صراط: مسئله استعفای «اخضر ابراهیمی» از ماموریت خود به عنوان فرستاده سازمان ملل به سوریه به گرداب تایید و رد تبدیل شده است؛ همچنانکه تلاش‌های سازمان ملل برای برگردان ابراهیمی در بالاترین سطوح ادامه دارد.
از طرف دیگر دلایل استعفا به شکل مشخصی نامعلوم است، ولی اطلاعات فاش شده تعلیق ماموریت ابراهیمی در ژنو 2 و دست نیافتن به هیچ پیشرفتی برای مذاکرات جدید را انگیزه اعلام شده برای استعفای وی دانسته است.
با وجود این دو دلیل ابراهیمی هیچ وقت در انجام ماموریت خود ایستا نبود؛ به ویژه بعد از اینکه هفته گذشته با «جان کری»، وزیر خارجه آمریکا دیدار و برای مانع تراشی در مسیر انتخابات ریاست جمهوری سوریه با هدف فشار بر روسیه در مساله اوکراین گفت‌وگو کرد. بعد از این، مساله استعفای ابراهیمی بیشتر مطرح شد تا پس از آن مسئله مهم دیگری خود را مطرح می‌کند و آن ظهور اسم «خاویر سولانا» به عنوان نامزد جانشینی اخضر ابراهیمی بود.
در این شرایط آشکار می‌شود که مطرح کردن دلایل استعفای ابراهیمی به عنوانی تلاشی برای مقدمه چینی در جهت خالی کردن کرسی وی صورت گرفته است و این ماجرا بعد از آن مطرح شد که نتوانست ماموریت دشوار خود برای فشار بر دمشق و هم‌پیمانانش و گرفتن امتیازاتی که در میز مذاکرات به نفع آمریکا قابل استفاده بوده را به پایان برساند.
جایگزین مطرح به جای ابراهیمی، سولانا است، ولی وی مانند ابراهیمی از یک موسسه دیپلماتیک نمی‌آید. او در چندین پرونده صاحب کارهایی است که هرچند پیچیده بوده‌اند، ولی پیچیدگی‌های پرونده سوریه را ندارد. ابراهیمی به اندازه کافی از سوی جبهه مخالف واشنگتن سرزنش شده است. همچنان که در مورد تهران روی داد و این کشور هشدار داد و تاکید کرد که دمشق خط قرمز ماست و راه حل سیاسی در سوریه مورد حمایت ایران است؛ ولی نه راه حلی که وارداتی باشد.
اگر ابراهیمی بین دو گروه گرفتار مانده باشد؛ پس به همین دلیل می‌توان گفت، استعفای وی فقط به این معنی است که جا را برای جانشین خود که عضو یکی ازتندروترین موسسات غربی یعنی ناتو است، باز کرده باشد.
اگر نگاهی به ماموریت‌های سولانا و در صدر آنها به عنوان نماینده بلند پایه سیاست و امنیت اروپا و همچنین شخصیت وی بیاندازیم، آشکار می‌شود که غرب قصد دارد، در برابر مسیر دیپلماسی سوریه انعطاف نشان دهد. همزمان با بالا گرفتن اوضاع و شکست‌های سیاسی، اقتصادی قصد دارد، سودی را کسب کند.
با این تغییر آشکار می‌شود که غرب به سمت رو کردن گزینه‌های بیشتر گرایش پیدا کرده است؛ چراکه تعیین سولانا یعنی اینکه غرب بر فرستاده سازمان ملل از طرف خود تکیه دارد، همچنان که ابراهیمی قبل از آشکار شدن گرایش‌هایش در این پوشش ظاهر شد.
با توجه به شاخص‌های گذشته نمی‌توان حقیقت شکست غرب برای مشروعیت بخشیدن ارسال نیروهای ناتو به سوریه را از نظر دور داشت. غرب از گرایش‌های سابق خود بازگشته، ولی به صورتی متفاوت که با ارسال مسئولی از ناتو در پوشش دیپلماسی و همزمان با تکیه بر آتش افراد مسلح در سوریه اهداف خود را تحقق ببخشد.
در همین رابطه و همزمان با تقویت دیپلماسی، جبهه غربی و عربی در تلاش است تا با تجهیز معارضان به موشک‌های ضد زره و ضد هوایی موازنه قدرت را در میدان نبرد تغییر دهند.
منابع اطلاعاتی عراق چند روز پیش فاش کردند که تعدادی از کشورهای عربی حوزه خلیج فارس تعداد 300 موشک ضدهوایی برای معارضان مسلح سوریه خریداری کرده‌اند که قرار است 300 موشک دیگر از همین نوع تا ماه‌های آینده به معارضان تحویل داده شود.
همچنین آمریکا در تلاش برای تغییر موازنه قدرت در میدان نبرد تعداد موشکی تاو به معارضان مسلحی که آنها را میانه‌رو می‌نامد، تحویل داده است. در چند روز اخیر تصاویری از سوی افراد مسلح منتشر شده که نشان می‌دهد این سلاح‌ها به دست معارضان رسیده است.
