صراط: روزنامه صهیونیستی «هاآرتص» روز یکشنبه در گزارشی به قلم «باراک راوید» خبرنگار حوزه دیپلماسی خود از احتمال توقف مذاکرات سازش خبر داده و نوشته است شکست روند سازش می‌تواند تبعات فاجعه‌باری برای اسرائیل داشته باشد.
راوید که در ابتدای این یادداشت پایه‌گذاری دور تازه مذاکرات را ابتکار شخصی «جان کری» وزیر خارجه آمریکا می‌داند، و نه سیاست اصلی «باراک اوباما» رئیس‌جمهور آن کشور، در مورد نحوه موافقت اوباما با آغاز مذاکرات، نوشته است: «اوباما با وجود آنکه (نسبت به این ابتکار) مردد بود، به کری چراغ سبز داد تا تلاش خود را انجام دهد. اگر او در این تلاش شکست می‌خورد، به جرگه دیگر وزرای خارجه قبلی آمریکا می‌پیوست که واقعیت‌های خاورمیانه آن‌ها را زمینگیر کرده بود. اگر هم می‌توانست به یک موفقیت تاریخی دست یابد، اوباما می‌توانست فورا خود را جزو کاروان صلح جا بزند.»
این یادداشت می‌افزاید: «حالا بعد از گذشت یک سال، کری در حالی روز جمعه در کنفرانس خبری در مراکش حاضر شد که پریشان و خسته و کوفته به نظر می‌رسید. با وجود تلاش‌های تقریبا خستگی‌ناپذیر کری، به نظر می‌رسد که «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر اسرائیل و «محمود عباس» رئیس تشکیلات خودگردان توانسته‌اند با لجاجت‌های خود او را هم به زانو درآورند. وزیر خارجه چاره‌ای ندارد جز اینکه دست‌های خود را به نشانه تسلیم بالا بیاورد.»
راوید با اشاره به جلسه‌ای که قرار است این هفته در مورد مذاکرات سازش بین کری و اوباما برگزار شود، نوشته است: «اینطور که معلوم است، اوباما به احتمال زیاد به جای آنکه کری را به تلاش بیشتر در روند سازش تشویق کند، تلاش‌های وی را متوقف خواهد کرد. اگر هم ایالات متحده بخواهد باز هم به باتلاق اسرائیلی-فلسطینی بازگردد و طرح جدیدی ارائه کند، این کار را دستکم در چند ماه آینده انجام نخواهد داد.»
خبرنگار «هاآرتص» می‌افزاید: «اگر آمریکایی‌ها واقعا روند مذاکرات را ترک کنند، قطعا برای اسرائیل خوشایند نخواهد بود. بر خلاف آنچه که نتانیاهو و دیگر اعضای کابینه‌اش می‌خواهند به افکار عمومی داخلی غالب کنند، هیچ‌کس در جهان (به جز احتمالا «استفان هارپر» نخست‌وزیر کانادا) فلسطینی‌ها را مسئول این شکست نخواهد دانست.»
راوید در پایان نوشته است: «هرچند آمریکا در تریبون‌های عمومی مسئولیت شکست را به طور مساوی به گردن اسرائیل و فلسطینی‌ها می‌اندازد، اما در محافل خصوصی مشخصا نتانیاهو را مسئول خواهند دانست. وقتی آمریکایی‌ها اینطور فکر می‌کنند، دیگر اروپایی‌ها که جای خود را دارند. تبعات این موضوع برای اسرائیل می‌تواند فاجعه‌بار باشد.»
راوید که در ابتدای این یادداشت پایه‌گذاری دور تازه مذاکرات را ابتکار شخصی «جان کری» وزیر خارجه آمریکا می‌داند، و نه سیاست اصلی «باراک اوباما» رئیس‌جمهور آن کشور، در مورد نحوه موافقت اوباما با آغاز مذاکرات، نوشته است: «اوباما با وجود آنکه (نسبت به این ابتکار) مردد بود، به کری چراغ سبز داد تا تلاش خود را انجام دهد. اگر او در این تلاش شکست می‌خورد، به جرگه دیگر وزرای خارجه قبلی آمریکا می‌پیوست که واقعیت‌های خاورمیانه آن‌ها را زمینگیر کرده بود. اگر هم می‌توانست به یک موفقیت تاریخی دست یابد، اوباما می‌توانست فورا خود را جزو کاروان صلح جا بزند.»
این یادداشت می‌افزاید: «حالا بعد از گذشت یک سال، کری در حالی روز جمعه در کنفرانس خبری در مراکش حاضر شد که پریشان و خسته و کوفته به نظر می‌رسید. با وجود تلاش‌های تقریبا خستگی‌ناپذیر کری، به نظر می‌رسد که «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر اسرائیل و «محمود عباس» رئیس تشکیلات خودگردان توانسته‌اند با لجاجت‌های خود او را هم به زانو درآورند. وزیر خارجه چاره‌ای ندارد جز اینکه دست‌های خود را به نشانه تسلیم بالا بیاورد.»
راوید با اشاره به جلسه‌ای که قرار است این هفته در مورد مذاکرات سازش بین کری و اوباما برگزار شود، نوشته است: «اینطور که معلوم است، اوباما به احتمال زیاد به جای آنکه کری را به تلاش بیشتر در روند سازش تشویق کند، تلاش‌های وی را متوقف خواهد کرد. اگر هم ایالات متحده بخواهد باز هم به باتلاق اسرائیلی-فلسطینی بازگردد و طرح جدیدی ارائه کند، این کار را دستکم در چند ماه آینده انجام نخواهد داد.»
خبرنگار «هاآرتص» می‌افزاید: «اگر آمریکایی‌ها واقعا روند مذاکرات را ترک کنند، قطعا برای اسرائیل خوشایند نخواهد بود. بر خلاف آنچه که نتانیاهو و دیگر اعضای کابینه‌اش می‌خواهند به افکار عمومی داخلی غالب کنند، هیچ‌کس در جهان (به جز احتمالا «استفان هارپر» نخست‌وزیر کانادا) فلسطینی‌ها را مسئول این شکست نخواهد دانست.»
راوید در پایان نوشته است: «هرچند آمریکا در تریبون‌های عمومی مسئولیت شکست را به طور مساوی به گردن اسرائیل و فلسطینی‌ها می‌اندازد، اما در محافل خصوصی مشخصا نتانیاهو را مسئول خواهند دانست. وقتی آمریکایی‌ها اینطور فکر می‌کنند، دیگر اروپایی‌ها که جای خود را دارند. تبعات این موضوع برای اسرائیل می‌تواند فاجعه‌بار باشد.»
