««ماجرا درست مثل یک فیلم سینمایی است که شخصیت های مختلف آن به یک پدیده از منظرهای متفاوتی نگاه می کنند.
مقامات ارشد امنیتی-نظامی ایالات متحده یک روز از پشت میزهایشان با اطمینان خاطر گفتند که تعهد امریکا به امنیت و ثبات خلیج فارس مثل زره پولادی است و هرگز تغییر نخواهد کرد.
درباره ایران هم معتقد بودند که این کشور قصد ندارد به تسلیحات هسته ای دست پیدا کند.
وزیر امور خارجه، وزیر جنگ و رئیس ستاد مشترک ارتش امریکا تمام این حرف ها را بارها و بارها برای سران عرب تکرار کرده اند. حتی یکی از مقامات ارشد پنتاگون گفت: «ما در منطقه حضور قابل توجهی داریم، نه آنجا را ترک می کنیم و نه از آنجا غفلت خواهیم کرد.»
اوباما هم تصریح کرده که عمیقا با حضور ایالات متحده در منطقه موافق است، اما متأسفانه کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس باور نمی کنند.
یکی از کارمندان باسابقه که هم در وزارت جنگ و هم در وزارت خارجه فعالیت داشته، می گوید: «اعراب به دلیل رفتار سال های گذشته ما، در صداقتمان تردید دارند. این مربوط به قدرت نظامی ما نیست، بلکه درباره تمایل ما به استفاده از آن است.»
سران عرب نگرانند که مبادا امریکا به خاطر گرفتاری های نظامی که در منطقه دارد، از حمایت سیاسی آن ها خسته شده و اشتهای خود برای درگیری های دیگر را از دست داده باشد. آن ها شاهد خروج امریکا از عراق و افغانستان هستند و اضطراب خروج احتمالی ایالات متحده از کل منطقه، آزارشان می دهد.
خودداری امریکا از مداخله نظامی در سوریه نیز به این احساس دامن زده است.
"میشل جی فولر" دیپلمات سابق سفارت امریکا در عربستان، می گوید: «سعودی ها و دیگر کشورهای عرب خلیج فارس از توافق امریکا و شرکایش با ایران کاملا دستپاچه شده اند؛ مخصوصا که این توافق سودی برای آن ها نداشته و اکنون خودشان را در خط مقدم مقابله با ایران هسته ای می بینند.»
"فورد فریکر" سفیر سابق امریکا در عربستان نیز می گوید: «حتی دیدار با اوباما هم نتوانست شک و دودلی پادشاه عربستان را برطرف و او را دلگرم کند.»
امریکا و متحدانش در منطقه، نقاط مشترک زیادی دارند؛ از قبیل بحران سوریه، ترانزیت نفت خلیج فارس، مسائل امنیتی یمن و عراق و مقابله با توسعه نفوذ ایران در کشورهای منطقه.
متحدان امریکا در خلیج فارس، با اینکه از ایالات متحده اسلحه می خرند، در آموزش های نظامی و امنیت سایبری به این کشور وابسته اند و درباره تروریسم با هم تبادل اطلاعات می کنند، اما باز هم به خاطر مذاکرات هسته ای با ایران از سیاست های امریکا ناراضی هستند.
این کشورها -مخصوصا عربستان و امارات- نتیجه مذاکرات را در هرصورت به ضرر خود می دانند.
آن ها بر این باورند اگر مذاکرات شکست بخورد، هیچ چیز نمی تواند ایران را از دسترسی به تسلیحات هسته ای باز دارد؛ و اگر هم مذاکرات پیروز شود، تحریم ها برداشته می شود و ایران ثروتمندتر می شود و می تواند با فراغت و آزادی بیشتری هژمونی خود را در منطقه توسعه دهد.
ضمن اینکه موفقیت مذاکرات احتمالا باعث خواهد شد تا ایالات متحده روابط نظامی خود با این کشورها را کاهش دهد.
سران عرب به خوبی از کاهش بودجه پنتاگون آگاهند و گمان می کنند امریکا برای کاستن از هزینه های نظامی، لاجرم نقش کمرنگ تری در منطقه ایفا خواهد کرد؛ مخصوصا اگر موفق شود به توافقی دوجانبه با ایران دست بیابد.
رهبران عرب منطقه از پشت کردن امریکا به "حسنی مبارک" در سال 2011، شوکه شدند. به همین دلیل تصور می کنند که امریکا برایشان متحد خوبی نیست.
"جان آلترمن" کارشناس مسائل خاورمیانه و تحلیلگر مباحث استراتژیک می گوید: «امریکا سیاست مشخص و واضحی ندارد و همین باعث شده که عربستان نتواند از لحاظ استراتژیک به این کشور اعتماد کند. اختلافات میان خود مقامات امریکایی نیز به این بی اعتمادی دامن می زند.»
البته تنها امریکا نیست که استراتژی مشخصی ندارد، بلکه در مجموعه کشورهای عرب خلیج فارس هم نسبت به ایران و سوریه سیاست های متفاوتی وجود دارد. برای مثال کشور "عمان" به محل مذاکرات مخفیانه با ایران تبدیل شده و با جمهوری اسلامی قراردادی به ارزش یک میلیارد دلار در زمینه گاز منعقد کرده است.
سران کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس مثل "بچه های لوس و بهانه گیر" توقع دارند که مقامات نظامی و سیاسی امریکا بیشتر به آن ها توجه نشان بدهند.»»