از طرف دیگر دلایل استعفا به شکل مشخصی نامعلوم است، ولی اطلاعات فاش شده تعلیق ماموریت ابراهیمی در ژنو 2 و دست نیافتن به هیچ پیشرفتی برای مذاکرات جدید را انگیزه اعلام شده برای استعفای وی دانسته است.
با وجود این دو دلیل ابراهیمی هیچ وقت در انجام ماموریت خود ایستا نبود؛ به ویژه بعد از اینکه هفته گذشته با «جان کری»، وزیر خارجه آمریکا دیدار و برای مانع تراشی در مسیر انتخابات ریاست جمهوری سوریه با هدف فشار بر روسیه در مساله اوکراین گفت‌وگو کرد. بعد از این، مساله استعفای ابراهیمی بیشتر مطرح شد تا پس از آن مسئله مهم دیگری خود را مطرح می‌کند و آن ظهور اسم «خاویر سولانا» به عنوان نامزد جانشینی اخضر ابراهیمی بود.
در این شرایط آشکار می‌شود که مطرح کردن دلایل استعفای ابراهیمی به عنوانی تلاشی برای مقدمه چینی در جهت خالی کردن کرسی وی صورت گرفته است و این ماجرا بعد از آن مطرح شد که نتوانست ماموریت دشوار خود برای فشار بر دمشق و هم‌پیمانانش و گرفتن امتیازاتی که در میز مذاکرات به نفع آمریکا قابل استفاده بوده را به پایان برساند.
جایگزین مطرح به جای ابراهیمی، سولانا است، ولی وی مانند ابراهیمی از یک موسسه دیپلماتیک نمی‌آید. او در چندین پرونده صاحب کارهایی است که هرچند پیچیده بوده‌اند، ولی پیچیدگی‌های پرونده سوریه را ندارد. ابراهیمی به اندازه کافی از سوی جبهه مخالف واشنگتن سرزنش شده است. همچنان که در مورد تهران روی داد و این کشور هشدار داد و تاکید کرد که دمشق خط قرمز ماست و راه حل سیاسی در سوریه مورد حمایت ایران است؛ ولی نه راه حلی که وارداتی باشد.
اگر ابراهیمی بین دو گروه گرفتار مانده باشد؛ پس به همین دلیل می‌توان گفت، استعفای وی فقط به این معنی است که جا را برای جانشین خود که عضو یکی ازتندروترین موسسات غربی یعنی ناتو است، باز کرده باشد.
اگر نگاهی به ماموریت‌های سولانا و در صدر آنها به عنوان نماینده بلند پایه سیاست و امنیت اروپا و همچنین شخصیت وی بیاندازیم، آشکار می‌شود که غرب قصد دارد، در برابر مسیر دیپلماسی سوریه انعطاف نشان دهد. همزمان با بالا گرفتن اوضاع و شکست‌های سیاسی، اقتصادی قصد دارد، سودی را کسب کند.
با این تغییر آشکار می‌شود که غرب به سمت رو کردن گزینه‌های بیشتر گرایش پیدا کرده است؛ چراکه تعیین سولانا یعنی اینکه غرب بر فرستاده سازمان ملل از طرف خود تکیه دارد، همچنان که ابراهیمی قبل از آشکار شدن گرایش‌هایش در این پوشش ظاهر شد.
با توجه به شاخص‌های گذشته نمی‌توان حقیقت شکست غرب برای مشروعیت بخشیدن ارسال نیروهای ناتو به سوریه را از نظر دور داشت. غرب از گرایش‌های سابق خود بازگشته، ولی به صورتی متفاوت که با ارسال مسئولی از ناتو در پوشش دیپلماسی و همزمان با تکیه بر آتش افراد مسلح در سوریه اهداف خود را تحقق ببخشد.
در همین رابطه و همزمان با تقویت دیپلماسی، جبهه غربی و عربی در تلاش است تا با تجهیز معارضان به موشک‌های ضد زره و ضد هوایی موازنه قدرت را در میدان نبرد تغییر دهند.
منابع اطلاعاتی عراق چند روز پیش فاش کردند که تعدادی از کشورهای عربی حوزه خلیج فارس تعداد 300 موشک ضدهوایی برای معارضان مسلح سوریه خریداری کرده‌اند که قرار است 300 موشک دیگر از همین نوع تا ماه‌های آینده به معارضان تحویل داده شود.
همچنین آمریکا در تلاش برای تغییر موازنه قدرت در میدان نبرد تعداد موشکی تاو به معارضان مسلحی که آنها را میانه‌رو می‌نامد، تحویل داده است. در چند روز اخیر تصاویری از سوی افراد مسلح منتشر شده که نشان می‌دهد این سلاح‌ها به دست معارضان رسیده است.
