گروه سیاسی صراط - محمدرضا عارف که تا پیش از انتخابات ریاست جمهوری سال 92 همواره بر تابعیت خود از تصمیمات جمعی اصلاح طلبان تاکید می کرد، در ماه های گذشته به عنوان مهم ترین عنصر تکرو در این جریان شناخته شده است.
به گزارش گروه سیاسی صراط، سکوت نسبی عارف و پاسخ های مبهم و دیرهنگام او به نحوه کناره گیری اش از انتخابات خرداد 92، در کنار عدم حضور او در دولت تدبیر و امید، اولین جرقه های جدایی او از جریان اصلاحات را روشن کرد.
بسیاری از اصلاح طلبان با آغاز به کار دولت یازدهم در تلاش بودند تا با سپردن یک پست کلیدی دولت به عارف، سهم ادعایی آنها در انتخابات پرداخته شود اما نه تنها این اتفاق رخ نداد بلکه به تدریج زمزمه های اختلافات او با روحانی در خصوص پست احتمالی کاندیدای انصرافی اصلاح طلبان نیز به گوش رسید.
بعد از آغاز به کار دولت یازدهم، کم کم تکروی های عارف شکل جدی تری به خود گرفت و در اولین گام، بنیاد امید ایرانیان در مقابل بنیاد قدیمی تر باران که با نام خاتمی شناخته می شود، قد علم کرد.
طولی نکشید که برنامه های عارف برای انتخابات مجلس به مهم ترین اخبار درباره او بدل شد و تبع آن، جزییاتی از آن نیز منتشر شد.
عارف اگرچه خود درباره انتخابات مذکور سخن از ائتلاف به میان آورده بود، اما همچنان اصلاح طلبان ررا در بیم جدا شدن از این جریان قرار داده است.
کاندیدای انصرافی اصلاح طلبان درباه انتخابات مجلس گفته بود " پیروزی جریان اصلاح طلب در مجلس آینده قطعی است اما به شرطی که جریان اصلاح طلبی و اعتدال با یکدیگر به تفاهم برسند و بایک لیست در انتخابات مجلس شرکت کنند".
با این وجود شایعه برنامه او برای ریاست مجلس، احتمال تشکیل حزب از سوی عارف و نیز مجوز انتشار روزنامه اصلاح طلبان را وادار کرده است خطر انشعاب عارف از این جریان را جدی بگیرند.
در شرایطی که فعالیت های زودهنگام اصلاح طلبان برای ائتلاف با جریان دولت در انتخابات مجلس دهم هنوز به نتیجه خاصی نرسیده است و حتی اخبار جدید از احتمال شرکت مجزای این دو در انتخابات حکایت دارد، ممکن است با جدایی عارف از این اصلاح طلبان، انشعاب جدی تر در داخل این جریان رقم بخورد.
در این صورت، بعید نیست تجربه انتخابات شورای شهر دوم که در آن هر یک از گروه های اصلاح طلبان با لیست جداگانه وارد گود انتخابات شدند و همگی شکست خوردند، تکرار شود.
به گزارش گروه سیاسی صراط، سکوت نسبی عارف و پاسخ های مبهم و دیرهنگام او به نحوه کناره گیری اش از انتخابات خرداد 92، در کنار عدم حضور او در دولت تدبیر و امید، اولین جرقه های جدایی او از جریان اصلاحات را روشن کرد.
بسیاری از اصلاح طلبان با آغاز به کار دولت یازدهم در تلاش بودند تا با سپردن یک پست کلیدی دولت به عارف، سهم ادعایی آنها در انتخابات پرداخته شود اما نه تنها این اتفاق رخ نداد بلکه به تدریج زمزمه های اختلافات او با روحانی در خصوص پست احتمالی کاندیدای انصرافی اصلاح طلبان نیز به گوش رسید.
بعد از آغاز به کار دولت یازدهم، کم کم تکروی های عارف شکل جدی تری به خود گرفت و در اولین گام، بنیاد امید ایرانیان در مقابل بنیاد قدیمی تر باران که با نام خاتمی شناخته می شود، قد علم کرد.
طولی نکشید که برنامه های عارف برای انتخابات مجلس به مهم ترین اخبار درباره او بدل شد و تبع آن، جزییاتی از آن نیز منتشر شد.
