صراط: در طول یک جراحی 23 ساعته، یک زن 22 ساله، جای جمجمه واقعی خود را به یک جمجمه پلاستیکی داد که به روش چاپ سه بعدی برای او تولید شده بود.
جراحی این جمجمه سفارشی توسط دکتر بون ورویج و دکتر مارویک مورادین در بیمارستان دانشگاه اوتریخت هلند انجام شد.
این بیمار که نام او فاش نشده است، از یک بیماری نادر رنج می برد که موجب شده بود جمجمه اش به طور پیشرونده ای ضخیم شود.
این بیماری موجب بروز سردردهای پیاپی و افزایش فشار به مغز وی شده بود.
این بیماری در مورد این بیمار خاص، موجب کاهش دید نیز شده بود و وی در حال از دست دادن توانایی خود برای شکل دهی بیان چهره بود.
جمجمه وی به ضخامت 15 سانتی متر رسیده بود در حالی که یک جمجمه طبیعی حدود یک تا یک و نیم سانتی متر ضخامت دارد.
همانطور که جمجمه به روند ضخیم شدن خود ادامه می داد فشار بر مغز وی نیز افزایش می یافت و بدون انجام جراحی، وی در نهایت عملکردهای اصلی مغز را از دست داده و می مرد.
در این جراحی، متخصصان مغز و اعصاب کل بخش عقبی جمجمه وی را از خط رویش مو در پیشانی تا بالای گردن و در طرفین نیز از یک گوش تا گوش دیگر جایگزین کردند.
آنها این استخوان را با یک ایمپلنت پلاستیکی جایگزین کردند که به استخوان باقی مانده متصل می شود.
جراحی موفقیت آمیز به اتمام رسید و اکنون پس از گذشت سه ماه این بیمار نشانه ای از بیماری در خود ندارد.
وی دید خود را به طور کامل بازیافته و کار خود را از سر گرفته است.
پزشکان که لزومی برای درمانهای بعدی این زن نمی بینند، می گوید تقریبا غیرممکن است که نشانه ای از جراحی بر روی این بیمار را بتوان مشاهده کرد.
پزشکان پیش از این از ایمپلنت های چاپ شده به روش سه بعدی برای جایگزینی بخش هایی از جمجمه استفاده کرده بودند اما جایگزینی تمامی بخش عقبی جمجمه هرگز پیش از این صورت نگرفته بود.
این جراحان می گویند این روش می تواند برای درمان بیماران مبتلا به آسیب دیدگی های شدید و تومورهای جمجمه ای استفاده شود.
جراحی این جمجمه سفارشی توسط دکتر بون ورویج و دکتر مارویک مورادین در بیمارستان دانشگاه اوتریخت هلند انجام شد.
این بیمار که نام او فاش نشده است، از یک بیماری نادر رنج می برد که موجب شده بود جمجمه اش به طور پیشرونده ای ضخیم شود.
این بیماری موجب بروز سردردهای پیاپی و افزایش فشار به مغز وی شده بود.
این بیماری در مورد این بیمار خاص، موجب کاهش دید نیز شده بود و وی در حال از دست دادن توانایی خود برای شکل دهی بیان چهره بود.
جمجمه وی به ضخامت 15 سانتی متر رسیده بود در حالی که یک جمجمه طبیعی حدود یک تا یک و نیم سانتی متر ضخامت دارد.
همانطور که جمجمه به روند ضخیم شدن خود ادامه می داد فشار بر مغز وی نیز افزایش می یافت و بدون انجام جراحی، وی در نهایت عملکردهای اصلی مغز را از دست داده و می مرد.
در این جراحی، متخصصان مغز و اعصاب کل بخش عقبی جمجمه وی را از خط رویش مو در پیشانی تا بالای گردن و در طرفین نیز از یک گوش تا گوش دیگر جایگزین کردند.
آنها این استخوان را با یک ایمپلنت پلاستیکی جایگزین کردند که به استخوان باقی مانده متصل می شود.
جراحی موفقیت آمیز به اتمام رسید و اکنون پس از گذشت سه ماه این بیمار نشانه ای از بیماری در خود ندارد.
وی دید خود را به طور کامل بازیافته و کار خود را از سر گرفته است.
پزشکان که لزومی برای درمانهای بعدی این زن نمی بینند، می گوید تقریبا غیرممکن است که نشانه ای از جراحی بر روی این بیمار را بتوان مشاهده کرد.
پزشکان پیش از این از ایمپلنت های چاپ شده به روش سه بعدی برای جایگزینی بخش هایی از جمجمه استفاده کرده بودند اما جایگزینی تمامی بخش عقبی جمجمه هرگز پیش از این صورت نگرفته بود.
این جراحان می گویند این روش می تواند برای درمان بیماران مبتلا به آسیب دیدگی های شدید و تومورهای جمجمه ای استفاده شود.
