خبر می‌رسد زمان برگزاری آزمون ارشد پزشکی نیز قرار است بر خلاف روال هر ساله، به جای اواخر خرداد یا اوایل تیر، در ۲۲ و ۲۳ خرداد برگزار شود، چراکه احتمالا تشخیص مسئولان این بوده که جام جهانی و آزمون نباید هم‌پوشانی داشته باشد.
گویی فوتبال و به طور خاص، جام جهانی برزیل اینقدر مهم و حیاتی است که می‌تواند مبدأ و مقصد امور دیگر را تعیین کرده و حتی در نقشی فراتر از مناسبت‌های خاص تقویمی مانند روزهای مذهبی یا ملی نقش‌آفرینی کرده و کشور را تحت تأثیر خود قرار دهد.
جدای اینکه در این مسیر چه اجحافی به جامعه علمی کشور، به ویژه کسانی که فوتبال برایشان سرگرمی نیست روا داشته می‌شود، با کمی دقت در این تصمیم فراگیر، درخواهیم یافت که محاسبه سود و زیان برای آن صورت نگرفته و یا اگر انجام شده، اعلام نشده است و همین موضوع را می‌توان بزرگ‌ترین نقطه ضعف این تصمیم دانست.
این محاسبه نشدن سود و فایده هنگامی آشکار‌تر می‌شود که بدانیم تعطیل کردن جامعه علمی کشور، به ویژه دانشجویانی که در راه تخصص یافتن تلاش می‌کنند، نه تنها هیچ تأثیری در موفقیت یا شکست تیم ملی فوتبال و شادی عمومی (در صورت موفقیت و البته سرخوردگی بزرگ با عدم موفقیت تیم ملی) نخواهد داشت، بلکه می‌تواند به دلیل رقم زدن تعطیلات تابستانی طولانی‌تر به نسبت سال‌های گذشته، اثر نامطلوبی بر محیط علمی کشور گذاشته و در قالب افت تحصیلی هویدا شود.
اکنون اگر بیندیشیم که محصول نهایی این دست تعطیلات ممکن است به ترویج عادت تعطیل کردن کسب و کار در جامعه شده و با دست کشیدن جراحی که امروز دانشجوست، مهندسی که امروز دانشجوست، محققی که امروز دانشجوست و...، از کار تخصصی خود در سال‌های آتی همراه شود، آن زمان بیشتر مجاب خواهیم شد که از مسئولان بپرسیم چرا به جای مقابله با ویروس فوتبال‌زدگی در جامعه که عارضه‌های نامطلوب آن دست از سرمان بر‌نمی‌دارد، در انتشار آن پیشگام شده و جلو‌تر از متولیان فوتبال در برنامه‌ریزی برای جام جهانی گام بر‌می‌دارند؟!