عارف اگرچه خود درباره انتخابات مذکور سخن از ائتلاف به میان آورده بود، اما همچنان اصلاح طلبان ررا در بیم جدا شدن از این جریان قرار داده است.
کاندیدای انصرافی اصلاح طلبان درباه انتخابات مجلس گفته بود " پیروزی جریان اصلاح طلب در مجلس آینده قطعی است اما به شرطی که جریان اصلاح طلبی و اعتدال با یکدیگر به تفاهم برسند و بایک لیست در انتخابات مجلس شرکت کنند".
با این وجود شایعه برنامه او برای ریاست مجلس، احتمال تشکیل حزب از سوی عارف و نیز مجوز انتشار روزنامه اصلاح طلبان را وادار کرده است خطر انشعاب عارف از این جریان را جدی بگیرند.
در شرایطی که فعالیت های زودهنگام اصلاح طلبان برای ائتلاف با جریان دولت در انتخابات مجلس دهم هنوز به نتیجه خاصی نرسیده است و حتی اخبار جدید از احتمال شرکت مجزای این دو در انتخابات حکایت دارد، ممکن است با جدایی عارف از این اصلاح طلبان، انشعاب جدی تر در داخل این جریان رقم بخورد.
در این صورت، بعید نیست تجربه انتخابات شورای شهر دوم که در آن هر یک از گروه های اصلاح طلبان با لیست جداگانه وارد گود انتخابات شدند و همگی شکست خوردند، تکرار شود.
بنده خدا بیدارشو از خواب! همین اصلاح طلبان بودند که پیروز انتخابات شدند
همین اصلاح طلب ها بودند که با اتحادشون جریان زخم خورده و نیمه جان اصول گرایی و هزار تیکه کردن
حالا هی بشینید دعا بخونید که میون اصلاح طلب ها شکاف بیفته :)
تا زمانی که پایداری ها وصله تن شماها شدند هیچ جایی بین ملت ندارید
در صورت مهاجرت و یا خروج نخبگان با احتمال عدم بازگشت، وثیقه یک میلیاردی اخذ شود تا گوشه ای از هزینه های تربیت آنها از دوران ابتدایی تا دکترا جبران شود.
هر چند مربوط به مطلب فوق نمیباشد اما حرف دلم بود.
تنها 13 درصد دانشجویان ایرانی از تحصیل رایگان بهره میبرند.
به نکته خوبی اشاره کرده ، اما مغز ها در ایران نمی مونند چون بهشون اهمیت نمی دهند. چون عده ای زیادی در ایران دوست ندارند که مغز ها در ایران بمانند.
من دانشگاه های ایران را با توهین شناختم. هرگز اونجا به من به چشم یک دانشجو، یک علاقمند نگاه نکردند. من حاضر بودم خیلی کمتر از اینکه در ایجا پول می گیرم، در ایران کار کنم، اما کسی ما را نخواست!
اما اینجا در کانون توجه هستی!
می گویم تا بدانی، با پول و زور نمی شود نخبگان را نگه داشت. تنها با توجه و احترام، با اعتماد و اکرام می شود نخبگان را حفظ کرد.
اگه عارف کنار نمیرفت روحانی دور دوم به قالیباف میباخت...
ان شاالله در انتخابات مجلس میبینیم کیا اختلاف و تفرقه دارند.اینقدر زور نزن صراط
کدام ساندیس
اگر چه سنگ شدی، خودت رو بنداز در دل رودخانه خروشان ملت اعتدال گرا ، تا صاف شوی!
من خودم توی قسمت نقدتون گفتم که بیشتر نظراتم به اصولگراها می خوره و از اینکه بیاین مغرضانه حرفی رو علیه جناح مخالف بزنین خوشم نمی آد...
از حق نگذریم شما این مساله رو داری یه جوری گنده می کنی که شاید بین عارف و خاتمی فاصله ای بیوفته
در حالی که عارف مطیع محض خاتمیه
و این حرفا فقط حرفه!
قبول نداره کسی بره سایت شخصی عارف رو ببینه که چقد مدح خاتمی توشه!
نامردی اگه منتشر نکنی نظرو